Αυτοί που έφυγαν νωρίς…

Άλλοτε σε κομματιάζει πετώντας σε στα βράχια σαν φουρτουνιασμένη θάλασσα και άλλοτε σαν σε καλοκαιριά σου φέρνει μια ηλιαχτίδα να σε χαϊδέψει ποτίζοντάς σε με δόσεις αδόκητης χαρμονής. Και η χρονιά που φεύγει δυστυχώς δεν αποτέλεσε εξαίρεση… Η ζωή, ακροβατώντας με το θάνατο σκάρωσε πάλι τα παιχνίδια της και το Onsports βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να σας παρουσιάσει τις ψυχές που έφυγαν από κοντά μας για κάπου καλύτερα…

Άνθρωποι που έγραψαν, στιγμάτισαν και άφησαν κληρονομιά (άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο) τη δική τους ιστορία στο χώρο του αθλητισμού.

8 Ιανουαρίου Άνχελ Πεντράθα (1962 – 2011)

Ο πρώην τεχνικός του Ηρακλή «έφυγε» μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο, ο οποίος ήταν και ο λόγος που αποχώρησε από την τεχνική ηγεσία του Πανσερραϊκού πριν προλάβει να κάτσει στον πάγκο των «λιονταριών» σε επίσημη αναμέτρηση.

Ως ποδοσφαιριστής πραγματοποίησε σπουδαία καριέρα στην Ισπανία όπου φόρεσε τη φανέλα της Μπαρτσελόνα για τρία χρόνια (1985 – 1988) - κατακτώντας ένα Copa Del Rey (1987 – 88) και συμμετέχοντας μάλιστα στον χαμένο τελικό του Κυπέλλου πρωταθλητριών κόντρα στη Στεάουα Βουκουρεστίου το 1986 (ήταν ένας από τους τέσσερις «μπλαουγκράνα» που δεν ευστόχησαν στη διαδικασία των πέναλτι) - αλλά και της Μαγιόρκα με την οποία αγωνίστηκε σε 229 αγώνες (3 γκολ) την επταετία 1988 -95.

Τόσο ο Πεπ Γκουαρντιόλα, όσο και ο Αντρές Ινιέστα ο οποίος τον είχε προπονητή στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα αφιέρωσαν τη νίκη επί της Λα Κορούνια με 4-0 (9/1) στον Πεντράθα, ενώ στην τελευταία του κατοικία τον συνόδευσαν σπουδαίες προσωπικότητες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου...

Στην Ελλάδα εργάστηκε ως προπονητής στον πάγκο του Ηρακλή τη σεζόν 2008 -09 και μετά το τέλος αυτής συμφώνησε να αναλάβει το τιμόνι του Πανσερραϊκού, ωστόσο αποχώρησε εσπευσμένα για την πατρίδα του, λόγω του σοβαρού προβλήματος υγείας που αντιμετώπιζε, μετά από ένα μήνα και πριν ξεκινήσουν οι επίσημες υποχρεώσεις του συλλόγου.

10 Ιανουαρίου Αλμπέρτο Λεόν (1973 – 2011)

Ο Ισπανός αθλητής του mountain bike βρέθηκε απαγχονισμένος στο σπίτι του αδερφού του αφού, αδυνατώντας να αντέξει την πίεση της εμπλοκής του ονόματός του σε δύο σκάνδαλα ντόπινγκ, έβαλε τέλος στη ζωή του.

Το όνομα του Λεόν ενεπλάκη στην επιχείρηση «Πουέρτο» το 2006 η οποία είχε ως στόχο να ξεσκεπάσει κρούσματα ντόπινγκ στην ποδηλασία, ενώ είχε οδηγήσει στην τιμωρία γνωστών ποδηλάτων, όπως του Γιαν Ούλριχ και του Αλεχάνδρο Βαλβέρδε. Παρόλα αυτά ο Λεόν δεν τιμωρήθηκε ούτε τότε, ούτε λίγο αργότερα όταν κατηγορήθηκε για ανάμειξη και στο περίφημο σκάνδαλο χρήσης απαγορευμένων ουσιών, «Γκάλγκο», μαζί με την πρωταθλήτρια του στίβου Μάρτα Ντομίνγκεζ.

Ο 37χρόνος ποδηλάτης ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους πρωτοπόρους της ισπανικής ορεινής ποδηλασίας θεωρείται ότι ήταν στενός συνεργάτης του γιατρού Εουφιμιάνο Φουέντες που είχε ανάμιξη στα δύο σκάνδαλα χρήσης απαγορευμένων ουσιών και μετρ στις μεταγγίσεις αίματος, μέσω των οποίων γινόταν το ντοπάρισμα. Λόγω του τελευταίου μάλιστα, στην πιάτσα, είχε αποκομίσει και το παρατσούκλι «γιατρός».

Η εμπλοκή του τέλος στα σκάνδαλα ντόπινγκ οδήγησε τη σύζυγό του και μητέρα των δύο παιδιών του, Σάρα να τον διώξει από το σπίτι, με αποτέλεσμα να μετακομίσει στην οικεία του αδερφού του, όπου βρέθηκε η σορός του μαζί με ένα σημείωμα για τη σύζυγό του. Σε αυτό εξηγούσε ότι το διαζύγιο και τα σκάνδαλα ντόπινγκ τον οδήγησαν σε ψυχολογικό αδιέξοδο και  στην αυτοκτονία.

3 Φεβρουαρίου Νιλ Γιανγκ (1944 – 2011)

Ο Νιλ Γιανγκ έβαλε την υπογραφή του στις χρυσές σελίδες της Μάντσεστερ Σίτι στα τέλη της δεκαετίας του 60΄όταν και έφθασε στην κατάκτηση διαδοχικών τίτλων. Όχι μόνο χάρισε με δικό του γκολ το Κύπελλο στους «πολίτες» το 1969 κόντρα στη Λέστερ, όχι μόνο ήταν από τους πρωταγωνιστές της νίκης επί της πολωνικής Γκόρνικ στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1970 πετυχαίνοντας ένα γκολ και κερδίζοντας ένα πέναλτι, αλλά τους οδήγησε με 19 γκολ σε 40 ματς (πρώτος σκόρερ) στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1968!

Η είδηση του χαμού του βύθισε σε πένθος όλο το Μάντσεστερ, ενώ έγινε πρώτο θέμα στην ιστοσελίδα του συλλόγου, τον οποίο υπηρέτησε έντεκα ολόκληρα χρόνια από το 1961 έως το 1972 (86 γκολ σε 336 αγώνες). Ο Γιανγκ αγωνίστηκε επίσης στις Πρέστον τη διετία 1972 – 74 (18 γκολ σε 68 εμφανίσεις) και Ρότσντεϊλ (4 τέρματα σε 13 αγώνες) πριν αποφασίσει να εγκαταλείψει την ενεργό δράση το 1975.

8 Φεβρουαρίου Τσέζαρε Ρουμπίνι (1923 - 2011)

Η λέξη «θρύλος» φαντάζει φτωχή μπροστά στην πιο εμβληματική φιγούρα του ιταλικού και όχι μόνο αθλητισμού. Ένα παγκόσμιο φαινόμενο που ακούει στο όνομα Τσέζαρε Ρουμπίνι, τον μόνο άνθρωπο που έχει εισαχθεί στο το Hall of Fame δύο αθλημάτων, του πόλο και του μπάσκετ!

Ο Ιταλός υπεραθλητής κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Γενεύης το 1946, ενώ την επόμενη χρονιά επανέλαβε την επιτυχία, αλλά με την εθνική ομάδα πόλο της Ιταλίας! Το 1948 προτίμησε τη συμμετοχή με την ομάδα υδατοσφαίρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου στους οποίους κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα κέρδισε το χάλκινο ολυμπιακό μετάλλιο πριν ανέβει και πάλι στο τρίτο σκαλί του βάθρου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Τορίνο το 1954.

Παράλληλα, ο «Πρίγκιπας», όπως ήταν το προσωνύμιο του,  κατέκτησε πέντε τίτλους στη σειρά από το 1950 ως το 1954 σαν παίκτης (και παράλληλα προπονητής) της Ολύμπια, ενώ από το 1956 και μετά αφοσιώθηκε στην προπονητική. Με την ιταλική ομάδα στη συνέχεια κέρδισε 10 πρωταθλήματα Ιταλίας (1957-60, 1962-63, 1965-67, 1972), 2 Κύπελλα Κυπελλούχων (1971, 1972) και φυσικά το 1ο Πρωταθλητριών (σημερινή Ευρωλίγκα) και γενικότερα πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο που κέρδισε ποτέ ιταλική ομάδα το1966.

Ως μάνατζερ της εθνικής Ιταλίας κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980, το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 1983, το ασημένιο στο Ευρωμπάσκετ του 1991 και το χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ του 1985. Είναι ιδρυτής (1979) και ήταν ως το τέλος σχεδόν της ζωής του πρόεδρος του World Association of Basketball Coaches, μέλος του κεντρικού συμβουλίου της FIBA από το 1984 και επίτιμος πρόεδρος της Ολύμπια Μιλάνο το 2006-08. Συνολικά στον πάγκο της αγαπημένης του ομάδας κάθισε 31 ολόκληρα χρόνια φθάνοντας στο ασύλληπτο ρεκόρ των 322 νικών και των 28 ηττών.

21 Μαρτίου Νικολάι Αντριάνοβ (1952 - 2011)

Ο πιο επιτυχημένος άνδρας γυμναστής όλων των εποχών άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 58 ετών από ατροφία στο νευρολογικό σύστημα.

Μια αρρώστια η οποία δεν του επέτρεπε να κουνάει τα χέρια και τα πόδια του, ενώ είχε επηρεάσει και την ομιλία του. Ο μεγάλος αυτός Ρώσος αθλητής ήταν κάτοχος του ρεκόρ με τα περισσότερα μετάλλια σε μία διοργάνωση Ολυμπιακών (15 σε εκείνους του Μόντρεαλ του 1976) πριν τον ξεπεράσει ο Μάικλ Φελπς στο Πεκίνο το 2008. Παραμένει ωστόσο τρίτος στη σχετική λίστα κάτω και από τη Ρωσίδα γυμνάστρια Λαρίσα Λατίνινα (18).

7 Απριλίου Γιώργος Μοσχούς (1944 - 2011)

Χτυπημένος από τον καρκίνο εγκατέλειψε τα εγκόσμια στα 67 του χρόνια ένας από τους… «Θεούς» του Ράλι Ακρόπολις. Ο Γιώργος Μοσχούς υπήρξε ένας από τους πιο θεαματικούς και λαοφιλείς εκφραστές της εποχής της δόξας και της άνθησης του ελληνικού μηχανοκίνητου αθλητισμού. Συμμετείχε σε αγώνες Ταχύτητας, σε Αναβάσεις και σε Ράλι από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 και για τα επόμενα 20 χρόνια, ενώ η ταχύτητα, αλλά και ο άκρως θεαματικός τρόπος οδήγησής του τον κατατάσσουν ανάμεσα στους θρυλικότερους οδηγούς και στις ισχυρότερες προσωπικότητες που κόσμησαν το χώρο στην Ελλάδα.

Είτε με τον σηκωμένο τροχό της GTAm στο Τατόι, είτε με την BMW 2002 Electronica στο σιρκουί της Κέρκυρας ή της Νέας Σμύρνης, είτε με το Nissan 240 RS στο Ράλι Ακρόπολις ο Μοσχούς ήξερε να μαγνητίζει τα βλέμματα.

Στο Ακρόπολις κατάφερε να τερματίσει οκτώ φορές μέσα στην πρώτη οκτάδα, ενώ κορυφαία αποτελέσματα ήταν η 4η θέση του 1976 με Alfa Romeo Alfetta GT και  η 5η θέση του 1982 με Datsun Violet GTS. Τέσσερις φορές δε αναδείχθηκε πρώτος Έλληνας (1981, 1982, 1984, 1985), αρχικά με Datsun κι έπειτα με το Nissan 240 RS.

H Οργανωτική Επιτροπή του Ράλι Ακρόπολις τέλος, ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη της «Γεωργάρας» όπως τον φώναζαν πολλοί, προκήρυσσε ομώνυμο βραβείο το οποίο απονέμεται στον οδηγό που θα επιλέξουν οι θεατές ως τον πρωταγωνιστή του «Ράλι των Θεών»!

18 Απριλίου Ολουμπάγιο Αντεφέμι (1985 - 2011)

Η είδηση του θανάτου του 26χρονου άσου που σκόρπισε για μία ακόμα φορά θλίψη στο ελληνικό ποδόσφαιρο έμοιαζε με ψέμα ταξιδεύοντας αστραπιαία τόσο στην Ξάνθη με τη φανέλα της οποίας αγωνιζόταν, όσο και στην πατρίδα του, τη Νιγηρία.

Εκείνος άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο στην Εγνατία Οδό, ταξιδεύοντας προς τη Θεσσαλονίκη προκειμένου να αναχωρήσει αεροπορικώς για τη Νιγηρία όπου θα διευθετούσε τις τελευταίες λεπτομέρειες του γάμου του. Το μοιραίο για τον άτυχο άσο, επήλθε στην περιοχή της Καβάλας όταν σε ένα σημείο του οδοστρώματος με αρκετές στροφές έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου, με αποτέλεσμα να κοπεί αδόκητα το «νήμα» της ζωής του.

Ο Αντεφέμι ήρθε στα μέρη μας για λογαριασμό της Skoda Ξάνθης το 2010, με τη φανέλα της οποίας πρόλαβε να αγωνιστεί μόλις σε 24 παιχνίδια βρίσκοντας το δρόμο προς τα δίχτυα 2 φορές. Πριν την ακριτική ομάδα, ο διεθνής χαφ αγωνιζόταν στη γαλλική Μπουλόν, ενώ είχε περάσει και από τις Άλταχ, Ραπίντ Βουκουρεστίου, Χάποελ Μπνέι Λοντ, Χακόα Ραμάτ Γκαν, Χάποελ Τελ Αβίν, Χάποελ Ιερουσαλήμ, Ντέλτα Γιουνάιτεντ και Μπέντελ Ινσούρανς.

Ο Αντεφέμι φόρεσε τη φανέλα με το εθνόσημο τρεις φορές, ενώ είχε πέντε συμμετοχές και ένα γκολ με την Κ-23 και άλλες πέντε και ένα γκολ με την Κ-20 ομάδα των «Σούπερ Αετών».

25 Μαΐου Τάκης Ταλιαδώρος (1925 – 2011)

Ο Τάκης Ταλιαδώρος ήταν από τους κορυφαίους των κορυφαίων αφήνοντας το στίγμα του στις πέτρινες εποχές του ελληνικού μπάσκετ.

Σε συλλογικό επίπεδο διακρίθηκε φορώντας τη φανέλα της ΧΑΝΘ από το 1936 μέχρι και το τέλος της καριέρας του, το 1961(παρά τις προτάσεις που είχε από Παναθηναϊκό, Σπόρτινγκ και ομάδες της Γιουγκοσλαβίας, Ιταλίας, Γαλλίας και του ΝΒΑ), ενώ αγωνιζόταν στη θέση του πάουερ φόργουορντ και υπήρξε 31 φορές διεθνής με την εθνική ομάδα.

Με το εθνόσημο στο στήθος, ο Τάκης Ταλιαδώρος κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1949 στην Αίγυπτο, ενώ είχε αναδειχθεί πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης, αλλά και δεύτερος σκόρερ αυτής πίσω από τον Φαίδωνα Ματθαίου. Το 1951 είχε επιλεγεί και αγωνίστηκε με την ομάδα της Μικτής Ευρώπης, ενώ την ίδια χρονιά είχε αναδειχτεί τρίτος καλύτερος παίκτης στο Ευρωμπάσκετ του 1951 στο Παρίσι. Παράλληλα υπήρξε μέλος και της ομάδας που μετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952 στο Ελσίνκι.

Ο Ταλιαδώρος τέλος ήταν ο πρώτος δεξιοτέχνης αθλητής παγκοσμίως που χρησιμοποίησε την ντρίπλα πίσω από την πλάτη το 1947 (στο ΝΒΑ εμφανίστηκε τρία χρόνια αργότερα), αλλά και ο πρώτος αθλητής που χρησιμοποίησε το τζαμ σουτ στην Ελλάδα, ενώ άξια αναφοράς είναι η επίδοση των 39 πόντων του στη νικηφόρα αναμέτρηση της Μικτής Θεσσαλονίκης με την αντίστοιχη της Τουρκίας το 1946 με τελικό σκορ 41-39!

20 Ιουνίου Δομνίτσα Λανίτου – Καβουνίδου (1914 - 2011)

Η γυναίκα θρύλος και μία από τις κορυφαίες μορφές του ελληνικού κλασικού (και όχι μόνο) αθλητισμού, έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών σε ηλικία 97 ετών, όντας η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που πήρε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1936 στο Βερολίνο.

Γεννήθηκε στη Λεμεσό και σε ηλικία 14 ετών σημείωσε τις πρώτες της επιτυχίες σε Παγκύπριους αγώνες, κερδίζοντας στα 60μ., στο μήκος και στο ύψος. Στην Ελλάδα και την Αθήνα έφθασε το 1931 καθοδηγούμενη από τον πατέρα της Νικόλαο Λανίτη, ο οποίος ήταν λάτρης του στίβου, προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές της, ενώ από την πρώτη στιγμή οι επιδόσεις της προκάλεσαν μεγάλη αίσθηση.

Η Δομνίτσα Λανίτου – Καβουνίδου σπούδασε οικονομικές, πολιτικές επιστήμες και νομικά στο Κολλέγιο Αθηνών και παράλληλα υπήρξε πρωταθλήτρια Ελλάδος για πολλά χρόνια στα 60μ, 100μ, 80μ εμπ., μήκος και ύψος με φορά και άνευ φοράς.

Ήταν η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που πήρε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1936 στο Βερολίνο, συμμετέχοντας στα αγωνίσματα του στίβου. Ήταν επίσης παρούσα και στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, το 1948 στο Λονδίνο, ενώ το 1950 στο φινάλε της καριέρας της έκανε και μία κούρσα στα 200μ.

Ασχολήθηκε τέλος και με τη δημοσιογραφία, ενώ έχει τιμηθεί από τον ΣΕΓΑΣ για την τεράστια προσφορά της στον αθλητισμό, καθώς και από φορείς της Ελλάδας και της Κύπρου.

24 Ιουνίου Τόμισλαβ Ίβιτς ( 1933 - 2011)

Η ποδοσφαιρική οικογένεια έγινε φτωχότερη μετά το χαμό (λόγω καρδιακών δυσλειτουργιών) του κορυφαίου προπονητή που ανέδειξε ποτέ η Κροατία και εκ των πρωτοπόρων παγκοσμίως.

Ο Ίβιτς ήταν πραγματικός μποέμ της προπονητικής περνώντας από τον πάγκο αρκετών και σπουδαίων ομάδων, ανάμεσα στων οποίων και του Παναθηναϊκού.  Στην Παιανία ωστόσο δεν πρόλαβε να αφήσει έργο και αναλαμβάνοντας το… τιμόνι του «τριφυλλιού» μετά το νταμπλ του 1986 με τον Πάκερτ προσπάθησε να εφαρμόσει το επαναστατικό για εκείνη την εποχή 3-5-2. Τα αποτελέσματα ωστόσο δεν ήρθαν γρήγορα, με αποτέλεσμα η «αρρωστημένη» λαϊκή απαίτηση για νίκες με το καλημέρα, οδήγησε τον Γιώργο Βαρδινογιάννη να του δείξει την πόρτα της εξόδου μόλις 99 ημέρες μετά την πρόσληψή του (τον διαδέχθηκε ο Βασίλης Δανιήλ). Δεκαοχτώ μήνες αργότερα, ο Ίβιτς κατακτούσε με την Πόρτο έξι τίτλους συμπεριλαμβανομένου ενός Διηπειρωτικού κι ενός Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ…

Ο 77χρονος τεχνικός παρέλασε από τον πάγκο μεγαθήριων όπως του Άγιαξ, της Πόρτο, της Μαρσέιγ, της Άντερλεχτ, της Ατλέτικο Μαδρίτης αλλά και πιο… ταπεινών ομάδων, όπως της Αλ Ουάσλ, της Τζέντα και της εθνικής Ιράν. Στο τέλος της 37χρονης καριέρας του (1967 – 2004) είχε περάσει από 14 χώρες και 4 εθνικές ομάδες…

Ο Ίβιτς θεωρείτο εξπέρ στην τακτική, παίζοντας σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του μοντέρνου ποδοσφαίρου (καθιέρωσε τη ζώνη στην άμυνα), ενώ το 2007 η Gazzetta dello Sport τον ανέδειξε ως τον πιο πετυχημένο προπονητή στην ιστορία του ποδοσφαίρου καθώς είχε κατακτήσει 8 πρωταθλήματα σε έξι διαφορετικές χώρες.

17 Αυγούστου Πιέρ Κινόν (1962 - 2011)

Η οικογένεια του στίβου θρηνεί το χαμό του Πιέρ Κινόν. Η κατάθλιψη από την οποία έπασχε ο χρυσός Ολυμπιονίκης του 1984 στο επί κοντώ και θρύλος του κλασικού αθλητισμού της Γαλλίας τον οδήγησε να βάλει τέλος στη ζωή του σε ηλικία 49 χρόνων πέφτοντας από το παράθυρο της οικίας του στην πόλη Ιέρ.

Ο Κινόν ήταν ο πρώτος Γάλλος που στέφθηκε «χρυσός» Ολυμπιονίκης στο επί κοντώ (Λος Άντζελες, επικρατώντας του συμπατριώτη του και φαβορί Τιερί Βινιερόν), το 1983 σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ με επίδοση 5,82 μέτρα, ενώ την επόμενη χρονιά κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στίβου ανεβάζοντας παράλληλα το προσωπικό του ρεκόρ πάνω από τα 5,90μ. Παράλληλα υπήρξε ο πρώτος αθλητής που αποπειράθηκε να ξεπεράσει τα 6.00 μέτρα, ωστόσο ήταν νωρίς για έναν επικοντιστή. Το 1996 ο επικοντιστής Ζαν Γκαλφιόν μιμήθηκε τον άθλο του, αφιερώνοντας τη νίκη-έκπληξη σε αυτόν.

Μετά το τέλος της καριέρας του (1992) ο Κινόν ζούσε στη γαλλική πόλη Βαρ και ήταν ιδιοκτήτης ορισμένων εστιατορίων στην περιοχή.

7 Σεπτεμβρίου/43 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, ανάμεσά τους 36 αθλητές, μέλη και παράγοντες της ομάδας χόκεϊ της Λοκομοτίβ Γιάροσλαβ σε αεροπορικό δυστύχημα 250 χλμ. Βορειανατολικά της Μόσχας.

Η είδηση προκάλεσε σοκ στη ρωσική κοινή γνώμη, αλλά και στην παγκόσμια αθλητική κοινότητα καθώς ξεκληρίστηκε μια πασίγνωστη γεμάτη τίτλους ομάδα χόκεϊ επί πάγου της Ρωσίας.

Κατά τις εκτιμήσεις των ειδικών, το μετασκευασμένο σε VIP 70 ατόμων τύπου Yak-42 αεροσκάφος, δεν κατόρθωσε να πάρει το απαραίτητο ύψος, χτύπησε σε κεραία πύργου επικοινωνίας και κόπηκε στα τρία, τη στιγμή που οι πιλότοι προσπαθούσαν απεγνωσμένα να το προσγειώσουν στα νερά του ποταμού. Η μοιραία πτήση από την οποία βγήκαν ζωντανοί (σε κρίσιμη κατάσταση) ένα μέλος του πληρώματος και ο Ρώσος παίκτης Αλεξάντερ Γκαλίμοφ, κατευθυνόταν στη Λευκορωσία, όπου η Λοκομοτίβ επρόκειτο να δώσει τον πρώτο αγώνα της σεζόν για τη διεθνή λίγκα χόκεϊ, κόντρα στην Ντιναμό Μινσκ. Οι παίκτες της τελευταίας αποχαιρέτησαν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο τους συναδέλφους τους.

Συγκεκριμένα, στο γήπεδο της Ντιναμό, όπου ήταν προγραμματισμένη να γίνει αναμέτρηση μεταξύ των δύο ομάδων, όσοι είχαν προμηθευτεί εισιτήρια για τον αγώνα κατέκλυσαν τις κερκίδες, ενώ το παρών έδωσε και η ηγεσία της χώρας.

Οι παίκτες της Μινσκ παρατάχθηκαν στον πάγο και μέσα σε απόλυτη σιγή, τοποθετήθηκαν απέναντί τους τα πορτρέτα των 37 νεκρών. Το «παιχνίδι» ξεκίνησε και οι γηπεδούχοι υπό τους ήχους πένθιμων εμβατηρίων, ο ένας μετά τον άλλον σκόραραν κατά της ομάδας τους. Έπειτα, φορώντας τις φανέλες των Ρώσων, πήραν το… δρόμο για το αντίπαλο τέρμα, τοποθετώντας από μία ανθοδέσμη σε μια συμβολική κίνηση, ελάχιστος φόρος τιμής στην ομάδα που πέρασε στην αιωνιότητα…

Ανάμεσα στους εκλιπόντες ήταν σημαντικοί παίκτες του αθλήματος όπως οι:

Γιόζεφ Βάσιτσεκ, 30, Τσέχος, παγκόσμιος πρωταθλητής νέων (2000), παγκόσμιος πρωταθλητής ανδρών (2005), πρωταθλητής του Stanley Cup το 2006 με τους Carolina Hurricanes

Αλεξάντερ Καρπόφτσεβ, 41, Ρώσος προπονητής, παγκόσμιος πρωταθλητής (ως παίκτης, το 1993), πρωταθλητής του Stanley Cup (ως παίκτης, το 1994 , με τους New York Rangers)

Νικίτα Κλιούκιν, 21, Ρώσος παγκόσμιος πρωταθλητής εφήβων κάτω των 18 ετών (2007)

Στέφαν Λιβ, 30, Σουηδός χρυσός Ολυμπίονίκης (2006) και παγκόσμιος πρωταθλητής (2006)

Μπραντ Μακ Κρίμον, 52, Καναδός προπονητής, πρωταθλητής του Stanley Cup (ως παίκτης, το 1989 με τους Calgary Flames)

Γιούρι Ουρίτσεφ, 20, Ρώσος, παγκόσμιος πρωταθλητής νέων (2011)

Κάρελ Ράτσουνεκ, 32, Τσέχος, παγκόσμιος πρωταθλητής (2010)

Ντανιίλ Σομπτσένκο, 20, Ρώσος, παγκόσμιος πρωταθλητής νέων (2011).

17 Σεπτεμβρίου Φαίδωνας Ματθαίου (1924 – 2011)

Φτωχότερο έγινε το ελληνικό μπάσκετ, καθώς ο «Πατριάρχης» του, Φαίδωνας Ματθαίου, δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας.

Ο Φαίδων Ματθαίου έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 87 ετών, αφήνοντας πίσω του βαριά κληρονομιά. Είναι ο μοναδικός Έλληνας αθλητής που πήρε μέρος σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες αγωνιζόμενος σε δύο διαφορετικά αθλήματα. Το 1948, στο Λονδίνο, συμμετείχε στην κωπηλασία και το 1952, στο Ελσίνκι, στο μπάσκετ.

Διαβάστε το αφιέρωμα του Onsports στον «Πατριάρχη» του ελληνικού μπάσκετ.

23 Οκτωβρίου Μάρκο Σιμοντσέλι (1987 - 2011)

Ο 24χρονος αναβάτης υπέκυψε στα τραύματά του μετά το ατύχημα που είχε κατά τη διάρκεια του γκραν πρι της Μαλαισίας, βυθίζοντας τον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού και όχι μόνο σε πένθος.

Ο Ιταλός έχασε τον έλεγχο της μοτοσικλέτας του, κατά τη διάρκεια του δεύτερου γύρου, μετά από «μονομαχία» του με τον Αλβάρο Μπαουτίστα, έπεσε στην άσφαλτο, με αποτέλεσμα να του φύγει το κράνος και στη συνέχεια να χτυπηθεί από τους Κόλιν Έντουαρντς (υπέστη εξάρθρωση ώμου) και Βαλεντίνο Ρόσι, οι οποίοι ακολουθούσαν.

Ο Σιμοντσέλι μεταφέρθηκε άμεσα στο νοσοκομείο της πόλης, ωστόσο από εκεί, 45' αργότερα, ανακοινώθηκε ο θάνατός του.

Θυμηθείτε το μεγάλο αφιέρωμα του Onsports, αλλά και το τελευταίο αντίο στον Μάρκο Σιμοντσέλι.

25 Οκτωβρίου Λεωνίδας Ανδριανόπουλος (1911 – 2011)

«Φτωχότερη» έγινε η «οικογένεια» του Ολυμπιακού, καθώς άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 100 ετών, ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος, ο τελευταίος από τα θρυλικά αδέρφια που αγωνίστηκαν με την πρώτη φανέλα των «ερυθρόλευκων».

Ο «στραβοσουγιάς» ή «λιόλιος», μαζί με τα τέσσερα πρώτα αδέρφια του, αποτέλεσαν τη θρυλική προπολεμική πεντάδα του Ολυμπιακού…

Θυμηθείτε το αφιέρωμα του Onsports στον τελευταίο… Θρύλο

25 Νοεμβρίου  Βασίλι Αλεξέγιεφ (1942 – 2011)

Ο μεγάλος αρσιβαρίστας από την πρώην Σοβιετική Ένωση Βασίλι Αλεξέγιεφ άφησε την τελευταία του πνοή σε κλινική στη Γερμανία προδομένος από την καρδιά του.

Διαβάστε το αφιέρωμα του Onsports στον δυνατότερο άνθρωπο στον κόσμο, χρυσό Ολυμπιονίκη (1972, 1976) και παγκόσμιο πρωταθλητή (1970-77) της άρσης βαρών.

27 Νοεμβρίου Γκάρι Σπιντ (1969 -2011)

Σοκ και θρήνος στην παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα. Ο Γκάρι Σπιντ, Ουαλός πρώην διεθνής μέσος και από το Δεκέμβριο του 2010 ομοσπονδιακός προπονητής της εθνικής ομάδας της χώρας του , έδωσε τέλος στη ζωή του για αδιευκρίνιστο λόγο στα 42 του χρόνια.

Ο εκλιπών ο οποίος βρέθηκε απαγχονισμένος στην οικία του έκανε αξιόλογη καριέρα ως μέσος στα αγγλικά γήπεδα με Λιντς, Έβερτον, Νιούκαστλ, Μπόλτον και Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, πριν αποσυρθεί το 2010 σε ηλικία 40 ετών.

Στη Σέφιλντ μάλιστα εργάστηκε για λίγο και ως προπονητής, αφού κρέμασε τα παπούτσια του, ενώ παράλληλα υπήρξε 85 φορές διεθνής σημειώνοντας 7 γκολ. Η εθνική Ουαλίας είχε παρουσιάσει σημαντικά σημάδια βελτίωσης με τον ίδιο στον πάγκο μετρώντας πέντε νίκες στα τελευταία δέκα ματς, με τελευταία το επιβλητικό 4-1 επί της Νορβηγίας στις 12 Νοεμβρίου.

4 Δεκεμβρίου Σόκρατες (1954 - 2011)

Φτωχότερο έγινε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο καθώς έφυγε από τη ζωή ένας από τους μεγαλύτερους μεσοεπιθετικούς στην ιστορία του αθλήματος.

Ο «γιατρός» όπως ήταν το παρατσούκλι του, άφησε την τελευταία του πνοή τα ξημερώματα στο νοσοκομείο «Άλμπερτ Αϊνστάιν» στο Σάο Πάολο υποκύπτοντας σε σηψαιμικό σοκ.

Ο Σόκρατες αντιμετώπιζε αρκετά προβλήματα με την υγεία του τους τελευταίους μήνες, ενώ είχε μεταφερθεί εκτάκτως σε νοσοκομείο δύο φορές μέσα στο τρέχον έτος, με τους γιατρούς να κάνουν λόγο για γαστρεντερική αιμορραγία, αποδίδοντας την στην μεγάλη του αδυναμία το ποτό.

Ήταν είδωλο για την Κορίνθιανς, με τα χρώματα της οποίας αγωνίστηκε από το 1978 έως το 1984, πετυχαίνοντας 172 γκολ σε 297 εμφανίσεις. Την ποδοσφαιρική του καριέρα την ξεκίνησε από την Μποταφόγκο, ενώ στην Ευρώπη αγωνίστηκε με τη Φιορεντίνα για έναν χρόνο.

Διεθνής με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας (1979 – 1986) της οποίας ήταν και αρχηγός, χωρίς όμως να καταφέρει να κατακτήσει ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στο οποίο οι «καριόκας» αποκλείστηκαν από την Ιταλία στη φάση των ομίλων με  3-2, σε μία αναμέτρηση που έχει μείνει στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Ο Σόκρατες ωστόσο δεν μένει ανεξίτηλος  μόνο για την άριστη τεχνική του κατάρτιση, τη φαντασία, την ικανότητα στο σκοράρισμα και την οργάνωση του παιχνιδιού, τις «τυφλές» πάσες του, αλλά και για την ολοκληρωμένη προσωπικότητα του. Με λατρεία στην Ελλάδα ( είχε δώσει ελληνικά ονόματα σε κάποια από τα έξι παιδιά του), έχοντας σπουδάσει γιατρός, διαβάσει δεκάδες βιβλία, ο Σόκρατες ήταν κάτι περισσότερο από ένας κλασσικός ποδοσφαιριστής (το τελευταίο χρονικό διάστημα μάλιστα αρθρογραφούσε σε εφημερίδες της Βραζιλίας με θέματα όχι μόνο από το ποδόσφαιρο αλλά την πολιτική και τα οικονομικά, ενώ τους τελευταίους μήνες είχε αρχίσει την συγγραφή ενός βιβλίου φαντασίας με επίκεντρο το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 στη Βραζιλία). Κάπνιζε πολύ, έπινε υπερβολικά, ωστόσο δεν ήταν ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που δεν κατάφερε να δαμάσει τους πειρασμούς. Ήταν ένας αληθινός αρτίστας της στρογγυλής θεάς  και τους ξεπέρασε υποκύπτοντας σε αυτούς…

24 Δεκεμβρίου Χρήστος Χαριάτης (1987 - 2011)

Σε θλίψη βύθισε για μία ακόμα φορά το ελληνικό ποδόσφαιρο ο αδόκητος χαμός του 24χρονου ποδοσφαιριστή της Ζακύνθου ο οποίος άφησε την τελευταία πνοή στην άσφαλτο μετά από τροχαίο δυστύχημα κοντά στον Αγγερικό τις μέρες των εορτών.

Ο άτυχος ποδοσφαιριστής είχε αγωνιστεί επίσης στον Ονήσιλο Σωτήρα της Κύπρου, στην Σπάρτη και στην Εράνη Φιλιατρών.

Δεν είναι πια ακόμα μαζί μας και οι….

2 Ιανουαρίου
Χανς Καλτ, 86, Ελβετός κωπηλάτης Ολυμπιονίκης (αργυρό μετάλλιο το 1948 και χάλκινο το 1952).

4 Ιανουαρίου
Άλφρεντ Προκς, 103, Αυστριακός αθλητής του στίβου, 14άκις παγκόσμιος πρωταθλητής βετεράνων την περίοδο 1994-2009.

6 Ιανουαρίου
Ούτσε Οκαφόρ, 43, Νιγηριανός ποδοσφαιριστής (εθνική Νιγηρίας 1990-98), αυτοκτονία.

8 Ιανουαρίου
Θόρμπγιορν Σβένσεν, Νορβηγός ποδοσφαιριστής, κάτοχος του ρεκόρ περισσότερων (104 το 1947-62) εμφανίσεων με την φανέλα της εθνικής της χώρας του.

9 Ιανουαρίου
Γιέρζι Βόσνιακ, 78, Πολωνός ποδοσφαιριστής (Λέγκια Βαρσοβίας, εθνική Πολωνίας 1955-62).

10 Ιανουαρίου
Μπόρα Κόστιτς, 80, Σέρβος ποδοσφαιριστής (Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου 1951-61, εθνική Γιουγκοσλαβίας 1956-64).

16 Ιανουαρίου
Στέβκα Γιορντάνοβα, 64, Βουλγάρα πρωταθλήτρια Ευρώπης (1973 στα 800 μ. κλειστού) του στίβου,

3 Φεβρουαρίου
Ρόμπερτ Γιανγκ, 95, Αμερικανός Ολυμπιονίκης του στίβου (ασημένιο μετάλλιο στην σκυταλοδρομία 4Χ400 μ. το 1936).

27 Φεβρουαρίου
Ντιουκ Σνάιντερ, 84, Αμερικανός παίκτης του μπέιζμπολ (Μπρούκλιν Ντότζερς), ο οποίος ήταν μέλος του Hall of Fame του αθλήματος.

7 Μαρτίου
Αντριάν Εσκουδέρο, 83, Ισπανός ποδοσφαιριστής (2 πρωταθλήματα Ισπανίας 1950, 1951, Ατλέτικο Μαδρίτης, εθνική Ισπανίας 1952-56) και προπονητής (Ατλέτικο Μαδρίτης 1963).
Λάντισλαβ Νόβακ, 79, Τσέχος ποδοσφαιριστής (Ντούκλα Πράγας, εθνική Τσεχοσλοβακίας 1952-66) και προπονητής (εθνική Τσεχοσλοβακίας 1971-72).

27 Μαρτίου
Δημήτρης Νάστος, 47, Έλληνας ποδοσφαιριστής (Ατρόμητος 1988-91, Παναργειακός, Πιερικός).

20 Απριλίου
Άλαν Μπράουν, 84, Σκωτσέζος ποδοσφαιριστής και προπονητής (Μπλάκπουλ, Πόρτσμουθ, εθνική Σκωτίας 1950-54).

5 Μαΐου
Τόμας Κομπαορέ, 23, καλαθοσφαιριστής από την Μπουρκίνα Φάσο, από καρδιακή προσβολή στη διάρκεια τεστ κοπώσεως στο Αμιάν της Γαλλίας.
Γιόσεφ Μερίμοβιτς, 86, Ισραηλινός ποδοσφαιριστής (Μακάμπι Τελ Αβίβ 1940-58, εθνική Ισραήλ 1948-56) και προπονητής (Μακάμπι, εθνική Ισραήλ 1964-65), ο οποίος οδήγησε το 1964 ως προπονητής την εθνική ομάδα του Ισραήλ στην κατάκτηση του τροπαίου στο ασιατικό πρωτάθλημα.

11 Ιουνίου
Κουρτ Νίλσεν, 80, Δανός τενίστας, ο μοναδικός Δανός που έπαιξε σε τελικό Γκραν Σλαμ στο απλό (1953, 1955), ο οποίος κατέκτησε το διπλό μικτό του Αμερικανικού Όπεν με παρτενέρ την Άλθια Γκίμπσον (1957).

18 Ιουνίου
Ο πρώην μάνατζερ του Νίκου Γκάλη, Γιώργος Τσιλιγκαρίδης, έχασε τη «μάχη» με την επάρατο νόσο.
Ο Τσιλιγκαρίδης ήταν ο άνθρωπος που το 1979 έφερε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Άρη, τον κορυφαίο Έλληνα μπασκετμπολίστα.

20 Ιουνίου
Βλαντιμίρ Πετάι, 38, Ρώσος διεθνής διαιτητής, σκοτώνεται σε αεροπορικό δυστύχημα. [84]

30 Ιουνίου
Λιούμπο Γιοβάνοβιτς, 24, Μαυροβoύνιος καλαθοσφαιριστής (ΚΑΟ Δράμας), δολοφονείται σε ένοπλη ληστεία.
Τζον Μακέι, 69, Αμερικανός παίκτης του αμερικανικού ποδοσφαίρου , μέλος του Hall of Fame (Baltimore Colts, San Diego Chargers).
Κάρλι Χίμπερντ, 26, Αυστραλή πρωταθλήτρια της ποδηλασίας, σκοτώνεται την ώρα που έκανε προπόνηση σε δρόμο του Μιλάνου, όταν παρασύρθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο.

4 Αυγούστου
Ναόκι Ματσούντα, 34, Ιάπωνας ποδοσφαιριστής (Ματσουμότο Γιαμάγκα, εθνική Ιαπωνίας 2000-05 με 1 γκολ σε 40 συμμετοχές), από ανακοπή της καρδιάς στη διάρκεια της προπόνησης.

22 Σεπτεμβρίου
Γιώργος Ζαμπάρας, 65, Έλληνας παράγοντας του ποδοσφαίρου, πρόεδρος του Παναιτωλικού (1994).

9 Οκτωβρίου
Τσόνσι Χάρντι, 23, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής της ρουμανικής CSS Giurgiu, έπειτα από ξυλοδαρμό σε νυχτερινό κέντρο.
Αντώνης Χρηστέας, 74, Έλληνας καλαθοσφαιριστής (ΑΕΚ), πρωταθλητής Ευρώπης (1968).

13 Οκτωβρίου
Βασίλης Λιόσης, 67, Έλληνας ποδοσφαιριστής, στέλεχος της θρυλικής ομάδας του Ατρόμητου που κατέκτησε την άνοδο για πρώτη φορά στην Α' Εθνική την περίοδο 1971-72.

6 Οκτωβρίου
Νταν Γουέλντον, 33, Βρετανός οδηγός των IndyCar, σκοτώνεται σε δυστύχημα στη διάρκεια αγώνων.

31 Οκτωβρίου
Φλοριάν Άλμπερτ, 70, Ούγγρος ποδοσφαιριστής, Ευρωπαίος Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς (1967).

15 Δεκεμβρίου
Σε θλίψη σκόρπισε το ελληνικό μπάσκετ η είδηση του θανάτου του εκ του πρωτεργατών του αθλήματος, Άρη Γεωργιάδη.
Ο εμψυχωτής και ιδρυτής της ΕΚΑΣΚΕΜ συνέβαλε καθοριστικά στην ανάπτυξη του αθλήματος όχι μόνο σε τοπικό αλλά και σε πανελλήνιο επίπεδο, τιμώντας το όλα αυτά τα χρόνια με την παρουσία του σαν εργάτης και αναδεικνύοντας τον καθοριστικό ρόλο του ανιδιοτελούς διοικητικού παράγοντα στο αθλητικό κίνημα και στην κοινωνία γενικότερα.
Το 1950 ίδρυσε την ομάδα του Βέρμιου, ενώ το 1966 δημιούργησε την τοπική επιτροπή Κεντροδυτικής Μακεδονίας, της οποίας ήταν και πρόεδρος. Το 1980 συστάθηκε η ΕΚΑΣΚΕΔΥΜ, όπου παρέμεινε στη θέση του προέδρου έως το 1989. Στη συνέχεια, από το 1989 έως το 1999, διετέλεσε πρόεδρος της Ένωσης Καλαθοσφαιρικών Σωματείων Κεντρικής Μακεδονίας και το 2000 ανακηρύχθηκε ομόφωνα επίτιμος πρόεδρός της.