Τσιρίλο: «Πέτυχα τα όνειρά μου»
Ο Μπρούνο Τσιρίλο μιλώντας στα Μέσα της πατρίδας του τόνισε πως δεν του έχει μείνει κάποιο απωθημένο από την καριέρα του.
Αναλυτικά η συνέντευξή του στα Μέσα της Ιταλίας:
Πώς είναι η περιπέτειά σου στη γη του Ομήρου;
«Στην Ελλάδα αισθάνομαι καλά. Ξέρω το περιβάλλον για χρόνια τώρα και πλέον νιώθω σαν να είμαι στο σπίτι μου. Έχω γνωρίσει ανθρώπους που αγαπώ πολύ, είναι μια φανταστική εμπειρία και πολύ σημαντική για την καριέρα μου. Έχοντας παίξει σε μια ομάδα όπως η Ίντερ, ήταν όνειρό μου να αγωνιστώ σε μια ομάδα που θα διεκδικεί τον τίτλο και θα παίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και το έκανα χάρη στην ΑΕΚ».
Στην Ιταλία δεν υπήρξε πλέον χώρος για σένα;
«Δεν έχω σαφή απάντηση. Μετά από δύο χρόνια στη Σιένα με καλή απόδοση, περίμενα περισσότερη προσοχή. Όμως όταν ο πρώην ατζέντης μου, Παστορέλο, μου τηλεφώνησε για να μου πει για την ευκαιρία που υπήρχε από την Ελλάδα, δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά και συμφώνησα να πάω στο εξωτερικό».
Εκφράζεις τη λύπη σου ή δεν το μετανιώνεις;
«Είμαι χαρούμενος με την καριέρα που έκανα. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, ακόμη και αν κανείς δεν μου έδωσε τίποτα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα χρόνια που ως παιδί, ίδρωνα ονειρευόμουν να παίζω σε μεγάλα γήπεδα. Όποιος με γνωρίζει ξέρει τις θυσίες που χρειάστηκαν. Από το πρωί μέχρι το βράδυ έτρεχα και έπαιζα με τους φίλους μου στον δρόμο. Ένεμα στο Trecase, όμως σχεδόν πάντα ήμουν στο Torre Annunziata, κοντά στο γήπεδο Giraud. Ήμουν 14 χρονών όταν μπήκα στις ακαδημίες της Ρετζίνα και από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησα να ανεβαίνω ένα βουνό, μέχρι την πρώτη ομάδα της Ρετζίνα».
Το ντεμπούτο σου στην πρώτη κατηγορία ήταν απέναντι στον Ζιντάν, τον Ντελ Πιέρο και τον Ιντζάγκι. Γιουβέντους-Ρετζίνα 1-1...
«Τι αναμνήσεις... Έμοιαζε με ένα μεγάλο πάρτι, απέναντι σε "γίγαντες του ποδοσφαίρου". Ήταν μια απίστευτη σεζόν και προκάλεσα το ενδιαφέρον της ίντερ».
2000-2001, στην ίντερ του Ρονάλντο, του Σουκούρ, του Ζαμοράνο, του Ζέεντερφ, του Ρεκόμπα...
«Του Πίρλο, του Ντι Μπιάτζιο, του Μπλάνκ, του Κόρντομπα, του Βιέρι... Να συνεχίσω; Η λίστα είναι μεγάλη. Αυτή η εμπειρία με έκανε πιο πλούσιο και ως χαρακτήρα και ως επαγγελματία. Είναι κάτι που συμβαίνει μια φορά στη ζωή σου. Αν είσαι τυχερός... Λυπάμαι μόνο που δεν είχα χρόνο να αποδείξω ποιος είμαι. Εκείνη την περίοδο η Ίντερ δεν μπορούσε να... περιμένει τους νεαρούς, υπήρχε δίψα για νίκες».
Με την ευκαιρία, πώς είναι η Ίντερ χωρίς τον Μοράτι;
«Όπως θα ήταν ο ναός του Duomo χωρίς την Madunina (σ.σ. περίφημο χρυσό άγαλμα της παρθένου Μαρίας, που στολίζει το καμπαναριό του καθεδρικού ναού του Μιλάνου). Είναι απίστευτο να μην έχει αυτή η ομάδα τον καλύτερο πρόεδρό της. Έναν οπαδό πρώτα και μετά έναν άνθρωπο ευγενικό και πάντα με διάθεση να δώσει. Αυτή η απόφαση να πουλήσει το κλαμπ με άφησε μπερδεμένο. Όμως έτσι όπως είναι τα πράγματα, δεν είναι εύκολο να κρατήσεις μόνος ένα τόσο μεγάλο κλαμπ όπως η Ίντερ».
Ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που συνάντησες στην καριέρα του: ένας συμπαίκτης, ένας αντίπαλος...
«Χωρίς καμία αμφιβολία ο Ρονάλντο, παρότι εκείνη την περίοδο είχε ένα πρόβλημα στο γόνατο του. Στις προπονήσεις έκανε ασύλληπτα πράγματα. Έκρυβε τη μπάλα. Και μια ειδική αναφορά για τον Μπλάνκ: έναν άντρα, έναν κύριο μέσα και έξω από το γήπεδο. Έμαθα πολλά πράγματα από εκείνον. Από αντιπάλους, Ζιντάν, Ντελ Πιέρο, Ιντζάγκι, Ιμπραϊμοβιτς, Σεβτσένκο»...
Πριν από κάποιο διάστημα, είχε ακουστεί ότι η Νάπολι προσέγγισε έναν έλληνα, τον Στέφανο Καπίνο...
«Ναι, είχαν επικοινωνήσει μαζί μου από τη Νάπολι για πληροφορίες. Όταν ένας ιταλικός σύλλογος ενδιαφέρεται για Έλληνα ποδοσφαιριστή με σκέφτεται. Και είναι ευχαρίστηση για μένα να δίνω τη γνώμη μου. Ο Καπίνο μπορεί να γίνει σπουδαίος τερματοφύλακας. Παίζει σε μια σημαντική ομάδα και με ένα ζεστό κοινό όπως ο Παναθηναϊκός και είναι τερματοφύλακας της εθνικής U20. Πιστεύω ότι είναι έτοιμος για την Σέριε Α. Η Νάπολι έχει τον Ράφαελ, τον Αντουχάρ και περιμένει να δει το μέλλον του Ρέινα».
