Του δίνει αυτά που του έλειπαν ο Μάγκνουσον

Η σύγκριση πάντα στις μεταγραφές, γίνεται με αυτό που είχες. Επειδή εκείνο καθόριζε το ποδοσφαιρικό σου επίπεδο. Για το κέντρο της άμυνας λοιπόν, ο Παναθηναϊκός θα συγκρίνει το νέο του απόκτημα για τα στόπερ, με τον Φραν Βέλεθ. Όχι με τον κορυφαίο στη θέση αυτή στον πλανήτη γη.

Χορντούρ Μάγκνουσον. Στη ζυγαριά αν μπει αυτός και ο Ισπανός, η πλευρά του βορειοευρωπαίου είναι ξεκάθαρα νικήτρια. Πάντα περιμένοντας να φανεί αυτό και στο χορτάρι. Αλλά πραγματικά δεν μοιάζει να έχει κάτι να ζηλέψει ο Ισλανδός απ’ τον προκάτοχό του.

Παραστάσεις, εμπειρία, σημασία αναμετρήσεων που έχει αγωνιστεί ο καθένας, ηγετικά χαρακτηριστικά, όλα γέρνουν προς τον Μάγκνουσον. Ο οποίος είναι ψηλότερος, είναι καλύτερος στον αέρα, έχει το προνόμιο πως παίζει και μπακ, διαθέτει την ικανότητα να κουβαλήσει μπάλα και να «χτίσει» παιχνίδι με διαγώνιες μεταβιβάσεις προς την επίθεση. Αυτά που ζητά ο Γιοβάνοβιτς και τα είχε ως ένα βαθμό κι ο Βέλεθ. Που προφανώς είναι καλός παίκτης. Αλλά ο Παναθηναϊκός παίρνει καλύτερο.

Το αν θα του «βγει» ή όχι, είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Ποδόσφαιρο είναι τα πάντα παίζουν ρόλο. Μπορεί να έρθει εδώ ο Ισλανδός και να μην αντέχει τη ζέστη. Στοιχεία που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τώρα. Ποδοσφαιρικά ως παίκτης όμως, είναι το στυλ που ήθελε το «τριφύλλι». Αγωνιστικά και σε επίπεδο προσωπικότητας.

Μοιάζει να αλληλοσυμπληρώνεται σωστά και με τον Μπαρτ Σένκεφελντ. Ο Ολλανδός είναι πιο δυναμικός, πιο γρήγορος, στοιχεία που τα προσθέτει στο κέντρο της άμυνας. Τα υπόλοιπα τα έχει ο Μάγκνουσον για να «δέσουν» ιδανικά ως δίδυμο. Γι’ αυτό κι ο Ισλανδός έρχεται να προσθέσει στο ρόστερ και την ενδεκάδα του Παναθηναϊκού. Δεν είναι απλά ένα «κομμάτι» που καλύπτει το κενό του Βέλεθ, αλλά αναβαθμίζει ποιοτικά και ηγετικά τη θέση.

Στο κάτω-κάτω σε αυτή τη ζωή αυτό που πληρώνεις παίρνεις. Ο Μάγκνουσον έπαιρνε πάνω από 1 εκ. ευρώ ετησίως, είναι στα 29 του χρόνια, διεθνής και αρχηγός της Ισλανδίας. Θα έχει ένα απ’ τα μεγαλύτερα συμβόλαια στην ομάδα κι αυτό τα λέει όλα.

Φυσικά υπάρχει και το θέμα του τραυματισμού που πέρασε και τον κράτησε 10 μήνες έξω. Η επιστροφή του δείχνει πως δεν επηρεάζεται. Μην ξεχνάμε πως ένα χρόνο δεν αγωνιζόταν κι ο Κουρμπέλης. Δε σημαίνει πως τελείωσε το ποδόσφαιρο γι’ αυτά τα παιδιά. Κάθε άλλο, έχουν ακόμη περισσότερο το αίσθημα της ανάγκης για αποδείξεις.

Μόνιμο θέμα με τραυματισμούς είχε και ο Σένκεφελντ όταν αποκτήθηκε. Έμεινε πολλούς μήνες εκτός κάνοντας επέμβαση πριν από ένα χρόνο και κάτι. Η επιστροφή του είναι ξεκάθαρα η απόδειξη πως πλέον τα προβλήματα τραυματισμών ξεπερνιούνται πιο εύκολα. Ειδικά όταν ανήκουν στο παρελθόν για τα καλά.

Κι ο Ροντρίγκο Μολέδο ως… τελειωμένος είχε έρθει στον Παναθηναϊκό για όσους ξεχνιούνται. Με ιστορικό όχι απλά βεβαρημένο αλλά κάτι περισσότερο. Κανένας τραυματισμός δεν τον επηρέασε και ήταν χωρίς καμία αμφιβολία ο καλύτερος ξένος στόπερ που είχε ο Παναθηναϊκός ίσως και στη μετά Χένρικσεν εποχή.

Τα πάντα στο γήπεδο, θα το λέμε συνέχεια. Αλλά ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη αυτού του είδους τις κινήσεις. Παικτών που έρχονται να βάλουν «σφραγίδα» τόσο με την ποιότητά τους, όσο και με τα ηγετικά τους χαρακτηριστικά. Προσωπικότητες ικανές να οδηγήσουν στην ποιοτική βελτίωση του συνόλου, συμμετέχοντας σε ένα καλό ποδοσφαιρικά σύνολο και κυρίως μια ομάδα πιο «ψημένη».

Γίνεται μεν η τέταρτη μεταγραφή του Παναθηναϊκού, αλλά είναι η πρώτη που αφορά βασική ενδεκάδα. Εκεί ακριβώς πρέπει να ελαχιστοποιήσεις το ποδοσφαιρικό σου ρίσκο. Αποκτώντας παίκτες με καλά στοιχεία μεν, αλλά από χαμηλότερο επίπεδο σε όλους τους τομείς, τότε θα ρισκάρεις υπερβολικά περισσότερο απ’ όσο το κάνεις τώρα με τον Μάγκνουσον.