Μία συγνώμη στη Βέτα Μπετίνη
Ο Νίκος Συρίγος έχει ένα τελευταίο μήνυμα για την ηθοποίο που έφυγε από κοντά μας.
Η Βέτα Μπετίνη δεν είναι πια μαζί μας. Κίνησε για την απάνω μεριά. Για τον παράδεισο. Ή όπως αλλιώς λέγεται το μέρος που πηγαίνουν οι ψυχές σαν της Βέτας. Τα «κορίτσια της συγγνώμης», όπως έλεγαν οι Κατσιμιχαίοι. Με αυτούς που η Βέτα, μας χάρισε μια μοναδική στιγμή ευαισθησίας, μας έδειξε μια πλευρά της που οι πολλοί δεν ξέραμε και ίσως κάποιοι δεν ξέρουν ακόμα… Όταν παίρνεις ένα κομμάτι χαρτί και γράφεις
«Μπαίνω μες στη σκιά,
με τυφλώνει το φως,
μ’ αρρωσταίνουν οι λέξεις
Έχω βαρεθεί
Δε θέλω να εξηγώ
Πρέπει εσύ να διαλέξεις»….
… δεν μπορεί παρά να είσαι ένας καλός άνθρωπος. Ένας ευαίσθητος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που έχει τραβήξει ζόρι… Και η Βέτα είχε τραβήξει σίγουρα ζόρια. Πολλά και μεγάλα. Γιατί ο κόσμος είναι σκληρός. Όλοι είμαστε σκληροί. Κι όσο πιο ευαίσθητος είναι ο άλλος, όσο πιο εύκολος στο να στοχοποιηθεί τόσο περισσότερο τον «πατάμε» στο λαιμό. Ηθελημένα ή άθελα μας. Από συνήθεια, από κακία ή για… πλάκα. Πλάκα δεν είναι όταν βλέπεις έναν άνθρωπο με κιλά όπως η Βέτα να πεις «ρε τη χοντρέλα»… Όταν βλέπεις κάποιον μαύρο να πεις «ρε τον σκυλάραπα». Όταν βλέπεις κάποιον με μεγάλα αυτιά να πεις «ρε τον αυτιάγκουρα». Κι όταν βλέπεις κάποιον άστεγο να πεις «ρε τον βρωμιάρη»…
Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.