World Series 1919: Το πρώτο διάσημο «στήσιμο» στην ιστορία! (photos+video)

Αυτά που σήμερα μας ακούγονται συνηθισμένα, τύπου «Koriopolis» ή «Calciopolis» αποτελούν κληρονομιά ενός μεγάλου στησίματος, εκείνου των Τελικών του 1919 στο άθλημα του Baseball. Στο αντίστοιχο Super Bowl της εποχής, ο πανούργος στοιχηματίας, επιχειρηματίας και πάνω από όλα μαφιόζος της εποχής, Arnold Rothstein βλέποντας ευκαιρίες που τότε κανείς δεν είχε φανταστεί, έκανε κάτι που φάνταζε αδιανόητο. Να αλλάξει τη μοίρα των αγώνων προς όφελος των στοιχηματιών εξαφανίζοντας μια για πάντα το «αφελές» στον αθλητισμό.

Ο Rothstein (ARγια τους φίλους του), υπήρξε διαφορετικός από μικρός καθώς διέβλεπε ευκαιρίες και καταστάσεις που κανείς δεν μπορούσε να «πλάσει» στο μυαλό του. Υπήρξε μέντορας των πλέον διάσημων ονομάτων της μαφίας, Charlie «Lucky» Luciano και Meyer Lansky, στους οποίους εντρύφησε την άποψη ότι «πιο εύκολα εξαγοράζεις κάποιον, παρά τον δολοφονείς».

Πάνω στο τελευταίο ρητό πάτησε ουσιαστικά και τα αποτελέσματα ήταν… μεγαλειώδη.

Το Baseball εκείνη την περίοδο ήταν κάτι σαν το μπάσκετ και το American Football, καθότι ήταν το μόνο τόσο οργανωμένο άθλημα της εποχής. Στους Τελικούς της σεζόν είχαν προκριθεί οι παντοδύναμοι Chicago White Sox εναντίον των Cincinati Reds οι οποίοι φάνταζαν ως το ξεκάθαρο αουτσάιντερ.

Ο AR βλέποντας πως οι στοιχηματικές εταιρίες έδιναν μεγάλη απόδοση στους Reds σκέφτηκε πως οι πελάτες του θα ήταν απόλυτα ευτυχισμένοι αν έβλεπαν τα κέρδη τους να εκτοξεύονται ποντάροντας για το αουτσάιντερ, και έτσι άρχισε το πανούργο του σχέδιο. Εκτός αυτού όμως εκμεταλλεύτηκε και μια άλλη συγκυρία.

Εκείνη την εποχή ήταν ανήκουστο κάποιος να χρηματοδοτηθεί προκειμένου να έχει μειωμένη απόδοση, και παρότι τα λεφτά ήταν καλά οι παίκτες δύσκολα θα δέχονταν να τεθεί η καριέρα τους σε κίνδυνο. Κάτι που όμως δεν ίσχυε για τους WhiteSox.

Βλέπετε ο τότε ιδιοκτήτης της ομάδας Charles Comiskey παρότι έβλεπε το Chicago σταθερά στις πρώτες θέσεις, δεν ήταν καθόλου σωστός με τους παίκτες. Δεν τους πλήρωνε καλά και καμιά φορά τους έδινε λιγότερα από τα συμφωνημένα προκαλώντας έντονη αντιπάθεια προς το πρόσωπό του. Εκτός αυτού εκμεταλλευόταν στο μέγιστο τον τότε κανονισμό του πρωταθλήματος, σύμφωνα με τον οποίο αν ένας παίκτης μιας ομάδας δεν δεχόταν το καινούργιο συμβόλαιο ανανέωσης, έπρεπε να έχει τη συγκατάθεση της ομάδας για να αποχωρήσει από το σύλλογο παρά το γεγονός ότι δεν δεσμευόταν πλέον με συμβόλαιο! Χωρίς να το ξέρει λοιπόν ο αυταρχικός Comiskey«τυραννώντας» τους παίκτες κατάφερε ταυτόχρονα να σκάψει το… λάκκο της σπουδαίας εκείνης ομάδας.

Σε μία συνάντηση που έγινε στις 21 Σεπτεμβρίου στο ξενοδοχείο «Ansonia» της Νέας Υόρκης στο δωμάτιο του παίκτη της ομάδας Arnold Gandil έγινε η περιβόητη κουβέντα μεταξύ των αγανακτισμένων παικτών και ανθρώπων του Rothstein. Πολλά λέγονται για εκείνη τη συνάντηση ωστόσο ακόμα και σήμερα κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιοι ακριβώς δέχτηκαν τα λεφτά που τους προτάθηκαν. Οι οκτώ συμμετέχοντες στο συμβούλιο του «στησίματος» ονομάστηκαν «Black Sox». Αν για κάποιον είμαστε βέβαιοι, αυτός είναι ο πίτσερ της ομάδας, Claude Williams ο οποίος αν και κορυφαίος στη θέση του κατάφερε να μη χτυπήσει ούτε μία φορά τη μπάλα ενώ προσποιήθηκε τραυματισμό χάνοντας τρία παιχνίδια!

Παρά το γεγονός ότι οι Τελικοί δεν είχαν ακόμα αρχίσει, παρατηρήθηκε μία περίεργη δραστηριότητα πονταρίσματος στο αουτσάιντερ με μεγάλα ποσά να πηγαίνουν στην πλευρά του Cincinati κάτι που κίνησε τις υποψίες. Οι υποψίες αυτές έφτασαν μέχρι και τον Τύπο, με την εφημερίδα «Chicago Herald and Examiner» να δημοσιεύει το διάσημο ποιηματάκι το οποίο όπως αποδείχτηκε ήταν ειρωνικό:

«Ακόμα κι έτσι, δεν έχει σημασία,

Όπως και να’ χει, ουσία έχει ποιος θα δει το σημαιάκι,

Καθαρό αθλητισμό θέλουμε να έχουμε,

Και προσπαθούμε να ευχηθούμε για αυτό,

Για κάθε κοντινό ή μακρινό έθνος,

Όπου και αν λάμπει ο αθλητικός ήλιος,

Ότι από όλα μας τα αθλήματα,

Το Baseball είναι το μόνο που δεν έχει παραστρατήματα!»

Με την έναρξη των Τελικών ο Eddie Cicotte που ήταν ένας εκ των οκτώ, έστειλε μετά από χτύπημα τη μπάλα στην πλάτη ενός αντιπάλου. Αυτό ήταν και το σημάδι ότι το στήσιμο θα ίσχυε.

Με την ήττα των White Sox στο όγδοο παιχνίδι οι Cincinati Reds σφράγισαν τη νίκη και την κατάκτηση του τροπαίου την ίδια ώρα που οι Sox κατάφερναν διαλύσουν ουσιαστικά τη μεγάλη ομάδα των προηγούμενων ετών.

Ένα χρόνο αργότερα οι White Sox προκρίθηκαν και πάλι στους Τελικούς, ωστόσο λίγο πριν τα World Series αποκαλύφθηκε η απάτη της περασμένης σεζόν. Άμεσα δημιουργήθηκε στη Λίγκα η θέση του Κομισάριου, με τον Kenesaw Mountain Landis να παίρνει τη θέση, και άμεσα να αναλαμβάνει την υπόθεση των «Black Sox». Οι Τελικοί εξελίχτηκαν σε φιάσκο για το Chicago καθώς χωρίς εφτά παίκτες (ο Gandil είχε αποχωρήσει από την ομάδα) έχασαν εύκολα από τους Cleveland Indians με την επόμενη σεζόν να είναι ακόμα χειρότερη καθώς κατρακύλησαν στην έβδομη θέση!

Όσο για τους περίφημους Black Sox, ο Landis εξάντλησε την αυστηρότητά του ακόμα και με εκείνους που σύμφωνα με μαρτυρίες δεν πήραν μέρος αλλά απλώς άκουσαν για το στήσιμο, αποβάλλοντάς και τους οκτώ από κάθε δραστηριότητα του Baseball. Ήταν τόσο μεγάλη η αυστηρότητα που ούτε τους άφησε να παίξουν σε αγώνα επίδειξης στο Σικάγο, όταν έφτιαξαν την ομάδα Black Sox!

Τα ονόματα των τιμωρημένων ήταν: Eddie Cicotte, Oscar Felsch, Arnold Gandil, Joe Jackson, Fred McMullin, Charles Risberg, George Weaver, Cluade Williams. Ο Weaver δεν δέχτηκε να χρηματιστεί παρόλα αυτά τιμωρήθηκε επειδή δεν «κάρφωσε» το στήσιμο, ενώ ο McMullin έπαθε το ίδιο αλλά με άλλο τρόπο. Καθότι δεν ήταν εκ των βασικών παικτών δεν του είχε προταθεί να είναι στο δωμάτιο του Gandil, παρόλα αυτά άκουσε τα περί στησίματος, και απείλησε να «καρφώσει» αν δεν συμμετείχε στο κόλπο!

Οι άνθρωποι που χρημάτισαν τους παίκτες δεν βρέθηκαν ποτέ, ωστόσο όλοι ήξεραν ότι ο Arnold Rothstein είχε καταφέρει να ανοίξει μια για πάντα το δρόμο της μαφίας μέσα στον αθλητισμό.