Ο Μάγκνουσον μπορεί να αποδειχθεί ποιοτική αναβάθμιση

Τον ήθελε ο Παναθηναϊκός τον Βέλεθ; Σίγουρα τον ήθελε, διότι κάτι που λειτουργεί σωστά, δεν το πειράζεις, ούτε το χαλάς. Και το δίδυμο Βέλεθ – Σένκεφελντ, από τη στιγμή που ο Ολλανδός αποθεραπεύτηκε και οι δυο τους αντάμωσαν ήταν όχι απλά το κορυφαίο αμυντικό δίδυμο του πρωταθλήματος, αλλά μαζί με τη σιγουριά που έδινε ο Ρούμπεν Πέρεθ έγιναν ο κυματοθραύστης των αντίπαλων επιθέσεων. Και όλοι μαζί βοήθησαν την ομάδα να νιώθει ασφαλής στα μετόπισθεν, ώστε να μπορεί να χτίζει τις επιθέσεις της με αυτοπεποίθηση και να μην λαχταράει κάθε φορά που έχανε τη μπάλα ότι πίσω θα ήταν «ξέφραγο αμπέλι».

Η πρόταση για τον Βέλεθ δεν ήταν απλά δελεαστική, αλλά «ξεμυαλιστική»: τα πετρελαιο-δολάρια ήταν πολλά, υπερβολικά πολλά για έναν παίκτη που αναζητούσε ίσως το τελευταίο πολύ καλό συμβόλαιο στην καριέρα του. Το ένα εκατομμύριο που θα εισπράττει ετησίως ο Ισπανός, είναι υπερδιπλάσια χρήματα όχι απλά απ’ αυτά που έπαιρνε στον Παναθηναϊκός, αλλά κι απ’ αυτά που του πρότειναν οι «πράσινοι» για να ανανεώσει. Κι από κει και πέρα, ο Παναθηναϊκός χειρίστηκε το θέμα με τον μεγαλύτερο δυνατό επαγγελματισμό: έκανε την αντιπρότασή του, δεν «έτριξε τα δόντια» στον Βέλεθ, δεν τον απαξίωσε, δεν τον έριξε «στα λιοντάρια», αλλά τον προστάτευσε, διότι αναγνωρίζει την προσφορά του και το ήθος του αυτά τα χρόνια. Κι από την πλευρά της η ΠΑΕ, φρόντισε να ζητήσει το ποσό που εκτιμά ότι είναι δίκαιο για να παραχωρήσει έναν βασικό της παίκτη και έναν από τους αρχηγούς της, ο οποίος μπήκε στον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του. Χρήματα που θα λάβει cash και όχι σε ένα σωρό άτοκες δόσεις, ψάχνοντας να δει πότε θα βάλουν τη δόση που οφείλουν.

Ο Βέλεθ λοιπόν έφυγε και θα τον θυμόμαστε με αγάπη και σεβασμό για όλα όσα πρόσφερε. Αλλά οι μεγάλες ομάδες, ούτε «πενθούν» για την απώλεια ενός παίκτη, ούτε μιζεριάζουν αλλά και ούτε κάνουν σίριαλ την αναζήτηση και την απόκτηση του αντικαταστάτη του. Δεν «φωνάζουν» στα πρωτοσέλιδα και τα social media για τους παίκτες με τους οποίους συζητάνε, δεν προσπαθούν να κερδίσουν κάποιον διαγωνισμό εντυπώσεων και δεν αφήνουν την ιστορία να «σέρνεται». Αντιθέτως, κοιτάνε να βρουν έναν παίκτη με τα στοιχεία και τα χαρακτηριστικά που αναζητούν, στην κατάλληλη ηλικία, με το σωστό βιογραφικό, προσπαθώντας ο καινούργιος να είναι τουλάχιστον τόσο καλός όσο και ο πρώην ή και ακόμα καλύτερος. Με την ελπίδα ότι θα «κουμπώσει» ιδανικά με τον παρτενέρ του, θα ταιριάξει και μαζί θα συνθέσουν ένα πολύ καλό αμυντικό δίδυμο.

Ο Χόρντουρ Μάγκνουσον έχει όλα τα φόντα να είναι όχι απλά μια εξαιρετική λύση για να καλύψει την αποχώρηση Βέλεθ, αλλά να αποδειχθεί είναι και ποιοτική αναβάθμιση: είναι αριστεροπόδαρος (αυτό που έψαχνε ο Γιοβάνοβιτς) και λίγο νεότερος από τον Ισπανό, έχει θητεία σε Ιταλία, Αγγλία και Ρωσία τα τελευταία 4 χρόνια, έχει αναρρώσει πλήρως από τον τραυματισμό που τον ταλαιπώρησε και είναι βασικό γρανάζι της Εθνικής Ισλανδίας. Για τον Παναθηναϊκό ο υψηλόσωμος 29χρονος είναι μια καλή ευκαιρία: η κατάσταση στη Ρωσία ωθεί πολλούς παίκτες να αναζητήσουν το ποδοσφαιρικό τους μέλλον κάπου αλλού. Και για τον Μάγκνουσον ο Παναθηναϊκός είναι επίσης μια καλή ευκαιρία να παίξει μπάλα σε μια ομάδα που έχει ένα σαφές και ξεκάθαρο πρότζεκτ, να πάρει φανέλα βασικού, να βοηθήσει ώστε η ομάδα να παίξει στο Conference και να ευχαριστηθεί το ποδόσφαιρο χωρίς έγνοιες, σκοτούρες και «πολεμική ατμόσφαιρα».