Αυτή είναι η πραγματική ΝΤΡΟΠΗ!
Ο Νίκος Συρίγος γράφει για την Ελλάδα που έχει ξεχάσει το «αμύνεσθαι περί πάτρης» και έχει κάνει… τρόπο ζωής το «αμύνεσθαι περί… πάρτης».
Η Εθνική Κ19 που παίζει αυτές τις μέρες στο Παγκόσμιο στην Κρήτη, δεν είναι DREAM TEAM. Δεν έχει τους σούπερ παίκτες. Χθες κόντρα στη Γαλλία οι Γάλλοι έμοιαζαν σαν να είναι 4-5 χρόνια πιο μεγάλοι από τους δικούς μας. Πόσο μάλλον δε όταν οι… δικοί μας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απλά … βλέπουν τα ματς με τις ομάδες τους ή παίζουν όταν τα ματς έχουν ουσιαστικά τελειώσει. Άρα μηδέν κέρδος. Προφανώς και το γεγονός ότι η Εθνική δεν πέρασε στην οκτάδα δεν θα βάλει… ταφόπλακα στα όνειρα και την εξέλιξη των παιδιών, πολύ περισσότερο δε στο ελληνικό μπάσκετ. Σοβαροί να είμαστε. Δύο παίκτες να βγάζει η κάθε γενιά, όλα θα πηγαίνουν καλά. Και θα βγάζει γιατί πια έχουμε σχολή. Αυτά είναι τα καλά νέα. Γιατί έχω και κακά.
Ο κόουτς Καστρίτης είναι από τους πλέον ανερχόμενους και εξελίξιμους προπονητές. Η επιλογή λοιπόν της ΕΟΚ να του αναθέσει αυτή την Εθνική, δεν τη λες και κακή. Ούτε καν συζητήσιμη. Ήταν μια επιλογή ασφαλής. Θεωρητικά. Δυστυχώς ο κόουτς όσο καλός προπονητής και αν είναι (γιατί είναι) δεν κατάφερε να κάνει αυτούς τους παίκτες ΟΜΑΔΑ. Και δεν μιλάω μόνο για το μπάσκετ. Στο ματς με τη Γαλλία υπήρξε μία φάση που αν έχεις παίξει έστω ένα λεπτό μπάσκετ, σε κάνει να θέλεις να σπάσεις την τηλεόραση. Ένας Γάλλος παίκτης, χτυπάει στο πρόσωπο κατά λάθος έναν Έλληνα. Ο Έλληνας (δεν έχει σημασία το όνομα… ) πέφτει κάτω. Οι Γάλλοι βγαίνουν στην επίθεση και η φάση διακόπτεται με φάουλ. Ο Έλληνας ακόμη δεν έχει φανεί στο πλάνο… Θα φανεί αργότερα, αφού σηκωθεί και πάει στον πάγκο. Σε όλο αυτό το διάστημα (κι είναι αρκετό) ΚΑΝΕΙΣ, ΚΑΝΕΙΣ από τους συμπαίκτες του δεν έχει πλησιάσει για να τον σηκώσει ή έστω να δει τι κάνει… Να τον χτυπήσει στην πλάτη, να τον παρηγορήσει… Αυτά τα ωραία, τα πραγματικά σημαντικά του αθλητισμού. Αυτά που δείχνουν το μεγαλείο της λέξης ΟΜΑΔΑ.
Να χάνεις είναι δικαιολογημένο… Να μην σηκώνεις τον πεσμένο συμπαίκτη σου είναι ΝΤΡΟΠΗ. Και σε αυτό φταίνε όλοι… Πρώτα οι ίδιοι οι παίκτες γιατί έχουν ξεχάσει τι σημαίνει ΟΜΑΔΑ και μετά όσοι έπρεπε να τους βάλουν σε αυτό τον δρόμο. Αν ήμουν Καστρίτης, θα έβγαζα και τους 5 που ήταν σε αυτό το σημείο μέσα στο παρκέ. Για να το καταλάβουν οι άλλοι επτά και συνάμα αυτοί που είναι στη… σειρά για να φορέσου τη φανέλα με το εθνόσημο. Τη φανέλα με οποιοδήποτε σήμα. Τη φανέλα μιας ομάδας.
Δυστυχώς η χώρα που λέγεται Ελλάδα έχει ξεχάσει το «αμύνεσθαι περί πάτρης» και έχει κάνει… τρόπο ζωής το «αμύνεσθαι περί… πάρτης». Κι αυτό φαίνεται πια παντού… Ακόμη και σε μικρά παιδιά, σε αθλητές. Αλλάξτε το. Γιατί θα μας φάει το μαύρο σκοτάδι. Αυτά.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.