Έφυγε το χαλάκι, έμεινε η ομάδα

Το τελευταίο διήμερο ήταν ιδιαιτέρως έντονο για όλους μας. Για τη διοίκηση, τους παίκτες, τους προπονητές, τον κόσμο και γι’ αυτούς που μπήκαν ή δεν μπήκαν στο πούλμαν της επιστροφής από την Πόλη. Τόσο έντονο, όσο και η πίκρα ακόμη ενός αποκλεισμού από το φάιναλ φορ με σημάδια που ίσως να ενοχλούν και περισσότερο από την αποτυχία.

Η απόφαση να επιστρέψει η ομάδα με το λεωφορείο από την Πόλη είναι σε κάθε περίπτωση σκληρή. Ίσως και ακραία αλλά αποτελεί και ένα ισχυρό σοκ ώστε να μπει μια τελική γραμμή σε όλα όσα έχουν προηγηθεί. Μπορεί να είναι το πιο σκληρό μονοπάτι, ωστόσο, δείχνει σε όλους πως κάτι πρέπει ν’ αλλάξει στην προσέγγιση τους ως προς τον Σύλλογο.

Το γεγονός πως τα τέσσερα παιδιά δεν ακολούθησαν είναι μια λανθασμένη απόφαση υπό την έννοια πως σε μια ομάδα ζουν και πεθαίνουν όλοι μαζί. Ακόμη και λάθος να είναι η απόφαση για την επιστροφή την ακολουθείς και έρχεσαι μετά και λύνεις τις όποιες διαφωνίες έχεις. Αυτή είναι η δική μου προσέγγιση ως προς το πώς λειτουργεί ένα σύνολο. Γιατί αν οι διαφωνούντες συνταξίδευαν με τους υπόλοιπους θα μπορούσαν «σήμερα» να πουν τους λόγους για τους οποίους δεν συμφώνησαν. Γιατί με αυτόν τον τρόπο τα όποια προβλήματα θα έβγαιναν στην επιφάνεια και θα λύνονταν με τον ανάλογο τρόπο.

Το γεγονός της «διάσπασης» είναι και ο λόγος που η είδηση πήρε δεκαπλάσιες διαστάσεις από αυτές που θα έπαιρνε αν όλοι επιβιβάζονταν στο πούλμαν. Ξαναλέω είτε είναι λάθος, είτε όχι αυτό το μέτρο.  Από εδώ και στο εξής οι «πράσινοι» θα βγουν πιο δυνατοί από αυτό και θα σταματήσουν να πετούν χαρταετό σε πολλά ζητήματα. Η Αθήνα δεν είναι …ήπειρος, μια πόλη είναι. Άρα, οι περισσότεροι γνωρίζουν αν τηρούνται ή όχι τα προβλεπόμενα.

Μέχρι προχθές βλέπαμε στο παρκέ μια ομάδα με μεγάλες περγαμηνές αλλά παράλληλα έναν σύνολο που δεν βροντοφώναζε πως είναι πραγματική ΟΜΑΔΑ. Κάτι που απεδείχθη το μεσημέρι της Τετάρτης. Κρατήστε το θετικό της υπόθεσης πως όλα βγήκαν στη φόρα (όχι στο φως της δημοσιότητας) και πως πλέον κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί ή να κρύψει ένα πρόβλημα. Αν, λοιπόν, υπάρχει ένας δρόμος να φτάσουν οι «πράσινοι» στον στόχο τους είναι αφού πρώτα πέσουν οι …μάσκες και σηκωθεί το χαλάκι, όπως καταλάβαμε όλοι, κάποια θέματα μη διαπραγματεύσιμα.

ΥΓ: Όταν έχεις να κάνεις με το καλό της ομάδας και είσαι οπαδός της δεν σκέφτεσαι επικοινωνιακά.
ΥΓ2: Οι δυο μέρες είναι πάρα, πάρα πολύ έντονες. Θέλει ψυχραιμία και όλα θα φτιάξουν. Ο καθένας από την πλευρά του να βάλει ένα λιθαράκι και όλα θα περάσουν. Πάνω απ’ όλους η ομάδα.