Μια χαλασμένη Μπαρτσελόνα

Η φετινή Ρεάλ έγινε πιο επιθετική είχε διάρκεια και μέσα στο χρόνο έσπασε πολλά ρεκόρ. Χωρίς όμως ποτέ να γίνει απολαυστική ή να μοιάζει με ένα σύνολο δίχως αδυναμίες. Το περασμένο Σάββατο στο Καμπ Νου βρήκε απέναντί του τη χειρότερη Μπαρτσελόνα που έχουμε δει από την ημέρα που την ανέλαβε ο Γκουαρντιόλα. Τον Πεπ το έφαγαν τα πειράματα.

Τον άνθρωπο δεν τον κρίνω καθώς αυτά τα χρόνια στη Βαρκελώνη έχει δημιουργήσει την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών. Νομίζω όμως πως φέτος στο μυαλό του είχε μια πολύ εξεζητημένη ποδοσφαιρική λογική και μπέρδεψε αρκετά την ομάδα του. Η Μπαρτσελόνα σε αρκετά παιχνίδια φέτος άφησε το 4-3-3 και πήγε σε μια τακτική με προσαρμογές. Αυτό που έπαιξε χτες για παράδειγμα θα το διαβάσουμε σαν 3-4-3 στην πράξη όμως η τοποθέτηση των παικτών στο γήπεδο ήταν αρκετά πιο περίπλοκη. Ο Πουγιόλ βρισκόταν πάρα πολύ προς την πλευρά του Ρονάλντο και αυτή η κίνηση ανάγκαζε τους Μασεράνο, Αντριάνο να κλείνουν προς τα μέσα. Προσωπικά αν και απο την Αθήνα είμαι λίγο βλάχος και δεν χειρίζομαι πολύ καλά την τεχνολογία. Δεν έχω δηλαδή να σας δείξω κάποιο ειδικό γράφιμα. Ο χώρος όμως που βγήκε ο Οζίλ στο 73ο λεπτό και πέρασε τη μπάλα στο Ρονάλντο ήταν συνέχεια κενός. Όποτε οι συνθήκες του αγώνα ήταν τέτοιες που ήθελαν τον Μπούσκετς να λειτουργεί σαν εξάρι, ο Πουγιόλ έπαιζε δεξιά, οι Μασεράνο, Αντριάνο έκαναν αμυντικό δίδυμο και η αριστερή πλευρά της Μπάρτσα ήταν κενή.

 Το ποδόσφαιρο πολλές φορές σε τιμωρεί. Όχι πάντα, στο χτεσινό παιχνίδι όμως η Μπαρτσελόνα πλήρωσε όλες τις επιλογές των Γκουαρντιόλα που αρχικά φάνταζαν υπερβολικές. Παίζοντας χωρίς τον Πικέ με κεντρικό δίδυμο δίχως κανέναν καθαρό στόπερ. Στα πρώτα δύο στημένα η άμυνα της Μπάρτσα χάνει τις κεφαλιές με τη δεύτερη φάση να γίνεται γκολ. Με τη διάταξη που κατέβασε όλη την αριστερή πλευρά υπήρχε μια τρύπα. Στο 73ο λεπτό οι Οζίλ, Ρονάλντο εκμεταλλεύτηκαν τέλεια το τόξο που άφηναν κενό οι παίκτες του Πεπ και έγινε το 1-2. Επίσης παραξένεψε η επιλογή Τέγιο σε μια θέση που θα μπορούσε να αγωνιστεί ο σαφώς πιο έμπειρος Πέδρο. Η Μπαρτσελόνα ακόμα και στη χειρότερή της μέρα έχει τον τρόπο να βγάζει φάσεις τετ-α-τετ. Σε αυτές όλες όμως βγήκε ο Τέγιο, ο οποίος όμως τις τελείωσε με άθλιο τρόπο.

  Έχω την αίσθηση πως ο Γκουαρντιόλα ήθελε να προστατέψει τη Μπαρτσελόνα από το ντεφορμάρισμα κάποιων παικτών του. Και γι' αυτόν το λόγο άφησε εκτός ομάδας στα τελευταία παιχνίδια τον Πίκε, δεν χρησιμοποίησε στα μεγάλα ματς τον Πέδρο και κρατά πάντοτε πολύ ψηλά τον Ινιέστα. Μόνο που η Μπαρτσελόνα θα λειτουργούσε καλύτερα έχοντας τον  ντεφορμέ Πικέ στο κέντρο της άμυνας παρότι αν παίξει χωρίς αυτόν, όπως και είναι δεδομένο πως ο Πέδρο, σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται θα τελείωνε καλύτερα τις φάσεις από τον Τέγιο. Μετά το παιχνίδι με τη Μίλαν έγραψα πως είναι φανερό ότι ο Πίκε δεν είναι αυτός που έχουμε συνηθίσει. Δεν σημαίνει όμως αυτό πως ο Μασεράνο μπορεί να παίξει με παρτενέρ τον Αντριάνο. Είναι δεδομένο πως κάποιοι παίκτες δεν βρίσκονται στην καλύτερή τους κατάσταση όμως πλέον η Μπαρτσελόνα δεν έχει τα τρία πράγματα που την έκαναν να μοιάζει πανίσχυρη.

Ο Γκουαρντιόλα έχει σπάσει τα δύο δίδυμα που έκαναν τη Μπαρτσελόνα να φαίνεται ανίκητη. Οι Τσάβι - Ινιέστα δεν παίζουν δίπλα, δίπλα στον άξονα όπως γινόταν στα περισσότερα παιχνίδια τα παλαιότερα χρόνια. Ο Ινιέστα έχει καθιερωθεί στα αριστερά. Ακόμα και χτες που στα αριστερά έπαιξε ο Τέγιο ο Ινιέστα έμεινε ψηλά στο ρόλο που συνήθως έχει ο Σεσκ. Και εδώ ισχύει αυτό που γράφω παραπάνω για τους Πικέ, Πέδρο. Ο Πεπ βλέπει πως ο Ινιέστα δεν έχει τις δυνάμεις για να αγωνιστεί στον άξονα όπως παλαιότερα και για να τον προστατέψει τον χρησιμοποιεί ψηλά. Του κάνει όμως κακό καθώς τον βγάζει έξω από τη λειτουργία της ομάδας και ο Τιάγκο που αγωνίστηκε στον ρόλο που είχε τα προηγούμενα χρόνια προσφέρει λιγότερα από αυτά που θα έδινε ακόμα και ο ντεφορμέ Ινιέστα. Η Μπαρτσελόνα χωρίς τους Τσάβι – Ινιέστα να λειτουργούν ως δίδημο στον αξονα χάνει το πιο σημαντικό της όπλο. Τον αντίπαλο τον σκότωνε το γεγονός πως με το που χανόταν η μπάλα αυτοί οι δύο μαζί με τον Μπούσκετς έστηναν άμεσα παγίδα και την ξανακέρδιζαν. Με τον Ινιέστα ψιλά με το που χάνεται η μπάλα τα μέτρα για να εκμεταλλευτεί ο αντίπαλος και να βγάλει επίθεση είναι σαφώς περισσότερα. Ο Γκουαρντιόλα επίσης έχει σπάσει το δίδυμο Πικέ - Πουγιόλ. Ακόμα και όταν αγωνίζεται ο Πικέ δεν παίζει δίδυμο με τον Πουγιόλ αλλα με τον Μασεράνο κάτι που το ξεκίνησε απο πέρυσι. Ένώ είναι η πρώτη φορά που η Μπαρτσελόνα δεν έχει στην επίθεση κάποιον αξιόλογο τελευταίο εκτελεστή. Τα προηγούμενα χρόνια τις φάσεις που έβγαζε όλη η ομάδα και τις τελείωναν με μεγάλα ποσοστά ευστοχίας οι Ετό, Βίγια. Ο Σάντσες δεν εκτελεί με ανάλογα ποσοστά ενώ στο Καμπ Νου ο παίκτης που βάσει τακτικής έβγαινε στην πλάτη της άμυνας ήταν ο Τέγιο.

 Ο Μουρίνιο πέτυχε ένα στόχο που έμοιαζε ακατόρθωτος αλλά η αλήθεια είναι πως δεν κέρδισε την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών αλλά μια χαλασμένη Μπαρτσελόνα. Το γεγονός αυτο βέβαια καθόλου δεν μικραίνει την επιτυχία του και πιθανότατα να μην τον ενδιαφέρει κιόλας.