Ντρογκμπά: Μόνος μου και όλοι σας

Στο τέλος του κειμένου μου τότε έγραφα πως με τη Μπαρτσελόνα παραμένει ακόμη η καλύτερη ομάδα του κόσμου, αλλά μοιάζει λίγο πιο θνητή. Το παιχνίδι με την Τσέλσι ήρθε να επιβεβαιώσει όσα είχα στο μυαλό μου μετά τα δύο παιχνίδια με τη Μίλαν.

Σίγουρα ακόμα και μακριά από τον καλό της εαυτό δεν υπάρχει ομάδα να μοιάζει ισάξια με τη Μπαρτσελόνα. Μόνο που έχει διαλέξει τον δύσκολο δρόμο. Το ποδόσφαιρο της απόλυτης επικράτησης, που για να κερδίσεις πρέπει να μπορείς να ισοπεδώσεις τον αντίπαλό σου.

Πιθανότατα αυτό να συνέβαινε και στο Στάμφορντ Μπριτζ. Οι ευκαιρίες να ανοίξει πρώτη το σκορ η Μπάρτσα ήταν πολλές και κάποιες από αυτές χάνονται δύσκολα.

Από τη στιγμή, όμως, που το γκολ δεν ήρθε η ομάδα του Πεπ έπεσε στην παγίδα του ποδοσφαίρου που παίζει. Πολλές πάσες σε κουραστικό βαθμό, διάταξη χωρίς σέντερ φορ απέναντι σε μια ομάδα στημένη πίσω από τη σέντρα και τακτική που πολλές φορές μοιάζει με 4-4-2, αν και ο τρόπος που παίζει συνεχώς ο Μέσι τη σπάει. Δεν παύει, όμως, να εξαφανίζεται με αυτόν τον τρόπο ο Ινιέστα.

Για να χωρίσει ο Σεσκ, ο Γκουαρντιόλα έχει πειράξει αρκετά την ομάδα του. Ο Ινιέστα και στο παρελθόν υπήρχαν παιχνίδια ή διαστήματα που έπαιζε στα αριστερά, πλέον όμως έχει καθιερωθεί. Ο Μπουσκέτς παραμένει σε ρόλο εξαριού, ο Τσάβι λίγο μπροστά κλείνει όπως πάντα προς τα δεξιά και λίγα μέτρα πιο μπροστά ο Μέσι με τον Σεσκ εναλλάσσονται σαν τελευταίοι παίκτες στην επίθεση.

Ο Αργεντινός με σπιρτάδα κάνει συνεχώς κινήσεις με τη μπάλα, ενώ ο Σεσκ δίνει μια νωχελικότητα στην ανάπτυξη της Μπαρτσελόνα που μόνο με τον Ιμπραϊμοβιτς υπήρχε. Παρότι σχηματικά ο Σεσκ φαίνεται να παίζει πίσω από τον Μέσι, ο Αργεντινός συνεχώς γυρίζει για να πάρει τη μπάλα. Αυτό συμβαίνει αναγκαστικά. Το δίδυμο Τσάβι, Ινιέστα έχει σπάσει.

Ο Φάμπρεγας είναι βαρύς και τη μπάλα πλέον δεν την μεταφέρουν οι υπόλοιποι παίκτες ψηλά, αναγκάζοντας έτσι τον Μέσι να κάνει τον Μαραντόνα.

Βέβαια, πέρα από το πού αγωνίζεται τακτικά ο Ινιέστα είναι φανερό πως δεν βρίσκεται στην κατάσταση που τον είχαμε συνηθίσει. Θεωρώ, όμως, πως τον έχει βγάλει εκτός ρυθμού που ο Πεπ τον κρατά εκτός της αρχικής ανάπτυξης της ομάδας.

Ειδικά απέναντι στην Τσέλσι που αμύνθηκε μαζικά με πολλούς παίκτες ο Ινιέστα θύμιζε ξεπερασμένο αριστερό χαφ παλιού τύπου που έπαιζε με τα ποιοτικά του χτυπήματα. Βέβαια, η κλάση του είναι τέτοια που παραλίγο η ομάδα του από ένα μαγικό του χτύπημα της μπάλας να ανοίξει το σκορ, αλλά το ψηλοκρεμαστό του Σάντσεζ πήγε στο δοκάρι.

Ο μεγάλος πρωταγωνιστής του αγώνα όμως ήταν ο Ντρογκμπά. Η εμφάνισή του στον ημιτελικό με την Τότεναμ ήταν τόσο εντυπωσιακή που ο Ντι Ματέο δεν γινόταν να τον αγνοήσει. Έτσι σε δεύτερο συνεχόμενο ημιτελικό πάρκαρε τον Τόρες και τον ξεκίνησε στην κορυφή της επίθεσης.

Η επιλογή Ντρογκμπά έδινε τη δυνατότητα στον Ντι Ματέο για δύο ζώνες άμυνας με τους υπόλοιπες 9 παίκτες. Στην λογική ο Ντρογκμπά μόνος του μπροστά όλο και κάτι θα κάνει, οπότε θωρακιζόμαστε με τους υπόλοιπους. Ο Μίκελ αγωνίστηκε μπροστά από τα στόπερ και από αριστερά προς τα δεξιά μια τετράδα καθαρών χαφ (Ραμίρεζ, Μεϊρέλες, Λάμπαρτ, Μάτα).

Το αποτέλεσμα δικαίωσε τον Ντι Ματέο. Το να παίξεις με τη Μπαρτσελόνα και να την κερδίσεις με 1-0 αποτελεί από μόνο του προπονητικό παράσημο. Η αλήθεια, όμως, είναι πως στο γήπεδο οι παίκτες του σπάνια πήγαιναν πρώτοι στη μπάλα.

Ετυχε να φανεί αρκετός ο τρόπος που παίζει τη θέση ο Ντρογκμπά και το γεγονός πως τακτικά τουλάχιστον οι παίκτες του ήταν σωστοί. Κλεψίματα, όμως, δεν έκαναν και αν έχαναν θεωρώ πως θα προβλημάτιζε το πώς γίνεται σε μια τέτοια ποδοσφαιρική λογική να μην έχει θέση στο γήπεδο ο Εσιέν.

Βέβαια, σε σχέση με τις τρέλες, τα ποδοσφαιρικά εγκλήματα του Βίλας Μπόας αυτά είναι ψιλά γράμματα. Για να καταλάβετε τι ρόλο παίζει στο ποδόσφαιρο ο προπονητής, η Τσέλσι που κράτησε στο μηδέν τη Μπαρτσελόνα 2 μήνες πριν είχε δεχτεί 3 γκολ στη Νάπολι. Τότε ο άπειρος τεχνικός είχε κατεβάσει σε εκτός έδρας αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ την Τσέλσι με εξάρι τον Μεϊρέλες, δίπλα του τον Ραμίρεζ, μπροστά τους τον Μάτα και τους Στάριτζ, Μαλουντά στα δύο άκρα.

Συνολικά όλα αυτά μαζί μετά βίας κάνουν 2,5 χαφ. Όσους χαφ όμως και να έβαζε ο Ντι Μάτιο, αν δεν είχε σύμμαχο την τύχη και τον Ντρογκμπά σέντερ φορ δεν θα κέρδιζε ποτέ.

Το περίεργο είναι πως ο Ντρογκμπά καθόρισε την έκβαση του παιχνιδιού παρότι οι συνθήκες του αγώνα δεν του ταίριαζαν. Ο Πεπ άφησε εκτός ενδεκάδας τον ψιλοντεφορμέ Πικέ που είχε και ένα μικροτραυματισμό την περασμένη εβδομάδα και το δίδυμο στόπερ που παρέταξε ήταν κοντό.

Ο αγώνας, όμως, δεν πήγε στην περιοχή της Μπαρτσελόνα ώστε να εκμεταλλευτεί τον όγκο του, αλλά έπρεπε να προσφέρει πολύ έξω από την περιοχή της Τσέλσι, όπου τον μάρκαραν χαμηλά πολύ πιο γρήγοροι ποδοσφαιριστές.

Τον ταλαιπώρησαν βγάζοντας τον συνεχώς οφσάιντ, ενώ τον έκοβαν εύκολα καθώς τον μάρκαραν χαμηλά. Ο Ντρογκμπά είναι πολύ εγωιστής και στο πρώτο ημίχρονο έκανε κάτι εξευτελιστικό για τον εαυτό του αλλά απαραίτητο για την ομάδα του.

Στην κάθε επαφή του με τη μπάλα έκανε θέατρο. Με αυτόν τον τρόπο πάγωνε το ρυθμό του αγώνα, έδινε ανάσες στους συμπαίκτες του, κέρδιζε χρόνο, δημιουργούσε προϋποθέσεις να πάει το παιχνίδι στην δύναμη σε αργό ρυθμό και σε στημένες μπάλες.

Από την στιγμή που σκόραρε στο δεύτερο ημίχρονο το παιχνίδι του έμοιαζε ηρωικό, στο 0-0 όμως έπρεπε να είσαι πολύ φανατικός Τσέλσι για να καταλάβεις πως αυτό που κάνει είναι σωτήριο για την ομάδα του και να τον χειροκροτήσεις.

Στο τέλος, όμως, όλοι κατάλαβαν πως όποιον σεντερφόρ και να είχε η Τσέλσι εκτός του Ντρογκμπά δεν γινόταν να κερδίσει. Όπως καταλαβαίνετε αυτό το διάστημα θα μιλάμε συνεχώς για τα μεγάλα παιχνίδια που έχουμε μπροστά μας. Σειρά έχει το el classico και την επόμενη εβδομάδα οι δύο μεγάλες ρεβάνς.