Η ιστορία Πλεσί, για γέλια και για κλάματα…

Πληρώθηκαν… δυο σκασμοί λεφτά για να αποκτηθούν παίχτες, που υπό άλλες συνθήκες –νορμάλ δηλαδή- δεν θα περνούσαν ούτε έξω από τις βαριές πύλες της Παιανίας. Το πολύ-πολύ, τα παλιότερα χρόνια, να τους είχε βοηθούς ο περίφημος… Μήτσος Αγριμάκης για να του φροντίζουν τα γήπεδα!

Με περιπτώσεις όπως του Ροντρίγκο Σόουζα, του επονομαζόμενου «χοντρού αγοριού» αλλά και του Χρήστου Μελίσση, κάποιοι έκαναν πάρτι, αφήνοντας ξερό το ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο ως προς το κόστος των μεταγραφών αυτών.{textlink}

Στις μεταγραφές βέβαια υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο αποτυχίας κι αυτό συμβαίνει παγκοσμίως.

Αλλά ποιος έβαλε την υπογραφή του για να αποκτηθούν ποδοσφαιριστές που θα μπορούσαν να στοιχίσουν το… ένα τέταρτο των χρημάτων που κόστισαν;

Τα παραδείγματα είναι πολλά, παλιότερα αλλά και φρέσκα, νωπά.

Ένα χρόνο πριν, στις 31 Αυγούστου 2010, ο Παναθηναϊκός ανακοίνωνε περιχαρής (!) έναν… μεταγραφικό θρίαμβο: την απόκτηση του νεαρού Νταμιάν Πλεσί από τη Λίβερπουλ.

Ήταν –λέει- ένα… λαβράκι, το οποίο ανακάλυψε ο Κάρλος Φρέϊτας.

Ακούστηκαν… ανατριχιαστικά πράγματα, τα οποία έκαναν τον κόσμο να… δακρύσει!

Δεν ντράπηκαν μερικοί-μερικοί να πουν (και άλλοι να γράψουν…) ότι «ο Παναθηναϊκός παίρνει παίχτη που έχει την κοψιά του Βιεϊρά και θεωρείται διάδοχος του… Τζέραρντ»!

Ο… κανονικός Τζέραρντ είχε λιποθυμήσει στο μεταξύ!

Κι αυτός ο… σούπερ παίχτης με τον οποίο πολλοί έβγαζαν πνιχτά γελάκια στην Παιανία, κατάφερε να παίξει όλα κι όλα… τέσσερα παιχνίδια.

Έφτασαν στο σημείο να τάζουν λαμπάδες στην Παναγία ώστε να βρεθεί ομάδα να τον πάρει για να τον ξεφορτωθούν, ή έστω να βαρεθεί εδώ ο 23χρονος Γάλλος και να τα παρατήσει.

Κι ανάβουν και δεύτερη λαμπάδα στην παγκόσμιας φήμης… Ίνγκολσταντ –ομάδα Β΄ Εθνικής στη Γερμανία- που ενδιαφέρθηκε να πάρει τον Πλεσί για να την οδηγήσει σε ανείπωτους θριάμβους.

Πώς ξεφύτρωσε όμως το θέμα Πλεσί στα καλά καθούμενα; Δεν… αποτρελαθήκαμε ακόμα. Απλώς συνδέουμε τα γεγονότα.

Για να αποκτηθεί λοιπόν ο Κάστρο από την Πόρτο, έπρεπε (πρέπει) να λυθεί το συμβόλαιο του Πλεσί, που ούτε λίγο ούτε πολύ άγγιζε τις… 700 χιλιάδες ευρώ το χρόνο μαζί με την εφορία!

Όσοι σκοπεύετε να πιάσετε τώρα τιμόνι, αφήστε το κανένα μισάωρο μέχρι να καλμάρετε τελείως!

Ναι, σχεδόν 700 χιλιάδες γι’ αυτό το κελεπούρι που τρέχει ακόμα για να διαδεχτεί τον Τζέραρντ.

Τι ακριβώς πλήρωσαν; Το μεγάλο του μπόι και την κορμοστασιά του;

Κάποιοι μας είπαν ψιθυριστά ότι τότε (πέρσι δηλαδή) ο παίχτης θεωρήθηκε μεγάλο ταλέντο κι ήταν μόλις 22 ετών, οπότε άξιζε να ρισκάρουν. Υπήρχε –λέει- και ενδιαφέρον από τον Ολυμπιακό, οπότε έσπευσαν ακόμα πιο γρήγορα να τον καπαρώσουν.

Κι ας μην είχε παίξει ΟΥΤΕ ΕΝΑ παιχνίδι εκείνη τη σεζόν, κι ας μετρούσε τρεις συμμετοχές όλες κι όλες τις δύο προηγούμενες χρονιές!

Και για να μην τον χάσουν –ή μην τους τον αρπάξει η… Μπαρτσελόνα για να τον βάλει δίπλα στον Τσάβι και τον Ινιέστα- του έδωσαν ένα… τσουβαλάκι ευρώ!

Αν υπήρχε και στο ποδόσφαιρο το αδίκημα της απιστίας, κάποιοι θα είχαν πάει στη φυλακή και μάλιστα δίχως το δικαίωμα της έφεσης!

Τέτοια καταπληκτικά πράγματα έγιναν. Και τώρα τρέχουν να τον ξεφορτωθούν για να πάρουν τον Κάστρο.

Τελικά μπορεί ο κάθε Φρέϊτας ή ο κάθε τεχνικός διευθυντής να φορτώνει σε μια ομάδα όποιο φρούτο του γυαλίζει και μετά να λέει… γράψτε λάθος;

Ας πρόσεχαν όμως, ή, σε τελική ανάλυση, ας προσέχουν στο μέλλον, από τη στιγμή μάλιστα που οι ομάδες έφτασαν στον πάτο του βαρελιού από οικονομικής άποψης.

Είπαμε, οι μεταγραφές είναι ρίσκο, αλλά όχι κι ένα τσουβαλάκι λεφτά για κάποιον που δεν έπαιζε ποτέ!

Η ιστορία του Πλεσί (κι υπάρχουν δεκάδες σαν αυτή…) είναι άκρως διδακτική και δείχνει σε μεγάλο βαθμό το μπάχαλο που επικρατούσε.

Στην υγειά αυτού του μπάχαλου πίνει ακόμα ο… Ροντρίγκο Σόουζα και αρκετοί άλλοι. Μέχρι να βρεθεί ο επόμενος και να πίνει κι αυτός στην υγειά των μεγάλων φιλάνθρωπων…