Είναι υποχρεωτικό να πετύχουν οι μεταγραφές
Ο Παναθηναϊκός λογικά την πρόκριση με την Οντένσε θα την πάρει. Λογικά λέμε πάντα. Από κει και πέρα θα έχει γίνει η μισή δουλειά αν ο Παναθηναϊκός δεν αξιοποιήσει τα συμπεράσματα που θα βγουν από αυτή την μάχη, την μάχη της πρόκρισης δηλαδή.
Κι αυτό γιατί η χρονιά μόλις τώρα αρχίζει. Και δεν τελειώνει φυσικά με την πρόκριση επί των Δανών.
Χρειάζεται λοιπόν ο Παναθηναϊκός να δει με πολύ καθαρό και ποδοσφαιρικό μάτι, το τι έγινε στην Δανία και το θα γίνει φυσικά στο ΟΑΚΑ με την Οντένσε. Είναι δυο παιχνίδια σκληρά, ανταγωνιστικά και κυρίως παιχνίδια με στόχο. Πράγμα που σημαίνει, ότι η ομάδα και συνολικά ο σύλλογος έδωσε τον καλύτερό του εαυτό.
Με βάση αυτά που είδαμε λοιπόν στην Δανία. Και καλύτερα να μιλήσουμε από τώρα ειλικρινά για να μην αναγκαστούμε να μασάμε τα λόγια μας στην συνέχεια.
Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται διαφορετικούς και σαφέστατα καλύτερους ποδοσφαιριστές, στις θέσεις που κάλυψαν οι Νίνης, Μαρίνος και Πετρόπουλος στην Δανία. Ενώ ταυτόχρονα, πολύ δύσκολα θα μπορέσει να ανταποκριθεί αξιοπρεπώς σε ανταγωνιστικά παιχνίδια, αν χάσει τελικά τον Σιμάο και ο Βιτόλο δεν είναι ΣΥΝΤΟΜΑ σε θέση να αγωνισθεί με επιτυχία στην συγκεκριμένη θέση.
Κι αν για τον Πετρόπουλο το πράγμα είναι προφανές καθώς έχει το ντεσαβαντάζ να παίζει στην θέση που κάλυπτε ο Τζιμπρίλ Σισέ επομένως από χέρι χάνει στην σύγκριση, για τους υπόλοιπους τα πράγματα δεν είναι πια τόσο απλά.
Ο Νίνης είναι η τρίτη σερί χρονιά που ξεκινάει με την ελπίδα όλων στον Παναθηναϊκό να καλύψει ανταγωνιστικά την θέση πίσω από τον φορ. Δυστυχώς και στην Δανία έδειξε τα ίδια ακριβώς στοιχεία που δείχνει τρία χρόνια συνέχεια και που δεν του έχουν επιτρέψει να καθιερωθεί ακόμα στον Παναθηναϊκό. Δηλαδή ένα καλό δεκαπεντάλεπτο έως εικοσάλεπτο ξεκίνημα και μετά... τον ψάχνεις στο γήπεδο. Λίγο μαρκάρισμα και καμιά βελτίωση στην δύναμη. Μ’ αυτά τα δεδομένα κι αν δεν δείξει σύντομα κάποια εντυπωσιακή μεταβολή, δεν μπορεί να κρατήσει την συγκεκριμένη θέση. Πόσο μάλλον που η θέση αυτή είναι η πιο απαιτητική στην ενδεκάδα, ειδικά στο 4-3-3 που παίζει ο Φερέϊρα.
Για τον Μαρίνο δεν έχω να πω και πολλά. Απλά προκαλεί όντως απορία αυτή η επιμονή να τον αναγορεύσουμε ντε και καλά στο φετίχ του Παναθηναϊκού που κανείς δεν μπορεί να τον κουνήσει και πρέπει ντε και καλά να τον δοκιμάσουμε σε όλες τις θέσεις της ενδεκάδας μπας και χωρέσει τελικά κάπου.
Το αντίδοτο σε όλα αυτά είναι οι μεταγραφές. Και εδώ δεν μιλάμε πια γενικά και αόριστα. Δεν μιλάμε δηλαδή για μεταγραφές που... πιθανά να γίνουν. Αλλά για μεταγραφές που έχουν γίνει ήδη και λογικά από το επόμενο παιχνίδι, αυτό της Τρίτης με την Οντένσε θα αρχίσουν να παίρνουν θέση στην ενδεκάδα.
Το καλό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι οι μεταγραφές που έκανε, ήταν ακριβώς στις θέσεις που θεωρητικά είχε ανάγκη και πρακτικά μετά το παιχνίδι στην Δανία αποδεικνύεται ότι έχει ανάγκη. Στις θέσεις δηλαδή του δεξιού χαφ, του φορ, του μεσοεπιθετικού και του αμυντικού χαφ αν φυσικά φύγει ο Σιμάο ή αν μας έρθει και φέτος η... έμπνευση να τον στείλουμε ξανά στον πάγκο ή στην εξέδρα.
Το μοναδικό πρόβλημα, είναι ότι πια οι μεταγραφές αυτές, πρέπει πάση θυσία να πετύχουν. Δεν υπάρχουν δηλαδή τα περιθώρια και τα αγωνιστικά και τα οικονομικά να αποτύχουν. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται επειγόντως την παρουσία ποδοσφαιριστών που θα αλλάξουν τα δεδομένα στις συγκεκριμένες τουλάχιστον θέσεις και κατ’ επέκταση συνολικά στην ομάδα. Με λίγα λόγια δηλαδή και καταλήγοντας, οι μεταγραφές αυτή τη φορά είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ να πετύχουν. Αλλιώς θα έχουμε πρόβλημα. Αγωνιστικό και κατ’ επέκταση και μια σειρά άλλα.
