Αλέξανδρος Νικολαΐδης: «Θα ήμουν υπερήφανος αν τα παιδιά μου «φορέσουν» τα μετάλλια της ανθρωπιάς»

Mάλιστα, η απάντηση του για το αν θα ήθελε να παιδιά του να ασχοληθούν με το taekwondo μας εξέπληξε.

Αλέξανδρε, σε βρίσκουμε τρία χρόνια μετά την υποψηφιότητά σου στις Ευρωεκλογές του 2019 στη θέση του αναπληρωτή εκπροσώπου Τύπου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Τελικά δεν ήταν μια απόφαση στιγμιαία, φαίνεται ότι σε ενδιαφέρουν τα κοινά και η πολιτική. Θα σε δούμε και υποψήφιο στις βουλευτικές εκλογές όποτε κι αν γίνουν;

Πάντα ήμουν άνθρωπος που με ενδιέφεραν τα κοινά, ακόμα και όταν η αποκλειστική μου ενασχόληση ήταν ο πρωταθλητισμός. Πήγαινα σε πορείες, σε διαδηλώσεις, συμμετείχα σε δράσεις όπως το αντιρατσιστικό παρατηρητήριο Θεσσαλονίκης. Όμως δεν ήταν ποτέ στόχος μου να ασχοληθώ με την πολιτική όταν «κρεμάσω» τα παπούτσια του taekwondo.

Για την ακρίβεια, το θεωρούσα απίθανο, αφού η ζωή που φανταζόμουν για μετά, ήταν μια ζωή ήρεμη με την οικογένειά μου χωρίς να χρειάζεται να είμαι με μια βαλίτσα στο χέρι συνέχεια. Όμως όταν ήρθε η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα αρχικά για τις Ευρωεκλογές και μετέπειτα για τη θέση του αναπληρωτή εκπρόσωπου Tύπου, ήταν κάτι στο οποίο δεν μπορούσα να αρνηθώ, καθώς η εμπιστοσύνη που μου δείχνει ο πρόεδρος και το κόμμα, είναι πολύ τιμητική και δεν θα μπορούσα να πω όχι.

Τώρα για τις βουλευτικές εκλογές, αν με τιμήσει πάλι ο πρόεδρος με την εμπιστοσύνη του, θα είμαι εκεί να αγωνιστώ για την παράταξη χωρίς να με νοιάζει το προσωπικό μου αποτέλεσμα. Νιώθω χορτασμένος από τη ζωή μου και αρκετά τυχερός που έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα και επάγγελμα και δεν χρειάζομαι κάποιο πόστο ή αξίωμα για να αισθανθώ πετυχημένος. Θέλω να προσπαθήσω για το κοινό καλό και δεν προσδοκώ κάποιο προσωπικό όφελος. Αν έρθει ένα καλό αποτέλεσμα, καλώς να έρθει.

Η θέση του αναπληρωτή εκπρόσωπου Τύπου είναι ένα δύσκολο πόστο που συχνά εισπράττει κανείς τα πυρά και την κριτική. Πώς τα αντιμετωπίζεις; 

Με ενδιαφέρει η κριτική όταν γίνεται με σκοπό να βελτιωθείς και όχι γιατί γίνεται μια προσπάθεια να σε υπονομεύσουν. Οπότε δέχομαι την κριτική από άτομα που εμπιστεύομαι και έχουν αποδείξει την ειλικρίνειά τους απέναντί μου και δεν δίνω σημασία στην κακοπροαίρετη κριτική, ειδικά των τρολ του διαδικτύου.

Αλήθεια, στα τρολ πώς απαντάς;

Όταν τα επιχειρήματα των τρολ στο twitter είναι «Βάρα καμιά κλωτσιά και άσε την πολιτική για άλλους» ή «από τις πολλές κλωτσιές έχεις αποκτήσει πρόβλημα στο μυαλό» καταλαβαίνεις ότι δεν μπορώ να ασχοληθώ σοβαρά. Και τις περισσότερες φορές, οι απαντήσεις τους περιορίζονται στην παραπάνω θεματολογία, καταλαβαίνω ότι περισσότερο τους ενοχλεί η αλήθεια να λέγεται από πρόσωπα που τα προτιμούσαν «μουγγά».

Έχεις δεχτεί χτυπήματα κάτω από τη ζώνη; (όχι του τάεκβοντο, αλλά της πολιτικής)

Μετά από μια μου βραδινή τηλεοπτική εμφάνιση με έναν βουλευτή αντίπαλου κόμματος, που είχε έρθει σε άσχημη θέση και δεν μπορούσε να απαντήσει στις ερωτήσεις μου, εντελώς «τυχαία», την επόμενη μέρα, πρωί πρωί, δημοσιεύτηκε ένα άρθρο από δημοσιογράφο που γνωρίζω ότι έχουν προσωπικές σχέσεις και το οποίο προσπαθούσε να με υπονομεύσει. Γέλασα, γιατί κατάλαβα πόσο πειράχτηκε ο συνομιλητής μου και πόσο προσπάθησε για να αποδείξει το αντίθετο. Επίσης κάποια στιγμή κάποιος δημοσιογράφος μου έκανε προσωπική επίθεση στο τουίτερ και όταν του απάντησα με επιχειρήματα, από λάθος, απάντησε με ένα δεύτερο λογαριασμό του fake σε υβριστικό ύφος και αποκαλύφθηκε. Σε δευτερόλεπτα το κατάλαβε και το έσβησε, όμως εγώ πρόλαβα να το δω, οπότε αυτό ήταν πολύ αστείο και λυπηρό για τον ίδιο πραγματικά.

Πολλοί λένε ότι έτσι είναι ο στίβος της πολιτικής, με χτυπήματα και αν δεν μπεις κι εσύ σε αυτό το παιχνίδι δεν επιβιώνεις. Τι έχεις να πεις για αυτό;

Δεν πρόκειται να συμμετάσχω σε κανένα βρώμικο παιχνίδι κανενός. Στην πορεία μου στον αθλητισμό, δεν «έκλεψα» ποτέ για να κερδίσω, δεν πήρα αναβολικά και παράνομες ουσίες για να αποδώσω, ό,τι πέτυχα ήταν γιατί είχα ένα ταλέντο από παιδί και πάλεψα πάρα πολύ σκληρά με πάρα πολλές θυσίες και στερήσεις. Δεν θα αλλάξω μια ολόκληρη φιλοσοφία ζωής, για να βρωμίσω τα χέρια μου τώρα στα 43 μου χρόνια. Θα παίξω στο παιχνίδι της πολιτικής καθαρά με το κεφάλι μου ψηλά και θα αντιμετωπίσω και τις ήττες μου όπως και στον αθλητισμό με αξιοπρέπεια. Σημασία για εμένα έχει το βράδυ που θα πέφτω για ύπνο να είμαι ήσυχος με τη συνείδησή μου.

Ο αθλητισμός συνδέεται άμεσα με την πολιτική. Αν σου δινόταν η ευκαιρία με κάποιον τρόπο να αλλάξεις τα δεδομένα του αθλητισμού στη χώρα μας τι θα έκανες;

Τα όνειρά μου για τον υγιή αθλητισμό δεν έχουν ταβάνι. Είναι τόσα πολλά  που θα μπορούσα να μιλάω ώρες ή και μέρες. Εν συντομία θα πω, ότι μεγάλο μου όνειρο είναι να «καθαρίσουν» οι κερκίδες από το άρρωστο οπαδικό κομμάτι. Στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, να στηριχτούν οι αθλητές και οι οικογένειές τους με ουσιαστικό τρόπο έτσι ώστε να μην χρειάζεται τα παιδιά να εγκαταλείπουν την προσπάθειά τους όταν έρχονται στο δίλημμα, αθλητισμός ή πανεπιστήμιο για παράδειγμα, να μπορούν να τα κάνουν και τα δύο. Θέλω να δω οργανωμένες εγκαταστάσεις σε κάθε γειτονιά, σωστό αθλητικό εξοπλισμό σε κάθε σχολείο, θέλω η αθλητική παιδεία, να γίνει κομμάτι της κουλτούρας μας. Θέλω να δω τα όνειρα των αθλητών να πραγματοποιούνται, να δω τη φλόγα στα μάτια τους, χωρίς το άγχος της επιβίωσης τους. Και αν μου δοθεί η ευκαιρία, να κάνω έστω ένα από αυτά, θα είμαι πραγματικά υπερήφανος.

Ένα σχόλιο για τον Άλκη, που μάλιστα ήταν και  Άρης, που είναι και η δική σου ομάδα.

Όταν σκοτώνεται ένα παιδί 19 χρονών για το ποδόσφαιρο, δεν έχει καμία σημασία αν ανήκε στη δική μου ομάδα ή στην αντίπαλη και αυτό θέλω να το καταστήσω σαφές. Δεν υπάρχει χρώμα στον θάνατο, δεν υπάρχει κίτρινο, μαύρο, μπλε ή κόκκινο, όταν ένα παιδί φεύγει με αυτό τον τρόπο. Πολλοί με πίεζαν εκείνο το διάστημα να βγω και να πω πόσο κακοί οπαδοί είναι οι μεν και τι καλοί οι δε, και είναι τελείως λάθος όλη αυτή η προσέγγιση, η λογική του τσουβαλιάσματος δηλαδή. Εχθρός μου είναι όποιος σηκώνει πέτρα, ή καδρόνι, ή μπουκάλι και το εκτοξεύει στην αντίπαλη κερκίδα, ακόμα κι αν φοράει τα ίδια χρώματα με εμένα. Εχθρός μου είναι όποιος βρωμίζει τον αθλητισμό που αγαπώ τόσο και την αγάπη μου αυτή, κανείς αυτό δεν μπορεί να την αμφισβητήσει. Όποιος έχει σηκώσει σε αγώνα έστω και μια φορά πέτρα και την πέταξε σε αντίπαλη ομάδα, είναι ένας εν δυνάμει δολοφόνος που από τύχη δεν βρήκε το κεφάλι που σημάδεψε. Ευθύνη για την οπαδική κατάντια φέρουμε όλοι, και παράγοντες και οπαδοί και έχω πει πολλές φορές και θα το ξαναπώ ότι κάποια αθλητικά ραδιόφωνα της πόλης της Θεσσαλονίκης τροφοδοτούν το οπαδικό μίσος και τη βία και οι ιδιοκτήτες τους σφυρίζουν αδιάφορα γιατί έτσι «πουλάνε».

Έχεις κάνει μια όμορφη οικογένεια για την οποία βλέπουμε ότι καμαρώνεις στα social media. Θα ήθελες τα παιδιά σου να ασχοληθούν και αυτά με το taekwondo ή με κάποιο άλλο άθλημα και να ακολουθήσουν τα βήματά σου στον πρωταθλητισμό;

Πριν μερικά χρόνια όταν μου έκαναν την ίδια ερώτηση, απαντούσα πως ναι, θα μου άρεσε πάρα πολύ και θα ήμουν υπερήφανος. Σήμερα αρκετά χρόνια αργότερα, που έχουν αλλάξει τόσο οι συνθήκες ζωής και η κοινωνία μας, αλλά και επειδή σε προσωπικό επίπεδο κάποιες δύσκολες καταστάσεις με ωρίμασαν, θα σου πω ότι δε με ενδιαφέρει καθόλου αν θα κάνουν πρωταθλητισμό ή αν θα ακολουθήσουν τα χνάρια μου. Ονειρεύομαι για εκείνα να γίνουν καλοί άνθρωποι, να γίνονται μια γροθιά όταν αδικείται ένας συμμαθητής τους και να τον προστατεύουν, να υπερασπίζονται τα δικαιώματα του αδύναμου, να αγκαλιάζουν τον καινούριο φίλο που είναι πρόσφυγας από τη Συρία ή την Ουκρανία. Θα ήμουν υπερήφανος αν «φορέσουν» τα μετάλλια της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης. Αυτά είναι τα σημαντικότερα μετάλλια της ζωής, τα άλλα είναι απλώς ύλη.

Photo Credit Constantine Bellas, Vladimyr Rys