Spirit of Shankly
Το ημερολόγιο έδειχνε 29 Σεπτεμβρίου του 1981, όταν ο Μπιλ Σάνκλι, κατά πολλούς ο κορυφαίος τεχνικός που έχει αναδείξει η Βρετανία, «έφυγε» ξαφνικά από την ζωή από ανακοπή.
Γεννημένος στις 2 Σεπτεμβρίου του 1913 στην Σκωτία, στο Αϊσάιρ , ο Σάνκλι από μικρός ήταν… κολλημένος με την μπάλα, όπως και ο αδερφός, Μπομπ, ο οποίος κατέκτησε το πρωτάθλημα Σκωτίας με την Νταντί το 1962.
Η οικογένεια Σάνκλι, γενικώς διέθετε ποδοσφαιρικό DNA, καθώς ο Άλεκ Σάνκλι, ήταν ποδοσφαιριστής στην Κλάιντ, ο Τζίμι Σάνκλι έπαιξε για την Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, ο Τζον για την Λούτον και ακόμη και ο θείος των Σάνκλι, Μπομπ Μπλιθ, έπαιξε ποδόσφαιρο στην Πόρτσμουθ!
Ως ποδοσφαιριστής, ο Μπιλ Σάνκλι έκανε πολύ καλή καριέρα, καθώς έπαιξε σε 300 περίπου παιχνίδια με την Πρέστον, ενώ έκανε το ντεμπούτο του στο παιχνίδι με την Σκωτία στο θρυλικό παιχνίδι με την Αγγλία, το 1938, όπου οι «χαϊλάντερ» είχαν νικήσει με 1-0.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ήταν η αιτία να σταματήσει ο Σάνκλι να αγωνιστεί σε πολλές ομάδες, μεταξύ των οποίων η Λίβερπουλ και η Άρσεναλ, ωστόσο επέστρεψε στην Πρέστον, στα 33 του για να την ενισχύσει.
Τον Μάρτιο του 1949, ο 36χρονος Σάνκλι αποφάσισε να αποχωρήσει από την ενεργό δράση, για να ξεκινήσει καριέρα προπονητή, με την ιστορία να φυλάσσει τα χρυσά της γράμματα για τον νεαρό από το Αϊσάιρ…
Η προπονητική του καριέρα
Η Καρλάιλ ήταν η πρώτη ομάδα που ανέλαβε ο Μπιλ Σάνκλι, το 1949, οδηγώντας την από την 15η κατηγορία στην 3η το 1951, ωστόσο η αθέτηση της οικονομικής συμφωνίας της διοίκησης, τον οδήγησε σε παραίτηση.
Ο Σάνκλι συζήτησε με την διοίκηση της Λίβερπουλ, από την οποία και απορρίφθηκε, και η Γκρίμσπι ήταν ο επόμενος σταθμός της καριέρας του. Ο Σάνκλι βρήκε μια ομάδα χωρίς ηθικό, κάτι το οποίο άλλαξε αμέσως.
Η ομάδα του δεν κατάφερε να προβιβαστεί κατηγορία το 1952, ενώ έβαλε τέλος στην καριέρα του στην Γκρίμσπι το 1954 καθώς η διοίκηση δεν έδωσε χρήματα για μεταγραφές.
Γουόρκινγκτον και Χάντερσφιλντ ήταν οι επόμενες ομάδες του, με τις οποίες δεν κατάφερε τίποτα ιδιαίτερο, ωστόσο είχε ήδη ξεχωρίσει το ταλέντο του μεγάλου, Ντένις Λόου, προβλέποντας πως η τιμή του κάποια στιγμή θα ξεπέρναγε τις 100 χιλιάδες λίρες, με τον Λόου το 1962 να μεταγράφεται από την Σίτι στην Γιουνάιτεντ αντί 115 χιλιάδων λιρών!
Η Λίβερπουλ και τα «χρυσά» χρόνια
Το 1959, ο πρόεδρος της Λίβερπουλ T.V. Ουίλιαμς, αποφασίζει να αναθέσει τα ηνία της ομάδας στον Μπιλ Σάνκλι.
Η Λίβερπουλ εκείνη την χρονική περίοδο, βρισκόταν στην τελευταία θέση της Β’ κατηγορίας, με άσχημες εγκαταστάσεις και παίκτες χωρίς ταλέντο, κάτι που έκανε τον Σάνκλι να… φρίξει!
Ο Σκωτσέζος έδιωξε άμεσα 24 παίκτες και άρχισε αμέσως το χτίσιμο της ομάδας που εκείνος ονειρευόταν, όπως και όλος ο κόσμος.
Οι Ρον Γιατς, Ίαν Τζον και Γκόρντον Μιλν έφτασαν στο «Άνφιλντ», μετά από εισήγηση του Σάνκλι και η άνοδος στην μεγάλη κατηγορία το 1962, ήταν αναμενόμενη.
Οι «ρεντς» κατάφεραν την επόμενη σεζόν να παραμείνουν άνετα στην κατηγορία, όπως και το 1963, με τον Σάνκλι να οδηγεί την Λίβερπουλ στον 6ο τίτλο της το 1964. Το αγγλικό ποδόσφαιρο δεν μπορούσε να φανταστεί το τι θα επακολουθούσε…
Το πρώτο Κύπελλο στην ιστορία της Λίβερπουλ ήρθε το 1965, απέναντι στην Λιντς, ωστόσο στο πρωτάθλημα η ομάδα του Σάνκλι δεν άντεξε τις υποχρεώσεις του Κυπέλου Πρωταθλητριών και τερμάτισε στην 7η θέση.
Άλλο ένα πρωτάθλημα, έφτασε στο «Άνφιλντ» το 1966, ενώ η Λίβερπουλ έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, χάνοντας από την Ντόρτμουντ με 2-1. Ο αποκλεισμός από τον Άγιαξ το 1967 με συνολικό σκορ 7-3, άλλαξε την ποδοσφαιρική λογική του Σάνκλι. Ήθελε κατοχή και υπομονή για να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης.
Ρίχνοντας το βάρος εκεί, οι «ρεντς» δεν κατάφεραν να πάρουν το πρωτάθλημα για μερικά χρόνια, ωστόσο χτιζόταν κάτι μεγάλο, το οποίο σύντομα θα «έλαμπε».
Η νέα «φουρνιά» των Κίγκαν, Τόσακ, Κλέμενς και Χιουζ έφτανε στο λιμάνι του Λίβερπουλ. Το 1973, η Λίβερπουλ κατέκτησε ξανά την κορυφή του αγγλικού πρωταθλήματος, ενώ ο πρώτος ευρωπαϊκός τίτλος έφτασε, επιτέλους, στο «Άνφιλντ». Αυτό ήταν το Κύπελλο UEFA, απέναντι στην Γκλάντμπαχ. Εκείνη την σεζόν, ο Σάνκλι αναδείχθηκε κορυφαίος τεχνικός της Αγγλίας. Τελευταίο του τρόπαιο με την Λίβερπουλ, ήταν το Κύπελλο Αγγλίας το 1974, καθώς αποφάσισε αιφνιδιαστικά να αποσυρθεί. Τα «παιδιά» του ωστόσο, είχαν πάρει τις σωστές βάσεις για να τον κάνουν περήφανο λίγα χρόνια αργότερα.
Ο Σάνκλι ήταν ολίγον τι… ξεροκέφαλος, καθώς είχε εισηγηθεί την πρόσληψη του Τζακ Τσάρλτον στον πάγκο της Λίβερπουλ και όχι τον Μπομ Πέισλι, κάτι που όπως απέδειξε η ιστορία, ήταν λάθος!
Ο Σάνκλι, λίγο αργότερα μετάνιωσε για την παραίτηση του και παρακολουθούσε τις προπονήσεις της αγαπημένης του ομάδας, κάτι το οποίο προκάλεσε τον εκνευρισμό της διοίκησης, καθώς οι παίκτες δεν άκουγαν τον Πέισλι παρά τον Σάνκλι!
Περιττό να αναφέρουμε, πως οι οπαδοί της Λίβερπουλ τον λάτρευαν, καθώς τον θεωρούσαν έναν από εκείνους…
Ατακαδόρος από τους… λίγους!
Ο Σάνκλι, ήταν ο χαρακτηριστικός Βρετανός με την εκπληκτική ατάκα την κατάλληλη στιγμή. Διαβάστε και θα καταλάβετε…
«Αν η Έβερτον έπαιζε στον κήπο μου, τότε θα τράβαγα τις κουρτίνες για να μην την βλέπω», είχε δηλώσει για την… μισητή Έβερτον ο Σάνκλι.
«Κάποιος ήρθε και μου είπε ‘Το ποδόσφαιρο για σένα είναι θέμα ζωής και θανάτου’. Του απάντησα ‘Κάνεις λάθος. Είναι πολύ σημαντικότερο από αυτά’!», τόνισε ο Σάνκλι.
Ιστορική στιγμή σε προπόνηση της Λίβερπουλ. Σε ένα 5 επί 5, ο νεαρός τότε, Κρις Λόουερ βρέθηκε στο «στόχαστρο» του Σάνκλι, επειδή σε μια φάση υπέδειξε έναν συμπαίκτη του… οφσάιντ: «Κρις, ήταν οφσάιντ ο Μπιλ;», ρώτησε ο Πέισλι, ο οποίος έκανε τον διαιτητή. «Ναι, Μπομπ, ήταν». Αυτό προκάλεσε την… έκρηξη του Σάνκλι: «Τόσα χρόνια δεν μιλάει και όταν το κάνει, λέει ψέματα»!
Αλησμόνητη ατάκα για την αγαπημένη του Λίβερπουλ, κατά της Έβερτον: «Στο Λίβερπουλ υπάρχουν δυο ομάδες. Η Λίβερπουλ και η δεύτερη ομάδα της Λίβερπουλ!».
Ο θάνατος ενός μεγάλου…
Στις 26 Σεπτεμβρίου, ο Σάνκλι παθαίνει έμφραγμα. Η κατάσταση του θεωρείται σταθερή, αλλά κρίσιμη. Το νοσοκομείο του Μπρόουντγκαρντεν γεμίζει από φίλους της Λίβερπουλ, οι οποίοι προσεύχονται. Μια δεύτερη ανακοπή στις 28 Σεπτεμβρίου, κάνει την κατάσταση κρίσιμη και δυστυχώς, με αναστρέψιμη. Ο Μπιλ Σάνκλ, σε ηλικία 68 ετών, «φεύγει» από την ζωή, με τις στάχτες του να θάβονται στο κρεματόριο του Άνφιλντ.
Το απόγευμα που πέθανε ο Σάνκλι, η Λίβερπουλ αντιμετώπιζε την Οουλούν Παλοσεούρα, την οποία και κέρδισε με 7-0. Πριν από την σέντρα του αγώνα, στο ΚΟP υψώθηκε ένα πανό που έγραφε: «Σάνκλι θα ζεις για πάντα».
Το 1982, εγκαινιάστηκε η θύρα «Μπιλ Σάνκλι» στο «Άνφιλντ», ενώ έξω από την θύρα, αναγράφεται το θρυλικό «You’ ll Never Walk Alone». Το 2002, ο Σκωτσέζος πήρε την θέση του στο Hall of Fame του αγγλικού ποδοσφαίρου…
Παρακαταθήκη…
Ο Πέισλι κατέκτησε 3 Κύπελλα πρωταθλητριών με την Λίβερπουλ, τα οποία είχε ως… μαράζι ο Σάνκλι, αλλά όλοι ξέρουν πως οι «ρεντς» που θριάμβευσαν στην Ευρώπη, ήταν το δημιούργημα του Σκωτσέζου. Τα «παιδιά» του Σάνκλι, τον έκαναν περήφανο, και φυσικά η επιτυχία πιστώνεται στον ίδιο. Το άγαλμα έξω από το «Άνφιλντ» που γράφει «στο μεγάλο Σάνκλι», τα λέει όλα…
Τα τρόπαιά του:
Πρωταθλήματα: 1963-64, 1965-66, 1972-73
Κύπελλα: 1965, 1974
Κύπελλα UEFA: 1973
Υπάρχει ακόμα εκεί...
Το πνεύμα του Σάνκλι, όπως αρέσκονται να λένε οι οπαδοί της Λίβερπουλ, υπάρχει ακόμα πάνω από το Άνφιλντ. Και όχι μόνο πλανάται εκεί για να διατηρεί την αίγλη της ομάδας σε υψηλά επίπεδα παρά τις κατά καιρούς κακές επιδόσεις εντός αγωνιστικου χώρου, αλλά υπάρχει και ως... οντότητα. Ο σύνδεσμος οπαδών της Λίβερπουλ, «Spirit of Shankley», αποτελεί πια έναν οργανισμό που έχει συσταθεί και έχει σκοπό να δημιουργήσει συνθήκες λαϊκής βάσης στη Λίβερπουλ μακροπρόθεσμα. Η δημιουργία του το 2008 έγινε κυρίως για να υπάρχει συστρατευμένη φωνή όσων διαφωνούσαν με τους ιδιοκτήτες της ομάδας Ζίλετ και Χικς και σήμερα υπάρχουν παρατήματα του... πνεύματος του Σάνκλι σε όλη τη Βρετανία, η επιλογή άλλωστε του ονόματος δεν ήταν τυχαία...
