Βολικές αλήθειες
Στην πλατεία Συντάγματος, χθες βράδυ, ανάμεσα σε άναρχους κατσαρολισμούς, τσίκνα από ύποπτης προέλευσης λουκάνικα και εναλλαγές ομιλητών στα μικρόφωνα καταλάβαινες πως η «επανάσταση» μπορεί να περιμένει. Εν τούτοις δεχόσουν την πρόθεση της αλλαγής ως εφήμερη ανακούφιση. Δεν είναι και λίγο.
Κάποια οικοδομικά τετράφωνα πιο πέρα, στο Γκύζι, τραυματισμένος από μαχαίρι ένας οπαδός του Παναθηναϊκού, μεταφερόταν στο νοσοκομείο. Προηγουμένως 200 μηχανάκια του Ολυμπιακού έκαναν αγωνιστική παρέλαση. Νωρίτερα στην Δροσοπούλου, «φίλοι» του Παναθηναϊκοί προκαλούσαν ζημιές στον σύνδεσμο του Ολυμπιακού. Νοτιότερα, στο Ηράκλειο της Κρήτης, μια πορεία που αναρωτιέσαι αν έπρεπε να γίνει, αλλά τέλος πάντων την δέχεσαι ως πλημμύρα καψούρας, κατέληξε σε ανταρτοπόλεμο με τα ΜΑΤ, σε ντου στο Δικαστικό Μέγαρο και την Εφορία.
Σε μια χώρα εγκλωβισμένη στην τρικυμία του τίποτα πόσο ανόητο είναι να εφευρίσκουμε προσιτούς εχθρούς για ένα λάθος σφυρίγμα, για μια γνωμοδότηση, για ένα μίσος που δεν έχει λογική. Οι εχθροί είναι οι άλλοι και το οπαδικό μίσος η ρελάνς που χρειάζονται.
Ο πασιφιστής Μαχάτμα Γκάντι έλεγε: «Διαφωνώ με τη βία, διότι ενώ φαίνεται να κάνει καλό, αυτό είναι προσωρινό. Το κακό που κάνει είναι όμως μόνιμο». Ο Τζιμ Μόρισον πιο λυρικός: «Φοβόμαστε την βία λιγότερο από τα συναισθήματα μας. Προσωπικά θεωρώ πως ο μοναχικός πόνος είναι πιο επικίνδυνος». Ο επαναστάτης Μπομπ Ντύλαν: «Η δημοκρατία δεν κυβερνά τον κόσμο. Να το βάλετε καλά αυτό στο κεφάλι σας. Αυτός ο κόσμος κυβερνιέται από την βία». Ο οραματιστής του απόκοσμου Ισαάκ Ασίμωφ: «Η βία είναι το τελευταίο καταφύγιο των ανίκανων», ενώ η Κωνσταντίνα Κούνεβα: «τίποτα καλό δεν θα βγει ποτέ χρησιμοποιώντας βία, οι λέξεις και ο λόγος είναι πιο δυνατές από τις γροθιές.
Αηδίες τίποτα καλύτερο από το αειθαλές: «ξύλο, ξύλο, ξύλο, όπου και να παίζετε θα τρώτε πάντα ξύλο». Βολικό για εκείνους που δεν σκέφτονται, λυτρωτικό για όσους σκέφτονται με τρόπους που δεν θέλουμε να ξέρουμε.
