Τούμπα η μπριζόλα...
Ο Παναθηναϊκός είναι ένα βήμα πριν από τη Βαρκελώνη, ο Ολυμπιακός μισό πριν από το απόλυτο μπασκετικό ξενέρωμα.
Πριν ξεκινήσουν οι δύο σειρές, το σενάριο της πρόκρισης για την πατρίδα του Γκαουντί προέβλεπε τα εξής: Ο Ολυμπιακός να έριχνε ένα άνευ προηγουμένου στεγνό καθάρισμα στη Σιένα, ο Παναθηναϊκός να ζούσε τον εφιάλτη στο δρόμο με τη «Μπάρτσα».
Τρεις αγώνες αργότερα, η μπριζόλα έχει έρθει τούμπα. Ο Ζοτς έχει ρημάξει τον Πασκουάλ και τα ακριβοπληρωμένα παλικάρια του στις φάπες, εν αντιθέσει με τον Ολυμπιακό του Ντούσαν Ίβκοβιτς που κόντρα στους Ιταλούς έχει περάσει τη θηλιά στο λαιμό και περιμένει να ανοίξει η καταπακτή.
Απρόσμενη εξέλιξη, ομολογουμένως. Ειδικά για τους «ερυθρόλευκους», που μετά το πρόωρο πάρτι στο ΣΕΦ, η πρώτη οπαδική αίσθηση έλεγε ότι και να έκλεινες αεροπορικό εισιτήριο για Βαρκελώνη στην επιστροφή για το σπίτι κανείς δεν θα σε χαρακτήριζε παράλογο. Όμως, τελικά το φιλμ διέθετε extra ανατροπές στην πορεία και πλέον οι Ιταλοί κοιτάζουν τη Βαρκελώνη με βλέμμα που στάζει αίμα.
Για τον Παναθηναϊκό τα πολλά λόγια και οι σάλτσες είναι μάλλον περιττά. Μιλάμε απλώς για την κορυφαία ομάδα που έχει παρουσιάσει ο ελληνικός αθλητισμός από καταβολής του. Σταθερή για χρόνια, με αναμφισβήτητη ποιότητα, γουστόζικη στο παιχνίδι της, πάντα πρόθυμη να βουτήξει στον αχό της μάχης, ουσιαστική, φινετσάτη στους μπασκετικούς τρόπους της, με έναν ιδιοφυή προπονητή που υπηρετεί την ουσία του μπάσκετ.
Κακά τα ψέματα λοιπόν δεν χρειάζεται να έχεις μεγαλώσει με μια μπάλα μπάσκετ στα χέρια για να καταλάβεις ότι την ώρα που ξεχωρίζουν οι άντρες από τα παιδιά, την ώρα που αποφασίζεται ποιος θα πάει στο F4, ο Παναθηναϊκός ζώστηκε τα εξάσφαιρα και μπήκε στην αίθουσα κλωτσώντας την πόρτα, ενώ ο Ολυμπιακός κατηφόρισε στο παρκέ χοροπηδώντας πάνω από το σχοινάκι του.
