Ο ορισμός της Εθνικής αποτυχίας, η αλήθεια του ντέρμπι κι ο… ευνοημένος Άρης!

*Απέτυχε η Εθνική ομάδα που δε βγήκε πρώτη στον όμιλο; Ναι απέτυχε! Ξεκάθαρα πράγματα. Αλλά το μέγεθος της αποτυχίας είναι αυτό που με κάνει να διαφωνώ με όσους ανήκουν στην πλευρά που… σκούζει!

*Διότι το χειρότερο για την Εθνική, είναι πως χωριζόμαστε πλέον σε κυβερνητικούς και αντί-κυβερνητικούς. Όχι σε επίπεδο κυβέρνησης της χώρας, αλλά του ποδοσφαίρου. Οι αντί-κυβερνητικοί φωνάζουν και χτυπιούνται, οι κυβερνητικοί προσπαθούν να μας πείσουν πως είδαμε ποδόσφαιρο που δεν έπαιζε ούτε η ομάδα που κατέκτησε το Euro.

*Καμία απ’ τις δύο πλευρές δε με ενδιαφέρει. Είναι αποτυχία ο αποκλεισμός, όμως πρέπει να σταματήσουμε να κρίνουμε την Εθνική κάνοντας σύγκριση με την ομάδα του 2004 ή του 2012 ή του 2014.

*Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είχε… πιάσει πάτο. Η Εθνική ομάδα ήταν αυτή που έχανε εύκολα απ’ τη Βόρεια Ιρλανδία, ντροπιάστηκε κόντρα στα Νησιά Φερόε και παραχωρούσε ισοπαλίες στο Λιχτενστάιν! Από εκείνο το σημείο μέχρι αυτό που είναι τώρα, υπάρχει πρόοδος. Δεν υπάρχει πισωγύρισμα. Άρα την αποτυχία να την ορίζουμε μεν, αλλά στο σωστό της μέγεθος δε…

*Τώρα που είπα Λιχτενστάιν, επειδή πάντα θυμόμαστε αυτούς που λείπουν, εκεί δεν ήταν που έπαιζε ο Μανωλάς που φωνάζει και παραπονιέται; Εκεί δεν ήταν που έκανε… μπου στον αντίπαλο επιθετικό για να χάσει το γκολ; Για να ξέρουμε και τι μας γίνεται, επειδή στο βωμό της «θυσίας» για λόγους συμφέροντος, κανείς δε θα βάζει τα παιδιά που προσπαθούν. Όπως Χατζηδιάκος κτλ. Κι εγώ έχω τη γνώμη μου για την αξία του καθενός, αλλά πάντα θα σέβομαι περισσότερο αυτούς που σέβονται και προσπαθούν, παρά όσους το παίζουν ιστορία από μακριά.

*Γι’ αυτό και σέβομαι δύο και τρεις φορές περισσότερο τους διεθνείς του Ολυμπιακού. Διότι είναι στη μέση μιας κατάστασης δύσκολης. Μαζί τους και ο Τσιμίκας που αναφέρθηκε το όνομά του χωρίς να το θέλει ο ίδιος (για το αν πρέπει να παίζει αυτός ή ο Γιαννούλης). Αυτά τα παιδιά προσπάθησαν για την Εθνική, αφήνοντας στην άκρη όλα τα υπόλοιπα και μπράβο τους!

*Πάμε παρακάτω… Ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός έρχεται. Με τις απουσίες του Ολυμπιακού αποκτά λίγο ενδιαφέρον, πριν δε νομίζω να είχε και τόσο. Όσο μπορώ να το πω για ένα ντέρμπι. Γιατί μη γελιέστε, ντέρμπι τα λέμε όλα σε αυτή τη χώρα πλέον, αλλά το πραγματικό, το γνήσιο, το… ορθόδοξο, είναι το συγκεκριμένο!

*Ακούω διάφορες σάχλες του στυλ «ίσως κάνει καλό στον Ολυμπιακό γιατί αυτοί που θα μπουν θα σκιστούν για να δείξουν κάτι στον προπονητή τους». Αυτή η χαζή λογική που πάντα υπήρχε στην Ελλάδα, για να δικαιολογούμε την εύνοιά μας όταν οι αντίπαλοι έπαιζαν με τα δεύτερα ή τα τρίτα. Η λογική του «έχουν να αποδείξουν στον προπονητή τους».

*Βρε δεν πα ο καθένας να θέλει να αποδείξει ό,τι θέλει. Οι απουσίες είναι τεράστια υπόθεση για τον Ολυμπιακό. Και είναι τεράστιο πλεονέκτημα για τον Παναθηναϊκό. Όλα τα άλλα είναι σάλτσες που δεν έχουν νόημα κανένα!

*Προσέξτε και κάτι… Ο Ολυμπιακός δεν έχει πρόβλημα μόνο για το ντέρμπι. Είναι απουσίες κρίσιμων αγώνων. Ο Παναθηναϊκός κοιτά το επερχόμενο ντέρμπι. Οι Πειραιώτες έχουν να κοιτάξουν μια σειρά σημαντικών αγώνων.

*Κι επειδή όλοι βλέπουμε τον Παναθηναϊκό ως ευνοημένο της κατάστασης, να σας πω εγώ ποιος είναι ο πιο ευνοημένος; Ο Άρης! Σε μια εβδομάδα φιλοξενεί τον Ολυμπιακό. Οι τρεις παίκτες δε θα παίξουν με τους «ερυθρόλευκους». Ο Άρης ισοβαθμεί στην κορυφή με τον Ολυμπιακό. Λέω εγώ τώρα…

*Θα είναι κι ευκαιρία για τους «κίτρινους» να αποδείξουν πραγματάκια. Επειδή δεξιά κι αριστερά πολλά λέγονται κι ακούγονται (εμείς δεν τα αναπαράγουμε βέβαια). Ε, να η ευκαιρία για τον Άρη!