Πετρουλάκης: «Σώστε τη Δ΄ Εθνική»

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Όλες αυτές τις μέρες μεγάλος ντόρος και πολλή συζήτηση γίνεται για το ποδόσφαιρο και τους στημένους αγώνες, πολλές οι απόψεις, πολλοί οι ένοχοι, πολλοί οι αθώοι, δεκάδες δικογραφίες, τόνοι μελάνι, φυλακές γεμίζουν και αδειάζουν.

Ποια είναι όμως η πραγματική αλήθεια για τα στημένα; Ποιος ο πραγματικός ένοχος, ποιος ο ηθικός αυτουργός της όλης κατάστασης; Και τελικά ποιοι πρέπει να πάνε στη φυλακή και ποιοι στο τρελοκομείο;

Ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν. Ερωτήματα που βασανίζουν όλους όσους αγαπάμε αυτό το άθλημα που λέγεται ποδόσφαιρο.

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που η πολιτεία έβαλε στη ζωή μας και επίσημα πλέον το στοίχημα. Ζήτησε λοιπόν από τις Π.Α.Ε. (ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες) να θέσουν τις εταιρείες τους στη διάθεση κάθε Έλληνα πολίτη, που θέλει να ποντάρει τα χρήματά του με απώτερο σκοπό το κέρδος.

Εννοείται φυσικά ότι επέτρεψε και στους μετέχοντες των εταιρειών (διοίκηση, προπονητές, ποδοσφαιριστές) να συμμετέχουν και ως παίκτες στο στοίχημα. Φρόντισε επίσης όλες αυτές οι εταιρείες να επιχορηγούνται από το ίδιο το κράτος με τεράστια ποσά για να μπορέσουν δήθεν να συντηρηθούν, παρά τα τεράστια έσοδα που όλες οι ομάδες της Α΄,Β΄, και Γ΄ Εθνικής έχουν, από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, τους σπόνσορες και τους χιλιάδες οπαδούς που τις ακολουθούν.

Ο σοφός λαός μας πολλά χρόνια πριν εμφανιστεί το στοίχημα είχε πει το εύστοχο ρητό για το δάχτυλο και το μέλι. Καλούνται λοιπόν τώρα οι σύγχρονοι Έλληνες να διαψεύσουν ή να επιβεβαιώσουν τη γνωστή ρήση.

Και το ερώτημα που τίθεται ακόμα και στους εαυτούς μας, είναι όταν το μέλι το έχεις μπροστά σου, το απλώνεις τελικά το δάχτυλο ή όχι; Και ξέρετε την απάντηση; Οι περισσότεροι εξ αυτών το άπλωσαν το δάχτυλο. Και μάλιστα όχι μόνο το δάχτυλο. Έκαναν μακροβούτια στο μέλι, για να μην πω «μακροβούτα».

Και όχι μόνο αυτό. Άφησαν απλήρωτα δημόσια ταμεία, απλήρωτα πρόστιμα και χρέη. Και ξέρετε κάτι; Καλά έκαναν! Τους ζηλεύω και τους θαυμάζω! Και με ελαφρά τη καρδία, η άποψή μου είναι ότι ο Μπέος και ο Μάκης, είναι αθώοι.

Είναι και οι δύο, δημιουργήματα του συστήματος. Δημιουργήματα της κουλτούρας μας. Οι ένοχοι είναι ελεύθεροι. Και μάλλον θα παραμείνουν ελεύθεροι και ωραίοι.

Πάμε τώρα να δούμε και ποιοι είναι που πρέπει να μπουν μέσα. Όχι όμως στη
φυλακή αλλά στο τρελάδικο. Κάπου εκεί στο χάρτη του ελληνικού ποδοσφαίρου, υπάρχει και η άμοιρη Δ Εθνική. Υπάρχουν και κάποιοι ρομαντικοί Δον Κιχώτηδες, που επιμένουν να στηρίζουν την ομάδα τους, την ιδέα τους, τα χωριά τους, και να παλεύουν κάθε μέρα να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες. Και ποιοι είναι αυτοί;

1600 περίπου παράγοντες των ομάδων, 3500 περίπου ποδοσφαιριστές, 11200 μικρά παιδιά των ακαδημιών που διατηρούν οι ομάδες της Δ’.

Όλοι αυτοί λοιπόν προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανό το ποδόσφαιρο, προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανά τα χωριά τους και να διδάξουν στα χιλιάδες παιδιά τους, την άμυλα και το ευ αγωνίζεσθε.

Ας δούμε λοιπόν τι κάνει για όλους αυτούς η επίσημη πολιτεία. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, δεν τους έχει δώσει ούτε ένα ευρώ από τις επιχορηγήσεις που δικαιούνται. Αντίθετα κάθε χρόνο εισπράττει από κάθε ομάδα (δηλώσεις συμμετοχής, πρόστιμα, διαιτησίες), τουλάχιστον 20.000 Ευρώ, υποχρεώνοντας έτσι κάθε παράγοντα που θέλει να μείνει ζωντανή η ομάδα του, σ αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, να τρέχει σαν παλαβός από το πρωί μέχρι το βράδυ για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της ομάδας του.

Να μαζεύει τα χρήματα από πόρτα σε πόρτα, ευρώ, ευρώ, για να μπορέσει να φανεί αντάξιος των απαιτήσεων. Να επωμίζεται ο ίδιος τεράστιο προσωπικό, κοινωνικό και οικονομικό κόστος για να κρατήσει τις Θερμοπύλες της ακεραιότητας του αθλήματος.

Να δίνει καθημερινά μια μάχη άνιση και ενδεχομένως εκ προοιμίου χαμένη. Να βλέπει πλέον μπροστά του ως μονόδρομο, την επιλογή είτε να εγκαταλείψει το άθλημα που αγαπά ή να καταλήξει μέσα στο τρελάδικο.

Πριν είναι πλέον πολύ αργά, βγάζω κραυγή αγωνίας προς όλους τους αρμόδιους φορείς, παραφράζοντας το γνωστό σλόγκαν «σώστε την Καρέτα Καρέτα» στο «Σώστε τη Δέλτα Δέλτα»! Απειλείται από εξαφάνιση!

Τελειώνοντας, θα είναι παράλειψή μου, αν δεν ευχαριστήσω και κάποια άτομα. Ευχαριστώ την Ελένη τη φουρνάρισσα, που τα περισσότερα απογεύματα μεταφέρει την κόρη μου τη Δήμητρα από το φροντιστήριο στο σπίτι και για τον ίδιο λόγο ευχαριστώ τον μπάρμπα Μήτσο τον κουλουρτζή, που μεταφέρει από το σχολείο στο σπίτι τον γιο μου τον Γιάννη.

Γιατί τρέχοντας για την ομάδα, συμβαίνει δυστυχώς συχνά να ξεχνάω τα παιδιά μου. Επίσης ευχαριστώ την κοπελιά μου που έχει να με δει από το 2009 και λέει ότι ακόμα με αγαπάει».