Σινεμά: 10+1 ταινίες για να απολαύσετε κάτω από τα αστέρια
Τέσσερις πρόσφατες παραγωγές, δύο βραβευμένες με Όσκαρ, τρεις επανεκδόσεις και δύο ελληνικές ταινίες διεκδικούν το ενδιαφέρον μας αυτό το καλοκαίρι στα θερινά σινεμά
Από τις υπερπαραγωγές του «F1: Η ταινία» και της «Επικίνδυνης Αποστολής: Η έσχατη τιμωρία», έως το διακριτικό «Βερμίλιο» και φυσικά το «Υπάρχω», τα σινεμά, θερινά και μη, προβάλλουν ταινίες για όλα τα γούστα. Σημειώστε ότι μεθαύριο Πέμπτη πέφτει στη μάχη του box office και ο νέος «Superman» του Τζέιμς Γκαν.
«F1: Η ταινία» του Τζόζεφ Κοζίνσκι
Η επιστροφή του Μπραντ Πιτ στη μεγάλη οθόνη μέσα από ένα μονοθέσιο στις πιο δημοφιλείς πίστες της F1. Στην ομώνυμη ταινία ο Αμερικανός σταρ είναι το outsider που αναλαμβάνει την πιο δύσκολη αποστολή. Αν και στην αρχή κανείς δεν τον εμπιστεύεται και ο τρόπος του μάλλον δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει, στο τέλος θα καταφέρει να βγει, αλίμονο, θριαμβευτής. Πάντα φυσικά ως ο πιο cool 60άρης (!!!) που εμφανίζεται στη μεγάλη οθόνη στις μέρες μας.
«Επικίνδυνη Αποστολή: Η έσχατη τιμωρία»
«Επικίνδυνη Αποστολή: Η έσχατη τιμωρία» του Κρίστοφερ ΜακΚουάρι
Στην «Επικίνδυνη Αποστολή: Η έσχατη τιμωρία», ο Τομ Κρουζ κάνει τα πάντα και τα κάνει σε πιο επικίνδυνο βαθμό από ποτέ. Ίσως κανείς δεν θυμάται μετά τους τίτλους τέλους τι ήταν αυτό που τον κινητοποίησε στην αρχή αλλά η εικόνα του να κρέμεται από αεροπλάνα και την ίδια στιγμή να δίνει και να δέχεται μπουνιές και κλωτσιές στον αέρα, δεν ξεχνιέται ποτέ.
«Το 47» του Μαρσέλ Μπαρένα
«Το 47» είναι η ισπανική ταινία που ήθελες να δεις φέτος το καλοκαίρι αλλά δεν το ήξερες. Στη Βαρκελώνη της δεκαετίας του ’70, ο Μανόλο Βιτάλ θα πάρει στα χέρια του την κατάσταση όταν οι αρχές τον διαβεβαιώνουν ότι δεν μπορεί να περάσει λεωφορείο που να συνδέει την πόλη με την απομακρυσμένη γειτονιά του, το Torre Baro. Οδηγώντας ο ίδιος το λεωφορείο 47, τους αποδεικνύει ότι έκαναν λάθος. Στο τέλος της προβολής οι θεατές ξεσπούν σε χειροκροτήματα για την ταινία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και κέρδισε πέντε βραβεία Γκόγια.
«Βερμίλιο: Η νύφη του βουνού» της Μάουρα Ντελπέρο
Αν αυτό που επιθυμείς αλλά δεν βρίσκεις πουθενά είναι να ρίξεις τους τόνους και να ακούσεις τους ψιθύρους μέσα στο κέντρο της πόλης, το βραβευμένο «Βερμίλιο: Η νύφη του βουνού» είναι η ταινία σου. Το λευκό χιόνι σκεπάζει τα πάντα σε ένα απομακρυσμένο χωριό της ορεινής Ιταλίας λίγο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ένας έρωτας ανθίζει υπό αντίξοες συνθήκες. Τα πάντα εδώ υπονοούνται, οι λιγοστές και μετρημένες συνομιλίες είναι ψιθυριστές, τα αισθήματα ευγενή και οι εικόνες των χιονισμένων βουνών ασύγκριτες.
«Anora» του Σον Μπέικερ
Δεν προλάβατε ακόμη να δείτε την ταινία που απέσπασε φέτος το κορυφαίο Όσκαρ κάνοντας έκπληξη μεγατόνων; Υπάρχει πάντα η δεύτερη ευκαιρία και η «Anora» συνεχίζει να κυκλοφορεί ανάμεσά μας για να μας αφηγηθεί το παραμύθι της Σταχτοπούτας ανάποδα, χωρίς χαρούμενο τέλος. Με μια Μάικι Μάντισον σκέτο τυφώνα να τα βάζει κυριολεκτικά με τη ρωσική μαφία για να υπερασπισθεί το «στεφάνι» της.
«Κονκλάβιο» του Εντουαρντ Μπέργκερ
Η άλλη ταινία που διακρίθηκε στα Όσκαρ και αξίζει να θυμόμαστε από την φετινή τελετή ήταν το «Κονκλάβιο». Αν και ο νέος Πάπας εκλέχθηκε και η σκόνη γύρω από τις διεργασίες διαδοχής στο Βατικανό έχει καθίσει, ο Ρέιφ Φάινς παραμένει αξεπέραστος στο ρόλο του καρδινάλιου που «τρέχει» την εκλογή του νέου Πάπα, ενώ παράλληλα προσπαθεί να μην αφήσει την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία να πισωγυρίσει δεκαετίες. Σκηνικά και κοστούμια είναι εκπληκτικά μελετημένα, ενώ η σκηνοθεσία σου μεταφέρει με μαεστρία το ρίγος που νιώθει κανείς όταν παίρνει μέρος σε τέτοιες ιστορικές διαδικασίες.
«Μίσος» του Ματιέ Κασοβίτς
Από τις επανεκδόσεις που συνεχίζουν να αφορούν και να φέρνουν τον κόσμο μαζικά στα θερινά, ξεχωρίζει το «Μίσος» του Ματιέ Κασοβίτς με τον Βενσάν Κασέλ. Πριν από 30 χρόνια το Παρίσι φλέγεται, ένας πιτσιρικάς πέφτει νεκρός από χέρι αστυνομικού και οι φίλοι του, με ένα κλεμμένο όπλο στο χέρι, ψάχνουν μια αφορμή για να ανταποδώσουν. Εμβληματική στιγμή του σύγχρονου γαλλικού σινεμά που παραμένει επίκαιρη.
«Οδός Μαλχόλαντ» του Ντέιβιντ Λιντς
Ο Ντέιβιντ Λιντς έφυγε αλλά το έργο του παραμένει ζωντανό να μας θυμίζει ότι μάλλον βλέπουμε καλύτερα όταν έχουμε τα μάτια μας κλειστά. Και αν μια ταινία συνοψίζει το κορυφαίο έργο του με τον πιο ολοκληρωμένο τρόπο αυτή είναι η «Οδός Μαλχόλαντ» με την Ναόμι Γουατς και την Λόρα Χάρινγκ χαμένες στο όνειρο του Χόλιγουντ. Η καλύτερη ταινία του 21ου αιώνα για πολλούς.
«Το παιδί και το δελφίνι» του Zαν Νεγκουλεσκό
Αν αναπολείτε ή θέλετε να ξέρετε πως έμοιαζε η Ελλάδα τη δεκαετία του ’50 ή ακόμα πιο απλά δεν χορταίνετε να βλέπετε την μοναδική Σοφία Λόρεν την περίοδο που την προσκυνούσε το Χόλιγουντ, δείτε «Το παιδί και το δελφίνι» που κυκλοφορεί σε επανέκδοση στα θερινά σινεμά. Η πρώτη ξένη παραγωγή που γυρίστηκε στη χώρα μας αποθεώνει την Ιταλίδα σταρ η οποία κάνει και άχαστο ντουέτο με τον Τόνι Μαρούδα στο «Τι ‘ναι αυτό που το λένε αγάπη».
«Υπάρχω» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου
Τι άλλο να πει κανείς για το «Υπάρχω» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου; Σχεδόν 850.000 άτομα έκοψαν εισιτήριο για να το δουν και να θυμηθούν τον Στέλιο Καζαντζίδη, τα τραγούδια του, τους έρωτές του αλλά και την Ελλάδα του ’60 και του ’70 που αναστέναζε στα πάλκα και τα γήπεδα. Υπέροχο καστ σε μια βιογραφία που άφησε εποχή.
«Αγαπούσε τα λουλούδια περισσότερο» του Γιάννη Βεσλεμέ
Ο Γιάννης Βεσλεμές τολμά και γυρίζει μια ταινία, το «Αγαπούσε τα λουλούδια περισσότερο» που δεν μοιάζει με τις άλλες και δεν διστάζει να εξερευνήσει μονοπάτια που σπάνια δοκιμάζουν άλλοι ομότεχνοί του. Η επιστημονική φαντασία συναντά τη νοσταλγία και τον ρομαντισμό σε μια απόπειρα που ξέρει πολύ καλά τι θέλει αλλά και πως να το πετύχει.
