Ωδή στον ντελιβερά

Αγάπα τον ντελιβερά. Τον δικό σου και τον «ξένο», αυτόν που σου φέρνει τον καφέ σου ή το φαγητό σου σε καθημερινή ή σχεδόν καθημερινή βάση, αλλά και αυτόν που έτυχε μια φορά να παραγγείλεις από το μαγαζί που δουλεύει ή ήσουν σε ξένο σπίτι και πήρες από μαγαζί που δεν είχες ξαναπάρει.

Ο ντελιβεράς θα σου φέρει να φας, ακόμα κι αν βρέχει, αν χιονίζει, αν έχει καύσωνα ή έρχεται τσουνάμι – θα φροντίσει να «φύγεις» χορτάτος από τον μάταιο τούτο κόσμο... Διότι αυτό δεν είναι απλά το επάγγελμά του, είναι το λειτούργημά του: να γεμίσεις εσύ την κοιλιά σου, να ταϊσεις το «μωρό», να καρδαμώσεις, να περάσεις καλά με τους φίλους σου βλέποντας μπάλα. Εσύ είσαι στα ζεστά. Εκείνος, όχι. Εσύ βλέπεις μπάλα. Εκείνος το πολύ – πολύ να σε ρωτήσει «πόσο είναι;». Εσύ περνάς καλά. Εκείνος δουλεύει. Εσύ αράζεις στην καναπεδάρα σου. Εκείνος γράφει χιλιόμετρα με ένα ταλαιπωρημένο παπί.

Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr