Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά...

Οι πρωταγωνιστές μπορεί να αλλάζουν, μαζί και κάποιες λεπτομέρειες, αλλά η αλήθεια είναι πως ο φετινός Παναθηναϊκός έχασε από τον Ολυμπιακό με ανάλογο τρόπο με τους προηγούμενους. Δηλαδή πετώντας ένα ολόκληρο δεκάλεπτο στα σκουπίδια. Στον τελικό του Κυπέλλου ήταν το τέταρτο, στο ΣΕΦ πριν από τρεις μέρες το πρώτο, αυτή τη φορά το τρίτο.

Έχουμε αναφέρει βέβαια σε πολλές περιπτώσεις πως οι ανίατες φετινές «ασθένειες» της ομάδας ξεκινούν από τον τρόπο που χτίστηκε το καλοκαίρι. Η εξέλιξη της σεζόν το επιβεβαιώνει σε κάθε ευκαιρία. Άλλωστε στο σημείο που βρισκόμαστε η ψυχολογία είναι εύθραυστη και οι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν θέλουν και πολύ για να τους πάρει από κάτω. Τα προβλήματα που υπάρχουν είναι δομικά και... δεδομένα.

Είπαμε, άλλωστε, πως αυτός είναι ο φετινός Παναθηναϊκός...

Στο ξεκίνημα, με την εντυπωσιακή παρουσία του κόσμου τους και την τρομερή ενέργεια που έδινε η εξέδρα έκανε ένα εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο. Η διαφορά των 14 πόντων ήταν μικρή βάσει εικόνας και ρυθμού, αλλά ας όψεται η ευστοχία του Ολυμπιακού από το τρίποντο και η προσπάθεια των Κορομηλά, Τσαρούχα και Κάρδαρη.

Αυτή είναι μια ακόμα ανίατη ασθένεια της φετινής σεζόν στο πρωτάθλημα. Όπως και στο Κύπελλο με τον Φούφη, έτσι και το βράδυ της Τρίτης στο ΟΑΚΑ η διαιτητική τριάδα έκανε όργια. Ειδικά στο τρίτο δεκάλεπτο, όπως σωστά είπε και ο Γιώργος Βόβορας, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της διαφοράς, αλλά και της ψυχολογίας.

Από τη στιγμή που γύρισε το ματς, αυτός ο Παναθηναϊκός δεν έχει δείξει πως έχει ψυχικά αποθέματα για να επανέλθει... Και δεν το έκανε για μια ακόμα φορά.

Το κακό για τον Παναθηναϊκό δεν είναι ένας χαμένος -κατά τα φαινόμενα- τίτλος. Έχει 27 σερί σεζόν με την κατάκτηση τουλάχιστον ενός και συνεχίζει (μετά το φετινό Σούπερ Καπ στην αρχή της χρονιάς), έχει πάρει 20 στα 25 τελευταία πρωταθλήματα. Δεν έγινε και κάτι αν χάσει και έναν από ανωτερο αντίπαλο.

Το κακό θα είναι αν δεν διορθώσει τα μεγάλα λάθη του περασμένου καλοκαιριού. Και φυσικά θα ήταν κακό αν δεν έμεναν ομάδα και κόσμος ενωμένοι.

Και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά του Παναθηναϊκού με τους αντιπάλους του και το κέρδος της χθεσινής -πλέον- βραδιάς. Ο τρόπος που βρέθηκε ο κόσμος δίπλα στην ομάδα και ο τρόπος που αντέδρασε στο τέλος παρά την ήττα. Με συνθήματα στήριξης και χειροκροτήματα.

Γιατί ΑΥΤΟΣ είναι ο πραγματικός Παναθηναϊκός!

Και αυτός παραμένει ο Ολυμπιακός... Μια ομάδα με προπονητή που, συνηθισμένος πλέον, έτρεξε να φύγει από τον πάγκο -ίσως να ήθελε να φύγει και από το γήπεδο ξανά- επειδή βράχηκε το πουκαμισάκι του. Ή μήπως επειδή έβλεπε να χάνει και δεν μπορούσε να τα ρίξει στη φιλότιμη διαιτησία; Και όταν αργότερα νίκησε άρχισε τις ψευτομαγκιές και τις προκλήσεις στα αποδυτήρια.

Η διαφορά των δύο συλλόγων είναι και θα παραμείνει χαώδης...