Πρέπει να «ματώσει» για κάθε κατοχή

Κόντρα στη Ρεάλ, το κίνητρο, ήταν υπό μια έννοια «ισχυρό»: ο Παναθηναϊκός μέτραγε 13 συνεχόμενες ήττες από τους Ισπανούς, ήταν το τελευταίο εντός έδρας ματς για τη φετινή μαρτυρική χρονιά στην Ευρωλίγκα και επιπλέον, συνήθως, ο μεγάλος αντίπαλος σε βοηθάει να βγάλεις τον καλύτερό σου εαυτό. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε τη Ρεάλ διότι ήταν παθιασμένος και βρήκε πολλούς και διάφορους πρωταγωνιστές, παρά την εκνευριστική ευστοχία των Ισπανών, που «μπουμπούνισαν» καμιά 30ριά τρίποντα και ευστόχησαν στα μισά. Κέρδισε διότι είχε ένταση στο παιχνίδι του σε άμυνα και επίθεση και μάτι που γυάλιζε – και καμιά φορά το μάτι που γυαλίζει, «μακιγιάρει» λάθη, παραλείψεις, αδράνειες, χαμένα αμυντικά ριμπάουντ και νεκρά διαστήματα.

Με την Άλμπα στη Γερμανία, η εικόνα ήταν τελείως διαφορετική. Φυσικά ήταν και ο αντίπαλος «διαφορετικός», η «ταπεινή Άλμπα» και όχι η «μεγάλη Ρεάλ», ήταν ένα ματς εκτός έδρας και όχι στο σπίτι του, σε μια εβδομάδα με τα δυο τελευταία παιχνίδια πριν το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό που θα κρίνει το πλεονέκτημα έδρας στα play-offs. Δεν ξέρω αν ο Παναθηναϊκός κράτησε δυνάμεις ή θέλει να κάνει διαχείριση με Άλμπα και Φενέρ ενόψει Ολυμπιακού, αν δεν ήθελε παραπάνω ή δεν μπορούσε παραπάνω. Η εικόνα του πάντως στη Γερμανία, ήταν ακόμα μια φορά απογοητευτική σε εκτός έδρας παιχνίδι.

Με μόνο τον Νέντοβιτς να αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου το επιθετικό παιχνίδι στην πλάτη του, δεν πας πουθενά. Και η ατυχία με τον Νέντοβιτς προς το τέλος του αγώνα και ο τραυματισμός του, είναι ένα «καμπανάκι» που χτύπησε δυνατά: τι γίνεται όταν βασίζεις όλο σου το επιθετικό πλάνο πάνω σε έναν παίκτη και αυτός ο παίκτης απουσιάζει τελικά ή δεν είναι στο 100%; Τότε πρέπει να έχεις plan B και plan C, πρέπει να βρεις τον τρόπο να αξιοποιήσεις και τους υπόλοιπους παίκτες σου, να βρεις και να «χτυπήσεις» τις αδυναμίες του αντιπάλου, να προετοιμάσεις παίκτες για να κάνουν το step-up. Όπως ακριβώς έγινε και με τη Ρεάλ, εκεί όπου και ο Νέντοβιτς και ο Παπαγιάννης και ο Μέικον και ο Παπαπέτρου και ο Έβανς και ο Σαντ Ρος έκαναν ένα βήμα μπροστά.

Για τον Παναθηναϊκό το πρωτάθλημα είναι ο μοναδικός στόχος που του έχει απομείνει. Δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι το πλεονέκτημα έδρας (στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος κέρδισε στο ΣΕΦ, στην Ευρωλίγκα έχασε από τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ), αλλά η έδρα του μπορεί να του δώσει το κάτι παραπάνω, ειδικά τώρα που έφυγε εκείνο το αστείο 10% και το πλαφόν των χιλίων θεατών. Για να έχει όμως το πολυπόθητο πλεονέκτημα έδρας στα play-offs, πρέπει να κερδίσει τη Δευτέρα σε ένα πολύ σημαντικό ντέρμπι και για να συμβεί αυτό, πρέπει να εμφανίσει το πρόσωπο που είχε με τη Ρεάλ και επ’ ουδενί αυτό που είδαμε με την Άλμπα. Και κυρίως πρέπει οι παίκτες με προσωπικότητα να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να δώσουν πρώτοι εκείνοι το παράδειγμα σε όλους, «εξηγώντας» ότι ένα τόσο μεγάλης δυσκολίας και σημασίας παιχνίδι, απέναντι σε έναν πραγματικά καλό αντίπαλο, μπορείς να το κερδίσεις μόνο αν είσαι διατεθειμένος να «ματώσεις» για κάθε κατοχή, σε κάθε φάση, για όσα λεπτά πατήσεις το παρκέ.