Τέλος στην ηττοπάθεια, θέλει ηγέτες ο Παναθηναϊκός

Ο Παναθηναϊκός έφτασε πάλι στο σημείο να έχει μετατρέψει κάθε ματς σε τελικό.

Με την επανέναρξη του πρωταθλήματος πηγαίνει στη Λαμία και είναι περιττό ν’ αναφερθεί ότι η νίκη είναι μονόδρομος. Πάντα με αυτές τις ομάδες η νίκη ήταν και είναι μονόδρομος.

Κάθε άλλο αποτέλεσμα, όπως είναι λογικό, θα φέρει γκρίνια, θ’ αυξήσει την εσωστρέφεια και γιατί όχι θα προκαλέσει κι αμφισβήτηση στο πρόσωπο του προπονητή. Ένα στραβοπάτημα με τη Λαμία θα έφερνε γκρίνια και σε έναν κανονικό Παναθηναϊκό. Απλά τώρα επειδή είναι χρόνια μακριά από τους τίτλους και η έξοδος στην Ευρώπη είναι ο πιο ρεαλιστικός στόχος, η μιζέρια διογκώνεται.  

Ο Παναθηναϊκός, όμως, λόγω και της εικόνας του και των πολλών προβλημάτων που προέκυψαν, έδειξε και πάλι πόσο άδειο είναι το ρόστερ του. Και σε ποσότητα και σε ποιότητα.

Και τα δύο είναι σημαντικά. Ασφαλώς μετράει η ποιότητα περισσότερο, διότι αν έχεις πέντε καλούς και 15 μέτριους, δουλειά δεν γίνεται. Ο Παναθηναϊκός σε κάθε μεταγραφική σεζόν, είναι υποχρεωμένος να απομακρύνει τα λάθη του και να φέρνει ηγέτες. Όχι άλλα ημίμετρα.

Είναι προτιμότερο να φέρει έναν καλό παίκτη που είναι ιδανικός σε μία θέση, παρά ένα… πολυεργαλείο. Αυτό το «παίζει στην κορυφή, αλλά μπορεί και στα άκρα», «παίζει στόπερ, αλλά μπορεί και μπακ», «χαφ, αλλά και στόπερ», το είδαμε. Δεν λειτούργησε και δεν λειτουργεί και σε πολλές ομάδες.

Το μόνο που πετυχαίνεις είναι να λες ότι κάλυψες δύο θέσεις με ένα σμπάρο, γιατί δεν θες να ξοδέψεις περισσότερα. Το ότι ο Παναθηναϊκός έχει ήδη πολλούς παίκτες που είναι εκτός πλάνων, οφείλεται στις λάθος επιλογές του.

Θα πρέπει αν δεν θέλει παίκτες τύπου Μπεκ, Αγιούμπ, να πάρει την απόφαση να ματώσει για να τους απομακρύνει. Κι ό,τι μπορεί να γλιτώσει. Αν δεν πιστεύει τον κάθε Αϊτόρ, να ανοίγει την πόρτα. Ασφαλώς και είναι προτιμότερο να φέρει κάποιος πρόταση, ώστε να έχει η ΠΑΕ μεγαλύτερο όφελος. Από τη στιγμή, όμως, που η ομάδα απαξιώνει τους παίκτες, ποιος θα πληρώσει για να αγοράσει;

Εκ του αποτελέσματος, είναι προτιμότερο να φύγει ελεύθερος ο Αϊτόρ ή να τον κρατάς, να τον πληρώνεις και να μην τον υπολογίζεις. Όχι ότι ο Ισπανός πετάει στις προπονήσεις και σου δείχνει το αντίθετο…

Όπως και να έχει, ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί διψήφιο αριθμό μεταγραφών τον προσεχή Γενάρη και το καλοκαίρι. Αν έρθουν μετριότητες, πάλι η ομάδα δεν θα ελπίζει σε πολλά πράγματα. Η έξοδος στην Ευρώπη και το Κύπελλο θα είναι το ταβάνι. Κι όσο συντηρείται αυτή η κατάσταση, συμβιβάζεται η ομάδα, ο κόσμος, τα ΜΜΕ, με την μετριότητα και την ηττοπάθεια.

ΥΓ.: Ο κόσμος δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στον μεγαλομέτοχο. Χιλιοειπωμένο, αλλά όσο είναι στο τιμόνι απ’ αυτόν ζητούνται οι αποφάσεις και οι όποιες ενέργειες. Δεν είναι και κάτι παράλογο από 6-7 μέτριους σε κάθε μεταγραφική περίοδο, να έρθουν 2-3 καλοί. Αυτή τη νοοτροπία, για να μην διαταραχθούν τα αποδυτήρια, είχε για παράδειγμα ο Νταμπίζας. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε…  

ΥΓ1.: Καυτό το επόμενο διάστημα για τις υποθέσεις των Μακέντα, Μαουρίσιο, Χατζηγιοβάνη, Χουάνκαρ, Βιγιαφάνιες. Για τον Έλληνα εξτρέμ θα μετρήσει και η πορεία της ομάδας και φυσικά τι σήματα θα λάβει από το εξωτερικό. Ο Ισπανός μπακ θέλει αύξηση, το θέμα είναι σε τι επίπεδα μπορεί να τον ικανοποιήσει ο Παναθηναϊκός. Αν θεωρεί ότι ζητάει πολλά, ας ψάξει αλλού. Ο «Βίγια» μοιάζει χαμένο στοίχημα, για τους άλλους δύο όλα είναι πιθανά…

ΥΓ2: Είναι πολύ σημαντικό το θέμα και ο κόσμος αξίζει ενημέρωση. Με κάθε λεπτομέρεια και σε διάρκεια. Το σκοτάδι στην υπόθεση του γηπέδου δεν βοηθάει. Είναι έργο που θα αλλάξει τα δεδομένα και πρέπει η διοίκηση, ο Δήμος και ο ερασιτέχνης να ξεκαθαρίσουν τι γίνεται.