11/9/2001: Το σοκ, ο Πεδουλάκης, ο Παναθηναϊκός και η πικρή αλήθεια!
Ο Νίκος Συρίγος γράφει τη 11η Σεπτεμβρίου, που μάλλον δεν άλλαξε και τόσο τον κόσμο.
Εκείνο το μεσημέρι της Τρίτης, το ημερολόγιο έδειχνε 11 Σεπτεμβρίου του 2001… Ήμουν στα γραφεία της εφημερίδας «Αθλητική Ηχώ». Ρεπόρτερ μπάσκετ. Ψάχναμε το ρεπορτάζ και ετοιμαζόμασταν για το ματς του Παναθηναϊκού με τη Σάλκε. Θα βοηθούσαμε όλοι. Όπως πάντα στα μεγάλα παναθηναϊκά γεγονότα, σε μια εφημερίδα που είχε σε πρώτο πλάνο τον Παναθηναϊκό. Ωραίες εποχές. Αν δεν με απατά η μνήμη μου, κάποιοι από εμάς θα κάναμε «διπλή δουλειά». Και για την πολιτική εφημερίδα που εξέδιδε τότε ο μακαρίτης ο Κλεομένης Γεωργαλάς. Τη «Νέα Ελλάδα» όπως λεγόταν… Έκανα ρεπορτάζ για το μπασκετικό Περιστέρι και μίλαγα για τα της ομάδας με τον Αργύρη Πεδουλάκη… Το Περιστέρι της… Ευρωλίγκα (2001-2002) και μάλιστα μεταξύ άλλων με ένα «διπλό» επί της μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, Μπαρτσελόνα των Μποντιρόγκα, Γιασικεβίτσιους, Ναβάρο, Καρνισόβας, Ρεντζιά, Οικονόμου, Ντε Λα Φουέντε με 73-77! Για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί!
Στο γραφείο είχαμε ανοικτή την τηλεόραση, όταν υπήρξε το πρώτο έκτακτο δελτίο… Και η πρώτη εικόνα του ενός από τους δύο Πύργους να φλέγεται, με το αεροπλάνο «καρφωμένο» πάνω του… «Κόουτς, άνοιξε την τηλεόραση να δεις τι έγινε… Ένα αεροπλάνο καρφώθηκε στους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη», είπα στον Αργύρη… Συνεχίσαμε να μιλάμε, βλέποντας παράλληλα και τηλεόραση. Λίγο για το «δυστύχημα» περισσότερο (ακόμη) για την ομάδα. Πώς την είχε σχεδιάσει κλπ. Από τις ωραίες μπασκετικές κουβέντες που κάναμε, κάνουμε και θα κάνουμε με τον κόουτς… Όταν έπεσε και το δεύτερο αεροπλάνο στους Πύργους, σταματήσαμε να μιλάμε. Σοκ. Γιατί καταλάβαμε ότι δεν ήταν απλά ένα δυστύχημα. Ήταν κάτι άλλο. Κάτι πολύ διαφορετικό. Κάτι πολύ πιο τρομακτικό. Ψελλίσαμε κάτι και κλείσαμε το τηλέφωνο… Προσπάθησα να καταλάβω τι συνέβαινε. Τι είναι όλο αυτό… Ποιος χρησιμοποιούσε ως «όπλο» ένα αεροπλάνο με τους ανθρώπους μέσα; Ποιος είχε βάλει στόχο τους Δίδυμους Πύργους με τόσο κόσμο μέσα; Πως ήταν δυνατόν όλο αυτό να συμβαίνει στις ΗΠΑ που- στο μυαλό μου- παρακολουθούσαν τους πάντες και τα πάντα;
Πολλές οι σκέψεις… Και μέσα σε όλα αυτά, να δουλέψεις κιόλας. Να κάνεις ρεπορτάζ. Και να περιμένεις και το Σάλκε-Παναθηναϊκός το βράδυ… Οι επόμενες μέρες, εβδομάδες, μήνες… μας τα εξήγησαν όλα! Αλλάζοντας τη ζωή μας. Έτσι πιστεύαμε τότε. Ότι επειδή θα γινόταν περισσότερος έλεγχος στα αεροδρόμια θα άλλαζε η ζωή μας…
Που να ξέραμε ότι 19 χρόνια μετά θα έπρεπε να στείλουμε SMS στο Κράτος, για να πάμε βόλτα τον σκύλο! Μας φαινόταν τόσο μεγάλο όλο αυτό τότε... Και ήταν. Μεγαλύτερο όμως, από κάθε άποψη είναι αυτό που ζούμε τώρα. Και η επίδραση του στις ζωές μας, τεράστια. Τότε δυσκολευόμασταν να ταξιδέψουμε. Τώρα για να πας για κατούρημα βάζεις μάσκα. Δεν αγκαλιάζεις. Δεν φιλάς. Δεν ακουμπάς. Φοβάσαι. Και χωρίς όπλα. Χωρίς… αίμα. Με κάτι που δεν βλέπεις… Λένε κάποιοι πως η 11η Σεπτεμβρίου του 2001 άλλαξε τον κόσμο… Ο κόσμος αλλάζει διαρκώς. Και σίγουρα αυτό που ζούμε τώρα, έχει επηρεάσει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό τη ζωή μας από τον… Μπιν Λάντεν. Θα ήθελα πολύ να πιστέψω ότι μόλις ξεμπερδέψουμε με τον κορονοϊό, θα επιστρέψουμε στην… παλιά ζωή μας! Το εύχομαι και προσεύχομαι… Αλλά είμαι και ρεαλιστής. Μακάρι στο μέλλον ο κορονοϊός να είναι μια κακή ανάμνηση όπως τώρα η 11η Σεπτεμβρίου του 2001. Μακάρι…
Α… Και για να μην ξεχνιόμαστε. Εκείνο το βράδυ ο Παναθηναϊκός έκανε διπλό μέσα στη Σάλκε με 0-2. Διπλάρα. Ο Παναθηναϊκός του Κυράστα και των μεγάλων αστέρων. 19 χρόνια μετά η ζωή μας έχει γίνει σίγουρα χειρότερη… Και ο Παναθηναϊκός επίσης.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.