Μπροστά σε ιστορικό λάθος…

Εδώ και αρκετές εβδομάδες, έχει τεθεί σε εφαρμογή μια επικοινωνιακή «καταιγίδα». Η οποία έχει σκοπό την προβολή και την… επανόρθωση της εικόνας του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Προβάλλοντας όλες τις κινήσεις και ενέργειές του στο μέγιστο βαθμό, πάντα με θετικό τρόπο. Σε πολλές εξ αυτών σωστά είναι θετικός ο τρόπος, αλλά… γίνεται λύσσα η υπόθεση για να το θέσουμε απλά.

Όμως αυτό ακριβώς είναι η επικοινωνία. Προσπαθεί να φτιάξει κάτι «χαλασμένο» στη συνείδηση των περισσότερων, κάτι που προσπαθεί να κολλήσει ένα γυαλί σπασμένο. Το θέμα βέβαια είναι ο Παναθηναϊκός κι εκεί είναι ο… καθρέφτης όλων. Με τον Παναθηναϊκό να είναι τεταρτοπέμπτος, να μην έχει δυνατή φωνή, να μην έχει το σεβασμό και την αντιμετώπιση που του αρμόζει, να έχει ξεχάσει τι θα πει τίτλος και Ευρώπη, δύσκολο να αλλάξει κάτι μέσω επικοινωνίας.

Εν μέσω όλης αυτής της κατάστασης, προέκυψε ένα θέμα αρκετά ευαίσθητο και αρκετά σοβαρότερο απ’ την κάθε επικοινωνία. Το γηπεδικό του Παναθηναϊκού. Μάθαμε πως η Λεωφόρος είναι σε… πρώτο πλάνο για τον Γιάννη Αλαφούζο. Που θέλει να επιστρέψει εκεί η ομάδα, αλλά με το «Απόστολος Νικολαϊδης» να μπαίνει πρώτα σε διαδικασία… λίφτινγκ. Νέο στη συγκεκριμένη υπόθεση δεν υπάρχει. Δεν μειώνουμε την είδηση, είναι και παραείναι είδηση το γεγονός πως αυτή η σκέψη επανήρθε. Δεν υπάρχει κάτι νέο στο πλάνο. Είναι ουσιαστικά αυτό που ήθελε να κάνει ο Γιάννης Αλαφούζος το 2016 και δεν έγινε ποτέ επειδή ο ίδιος αποφάσισε πως φεύγει χωρίς να φύγει, αποφάσισε να σταματήσει τη χρηματοδότηση με τις γνωστές συνέπειες.

Η ίδια είδηση αναφέρει πως σε αυτό το θέμα υπάρχει και η συσπείρωση με τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό. Κοινώς ΠΑΕ και Α.Ο. θέλουν να επιστρέψει η ομάδα στην Λεωφόρο, με τον καλλωπισμό της που είχε προγραμματιστεί από το 2016. Προσοχή: Δε χρησιμοποιούμε τη λέξη ανακατασκευή επειδή δε θα χτιστεί ξανά το γήπεδο. Θα υπάρξει λίφτινγκ για να γίνει ομορφότερη η ιστορική αλλά παλιά έδρα του Παναθηναϊκού. Κάτι που συναισθηματικά είναι σαφώς εξαιρετικό για όσους αγαπούν το «τριφύλλι», αλλά αν το δει κανείς ψυχρά οικονομικά δε θα αποφέρει κάτι περισσότερο στα τμήματα του Α.Ο. για παράδειγμα. Λογικό μια και οι εμπορικές χρήσεις θα είναι σχεδόν ανύπαρκτες και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.

Σε κάθε περίπτωση το πλάνο είναι γνωστό απ’ το 2016. Το βασικό ζήτημα στο δικό μας μυαλό τουλάχιστον, έχει να κάνει με την ιστορική αγνωμοσύνη που μπορεί να συντελεστεί, αν δεν συντελείται ήδη και μόνο απ’ το γεγονός πως δεν γίνονται έστω αναφορές. Διαβάζουμε και ακούμε πως ο Παναθηναϊκός «πάει ενωμένος» στην υπόθεση της Λεωφόρου κτλ. Ακούσατε κάτι για ΚΑΕ; Όχι αν ακούσατε μόνο για το αν θα υπάρξει κάποια επαφή κτλ. Ακούσατε κάτι να προβλέπεται για την ΚΑΕ στο όλο πλάνο; Όχι είναι η απάντηση. Το «δεν έχει εγκαταλειφθεί το πλάνο του Βοτανικού αλλά μόνο αν γίνει και γήπεδο μπάσκετ» μάλλον μας φαίνεται πως χρησιμοποιείται για να… συμπληρώσει το θέμα. Η ουσία είναι πως σε όλα αυτά τα γηπεδικά πλάνα, ο ίδιος ο Παναθηναϊκός δείχνει να ενεργεί λες και το τμήμα μπάσκετ έχει μείνει… στην απ’ έξω! Μακάρι να κάνουμε λάθος, αλλά τα δεδομένα αυτό δείχνουν!

Γιατί ακόμη κι αν τελικά προχωρήσει το πλάνο της διπλής ανάπλασης, θα είναι λόγω της πρότασης που θα κάνει ο δήμος Αθηναίων. Στο οποίο θα πρέπει να συμπεριλάβει και κλειστό μπάσκετ φυσικά. Όπως δε θα γινόταν ποτέ να βγει απ’ το πλάνο το γήπεδο ποδοσφαίρου ή οι εγκαταστάσεις του Α.Ο. Όταν μιλάμε για Παναθηναϊκό που πάει όλος μαζί να κάνει κάτι, είναι τραγικό να… ξεχνάμε την ΚΑΕ. Για να μην πούμε «εγκληματικό».

Ρωτάμε λοιπόν ευθέως: Αν ο δήμαρχος στη συνάντηση που θα κάνει ο Αλαφούζος μαζί του, πει «ναι οκ δεν έχω πρόβλημα δείτε πως μπορεί να προχωρήσει το λίφτινγκ της Λεωφόρου», με το μπάσκετ τι θα γίνει; Τίποτα είναι η απάντηση. Απλά θα έχει μείνει στην απ’ έξω, τόσο ωμά και τόσο ξεκάθαρα. Και θα υπάρχει ένα επικοινωνιακό πανηγύρι για το τι κατάφερε η… ένωση του Παναθηναϊκού, η οποία στην ουσία δεν υφίσταται.

Το χειρότερο όλων είναι πως δείχνει ο καθένας να μην αντιλαμβάνεται τη σπουδαιότητα και την κρισιμότητα του ζητήματος για το ίδιο το μέλλον του Παναθηναϊκού. Ειδικά στην εποχή αυτή που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν υπάρχει στα διοικητικά κοινά του «τριφυλλιού», η ΚΑΕ κάνει μια τεράστια προσπάθεια με έσοδα-έξοδα και είναι ξεκάθαρο πως έχουν αρχίσει τα… πυρά από την πλευρά του αιωνίου, εντελώς απροκάλυπτα μάλιστα. Όμως αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στην ιστορική αγνωμοσύνη που δυστυχώς μπορεί να συντελεστεί απ’ τον ίδιο τον Παναθηναϊκό κι όλο αυτό μάλιστα… βαφτισμένο ως «ένωση»!

Πραγματικά κάποιες καταστάσεις είναι τόσο ξεκάθαρες, που φαντάζει δύσκολο να μη γίνονται αντιληπτές. Φαντάζει δύσκολο να μην καταλαβαίνουν όλοι τη σπουδαιότητα του γηπεδικού ζητήματος για το σύνολο του «τριφυλλιού». Ειδικά απέναντι στο μπάσκετ που κράτησε όρθιο όλο τον σύλλογο εδώ και τόσα χρόνια, είναι τουλάχιστον αχαριστία αυτό που πάει να γίνει. Αν γίνει επειδή το θέμα δεν είναι απλό και εμπλέκονται πολλές πλευρές όπως γνωρίζετε. Για εμάς έχει σημασία μόνο μία πλευρά: Αυτή του Παναθηναϊκού. Εδώ και δεκαετίες είχαμε το «μας κράτησες εσύ». Είναι η στιγμή για το «τώρα θα σε κρατήσουμε εμείς». Αν δεν καταλαβαίνουμε πως ΤΩΡΑ είναι το «τώρα», τότε απλά θα είμαστε όλοι συμμέτοχοι της ιστορικής αγνωμοσύνης…

Υ.Γ. Μεταγραφικά με Βιγιαφάνιες και Ξαβιέ ο Παναθηναϊκός δείχνει να «κλείνει» το ρόστερ του σε δημιουργικό επίπεδο. Μένουν τα μπακ, ο χαφ και ο επιθετικός που λογικά θα αποκτηθεί. Αν και το είπε ο Ρόκα πως πάντα μπορεί να γίνουν εκπλήξεις. Απ’ την… ατμόσφαιρα αντιλαμβάνεται ο καθένας πως λογικά θα γίνουν. Όχι σε επίπεδο ονομάτων, αλλά κυρίως μεταγραφών που ίσως να μην περιμένουμε…