Ο Παύλος ήταν εκεί… Τον έβλεπες στο βλέμμα του Δημήτρη
Υπάρχουν εκδηλώσεις που γίνονται για να γίνουν. Για τυπικούς λόγους. Το Gala Dinner που διοργάνωσε η ΚΑΕ Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ, το βράδυ του Σαββάτου στο πλαίσιο του 2ου τουρνουά «ΠΑΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ» δεν ήταν απλά μία εκδήλωση που θα… γέμιζε το πρόγραμμα του διημέρου.
Ήταν ο ορισμός του ουσιαστικού. Γιατί; Διότι από την ώρα που έφτανες στο χώρο που θα γινόταν η εκδήλωση μέχρι την στιγμή που αποχωρούσες από αυτή, όλη η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη από Παύλο. Σαν να ήταν εκεί. Ήταν εκεί. Το διέκρινες στο πρόσωπο της συζύγου του, κ. Δέσποινας Γιαννακοπούλου, στο βλέμμα του Δημήτρη, στον αδερφικό του φίλο, Σιμόν Μιζράχι, στον «Ζοτς»… Το αντιλαμβανόσουν βλέποντας τον Δημήτρη να υποδέχεται προσωπικά κάθε καλεσμένο – μέχρι τον τελευταίο- στο κατώφλι του Dionysos Zonar’s. Το επιβεβαίωνες σε κάθε λέξη του ισχυρού άνδρα του τριφυλλιού καλωσορίζοντας τους καλεσμένους και εν συνεχεία στο βαθιά θλιμμένο πρόσωπο του, την ώρα που οι οθόνες πρόβαλλαν στιγμιότυπα του ντοκιμαντέρ για τον Παύλο… Τον ΚΥΡΙΟ Παύλο, όπως συνεχίζουν να τον λένε όλοι, αδόκιμα μεν, ουσιαστικά δε. Γιατί έτσι νιώθουν και τους βγαίνει… Το βράδυ του Σαββάτου κάτω από την σκιά της Ακρόπολης, ένιωθες ότι ο Παύλος Γιαννακόπουλος μάζεψε για ένα ακόμη βράδυ μια μεγάλη παρέα για να τους προσφέρει τη φιλοξενία του, ως Έλληνας και Παναθηναϊκός… Να τους ρωτήσει για την υγεία τους, τη φαμίλια τους και να μοιραστεί μαζί τους στιγμές.
Όπως είπε άλλωστε ο Δημήτρης «το μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι για να περνάμε καλά κι όλοι θέλουμε να νικάμε, αλλά κάποιες βραδιές όπως η αποψινή δείχνουν ότι είναι κάτι παραπάνω…»! Πολλά παραπάνω… Φτάνει να υπάρχουν βραδιές σαν κι αυτή, ανθρώπινες… Μια βραδιά που ξεκίνησε από νωρίς όταν σηκώθηκε στον ουρανό του ΟΑΚΑ, το λάβαρο του Θανάση… Πόσους τόνους συναισθήματα σηκώνει αυτή η οροφή… Πόση δόξα και τιμή αντέχει… Το τουρνουά «ΠΑΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ» μέσα σε δύο μόλις χρόνια, δεν έχει μετατραπεί απλά σε θεσμό αλλά πολλά περισσότερα. Γιατί δεν είναι απλά αγώνες μπάσκετ. Είναι ένα κύμα συναισθημάτων που σε κατακλύζει.. Είναι η επιβεβαίωση του ρητού που είπε χθες το βράδυ ο Δημήτρης: «Οι άνθρωποι πεθαίνουν πραγματικά μόνο όταν τους ξεχνάς»… Ή όπως έλεγε ο ποιητής «η μνήμη τρέφει το παρόν».
Υγ. Την ώρα που κάποιοι ζουν από τον διχασμό, την πόλωση και την… καταστροφολαγνεία, ο Παναθηναϊκός έφερε κοντά την FIBA και την Euroleague, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ποιος αγαπάει πραγματικά το μπάσκετ.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.