Ένας ωραίος «τρελός»

Η Μπάμπεργκ αποχαιρέτισε τον Ράις με θερμά λόγια. «Ήσουν η ασφάλεια ζωής μας, με τα τρελά σου σουτ». Ο Ράις, ευχαρίστησε τον Παναθηναϊκό για την ευκαιρία που του έδωσε, να επανέλθει δηλαδή σε πρωταγωνιστικό ρόλο στο επίπεδο της Ευρωλίγκας. Και ο Παναθηναϊκός πήρε έναν παίκτη που μπορεί να κάνει 100 διαφορετικά πράγματα, πίσω ή δίπλα στο Νικ Καλάθη, με βασικό χαρακτηριστικό κάτι πολύ σημαντικό: ότι δεν κρύβεται ποτέ στα δύσκολα και δεν φοβάται να πάρει τη μπάλα στα χέρια του, όταν αυτή καίει.

Ο Ράις, ήταν MVP όταν η Μακάμπι κατέκτησε την Ευρωλίγκα, ήταν MVP με τη Χίκμι στο Eurocup και MVP με τη Μπάμπεργκ στο Τσάμπιονς Λιγκ. Κοινώς, με εξαίρεση το πέρασμά του από τη Μπαρτσελόνα, όπου αλλού πήγε τα τελευταία χρόνια, δεν ήταν απλά χρήσιμος, αλλά πολύτιμος. Άλλες φυσικά οι απαιτήσεις της Μπάμπεργκ και της Χίμκι, άλλο ο 27χρονος Ράις της Μακάμπι το 2014 και άλλο ο 32χρονος το 2019 και άλλα πράγματα ζητάει απ' αυτόν ο Παναθηναϊκός του Αργύρη Πεδουλάκη. Αλλά επειδή διαθέτει το μπασκετικό IQ, πιθανολογώ ότι μπορεί να καταλάβει ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του στον Παναθηναϊκό της επόμενης σεζόν και πώς θα γίνει όχι απλά λειτουργικός ή χρήσιμος, αλλά πολύτιμος για την ομάδα: βρίσκοντας τη χημεία και την ισορροπία με τον Νικ, παίρνοντας ευθύνες απ' αυτόν ώστε να πάρει μαζί και την προσοχή της αντίπαλης άμυνας, ξεκουράζοντάς τον στο κατέβασμα της μπάλας και την οργάνωση του παιχνιδιού και φυσικά δοκιμάζοντας μερικά «τρελά σουτ», απ' αυτά που είναι σήμα - κατατεθέν του.

Ο Παναθηναϊκός βάζει στο ρόστερ του έναν παίκτη που είναι καλύτερος από τον Λεκαβίτσιους, πιο σκόρερ και πιο μπαρουτοκαπνισμένος από τον συμπαθέστατο και φιλότιμο Λιθουανό, που έκανε ό,τι καλύτερο μπόρεσε τα προηγούμενα δυο χρόνια. Έναν παίκτη που έχει όχι απλά μυρωδιά από μεγάλα ματς, αλλά που τα έχει κρίνει και καθορίσει στο παρελθόν. Αν ο Ράις αποδεχθεί πλήρως το ρόλο που θα του αναθέσει ο Πεδουλάκης και δεν «στραβώσει» από τον χρόνο συμμετοχής ή το ρόλο που θα του ανατεθεί, αν δηλαδή δεν «πάθει Λάνγκφορντ» να θέλει να παίζει 35 λεπτά και να παίρνει 35 προσπάθειες σε κάθε αγώνα, τότε στον «άσο» ο Παναθηναϊκός θα είναι υπερ-καλυμμένος.

Και θα μπορεί η ομάδα, έχοντας πάρει ήδη Ουάιλι και Ράις, να κοιτάξει τις υπόλοιπες θέσεις που χρειάζεται ενίσχυση, με ένα «πεντάρι», ένα «ασόδυο» και ένα «δυαροτρίαρο» - οι δυο τελευταίοι αμφότεροι με ένα βασικό προαπαιτούμενο: να διαθέτουν αξιόπιστο σουτ από τα 7,25, ώστε να μην τραβήξει ο Παναθηναϊκός παρόμοια ταλαιπωρία με αυτή που τράβηξε πέρυσι, όταν το μακρινό σουτ σε πολλά ματς, αποδείχθηκε η μεγάλη του αδυναμία. Κλείνοντας σιγά - σιγά τα «μέτωπα» με τους υπάρχοντες παίκτες και αξιολογώντας ποιους θέλει να κρατήσει και την επόμενη χρονιά (ο Ντεσόν Τόμας είναι κοντά σε επέκταση συνεργασίας, ο Θανάσης Αντετοκούνμπο θα αποφασίσει σύντομα αν θέλει να παραμείνει ή θέλει να ξαναδοκιμάσει τις δυνάμεις του στις ΗΠΑ και υπάρχει η εκκρεμότητα με το μέλλον του Βουγιούκα), ο Παναθηναϊκός φιλοδοξεί να τελειώσει το «χτίσιμο» όσο γίνεται νωρίτερα, ώστε να μην τρέχει μετά. Διότι λόγω των υποχρεώσεων διαφόρων παικτών του στο Παγκόσμιο, δεν θα υπάρχει ο χρόνος για να τρέξει μετά: αυτοί που θα λείψουν με τις Εθνικές τους θα γυρίσουν, θα ενσωματωθούν με αυτούς που θα είναι ήδη εδώ και λίγες μέρες μετά θα πέσουν με τα μούτρα στις επίσημες υποχρεώσεις.

Ο προγραμματισμός όμως τρέχει με πολύ καλό ρυθμό και η δέσμευση της διοίκησης για το μπάτζετ, γίνεται πράξη: ο Πεδουλάκης έχει στα χέρια του το ίδιο μπάτζετ που θα είχε και ο Πιτίνο αν έμενε. Και μένει να δούμε πώς θα μοιραστεί και ποιο θα είναι το «βαρύ χαρτί» στην περιφέρεια, που μπορεί να κάνει τη διαφορά και να ανεβάσει επίπεδο ολόκληρη την ομάδα