Ο ορισμός του μπάχαλου!

Ή θα αλλάξουν την ποινή, ή να είστε έτοιμοι για… ντέρμπι με την Δόξα στη Δράμα, για μεγάλα ματς στα Χανιά με τον Κισσαμικό και πάει λέγοντας. Δεν κάνουμε πλάκα, πως γίνεται να συμβεί αυτό άλλωστε όταν μιλάμε για υποβιβασμό του Παναθηναϊκού. Απλά η αλαζονεία, η σιγουριά μιας διοίκησης και του ιδιοκτήτη, μας έφεραν σε αυτό το σημείο. Ακόμη και σε αυτό το σημείο, πάντως, πρώτος στόχος δεν είναι να σωθεί η κατάσταση αλλά να σωθεί κάνα φράγκο. Να το γλιτώσουμε βρε αδερφέ, μη χρειαστεί να το πληρώσουμε. Άντε στην χειρότερη να το διακανονίσουμε σε πολλές δόσεις, μπας και βρεθεί κανείς να πάρει την ΠΑΕ και να το πληρώσει αυτός μελλοντικά.

Εδώ και μήνες παρακολουθούσαμε ένα ρεσιτάλ αλαζονείας που δεν έχει θέση στον Παναθηναϊκό. Κυρίως, όμως, δεν έχει θέση σε μια κατάσταση που έχει τους πάντες ανάγκη. Όταν χρωστάς λεφτά και θες να σε διευκολύνουν, δεν πας να τους πεις «άκου να δεις καραγκιόζη απ’ τα 10 που χρωστάω θα πάρεις 5 αλλιώς θα τα χάσεις όλα και δεν με ενδιαφέρει καθόλου». Ε, ή… θα σε δείρουν ή θα σου πουν «πλήρωσε τα 10 αλλιώς θα σε τρέχω μέχρι να πατήσεις… μαύρο χιόνι». Επειδή ήταν το όνομα του Παναθηναϊκού στη μέση, θεώρησαν πως θα δεχτούν οι πάντες μια συμπεριφορά που δεν αρμόζει σε οποιαδήποτε μορφή διαπραγματεύσεων. Ειδικά οικονομικών οφειλών δικών σου και όχι των απέναντι.

Πλέον, όλα ξέφυγαν από την κατάσταση που θα μπορούσαν να είναι τα διαχειριστούν. Κι εδώ αρχίζει ο πανικός. Δεν το λένε, αλλά ισχύει. Δόθηκε η παράσταση και δεν πληρώθηκε τίποτα. Η αλαζονεία με την ψηφοφορία στη λίγκα έγινε αιτία να φας… τα μούτρα σου. Εμ, όταν βγάζεις ανακοινώσεις για τον ΠΑΟΚ όταν δεν εμπλέκεσαι κάπου, καλό θα είναι να έχεις τα… άντερα να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες. Πάρε τις συνέπειες τώρα, που δεν μπορείς να μαζέψεις με τίποτα τα 2/3 για να αλλάξει η ποινή υποβιβασμού. Ακόμη και σε μια στιγμή που την ανάγκη τη δική σου την έχουν αρκετοί ακόμη σύλλογοι. Φανταστείτε δηλαδή να πήγαινε ο Παναθηναϊκός σε ψηφοφορία, χωρίς να υπήρχε το θέμα με τα τηλεοπτικά. Ούτε την ψήφο του δεν θα έπαιρνε!

Παρά τους πανικούς, πάντως, η προτεραιότητα είναι ξεκάθαρη. Να γλιτώσουμε όσα μπορούμε, να μη δώσουμε ούτε ευρώ αν είναι εύκολο. Η ιστορία με τον Βέμερ είναι το λιγότερο εξοργιστική. Έχεις «φάει» το -3, πας για δεύτερο μετά το ματς με τον Πανιώνιο και εσύ θυμάσαι τώρα να πληρώσεις τη δόση του Φλεβάρη και να ζητήσεις να πάρεις πίσω τους βαθμούς μέσω δικαστηρίου. Ρε μεγάλε, τόσο δύσκολο ήταν να πληρώσεις τον Φλεβάρη; Τον Βέμερ και τον κάθε Βέμερ. Τη μία δόση όχι όλο το ποσό, να μπορείς να κρατήσεις τους διακανονισμούς. Αυτή τη στιγμή θα έπαιρνες την άδεια και θα ήσουν κύριος. Αλλά είπαμε, τότε ήσουν αλαζόνας. Τότε ήθελες να πληρώσεις λίγα και τα άλλα να στα χαρίσουν επειδή… είσαι όμορφος.

Αν όλα αυτά τα… λουζόταν η διοίκηση Αλαφούζου, δεν θα μας ενδιέφερε καθόλου. Όλα αυτά, όμως, στην… πλάτη του Παναθηναϊκού «κάθισαν». Οι πράξεις των αλαζόνων δεν επηρεάζουν τους ίδιους αλλά την ΠΑΕ. Μια ακόμη αδικία της ζωής και της κοινωνίας, αλλά ξεφεύγει η κουβέντα. Περιμένουμε να μας σώσουν οι τρίτοι τώρα. Αυτοί δεν μπορούν είναι ξεκάθαρο. Άλλες ομάδες, θεσμικά όργανα κτλ, ίσως να μπορέσουν. Αλλιώς, αντίο…