Βγες πρώτος κι άσε τους άλλους να ταλαιπωρούνται

Με καθαρό μυαλό, αυτή θα είναι πάντα η προσπάθεια. Με ελπίδα να είναι μετρημένες στα δάχτυλα οι, αναπόφευκτες, φορές που θα μιλήσουμε με αλλότρια που «χτύπησαν» το μπάσκετ.

Με Ευρωλίγκα για αρχή. Αφού η πρεμιέρα συμπίπτει.

Πρεμιέρα της Ευρωλίγκας και όχι της δεύτερης φάσης της. Εντάξει, τυπικά έτσι είναι, αλλά ουσιαστικά τώρα αρχίζει η διοργάνωση. Κακά τα ψέματα, αλλά το επίπεδο των 24 που άρχισαν φέτος δεν συγκίνησε.

Πολλοί αδύναμοι, πολλοί που άλλα χρόνια δεν θα είχαν θέση, συντέλεσαν σε μέτριο πρώτο γύρο. Πλέον η κατάσταση αλλάζει εκ των πραγμάτων. Στους 16 που συνεχίζουν, λες ότι οι 12 δικαιούνται να ελπίζουν σε πρόκριση.

Επειδή οι θέσεις είναι 8, εκ των πραγμάτων υπάρχει ενδιαφέρον. Και φυσικά, όπως είναι κανόνας σε φάση των έξι αγώνων, τα περιθώρια λάθους είναι μηδαμινά. Το κάνεις, το πληρώνεις.

Το ότι πεσμένο το επίπεδο φέτος (και γι’ αυτό προσωπικά δεν αλλάζω γνώμη), δεν σημαίνει ότι οι δύο δικοί μας… έφτασαν στην Βαρκελώνη. Δεν σημαίνει, επειδή αμφότεροι έδειξαν προβλήματα μέχρι τώρα.

Αμφότεροι επίσης συνεχίζουν όπως άρχισαν, χωρίς προσθήκες. Τέτοιες όμως έκαναν πολλοί αντίπαλοί τους. Δεν ξέρεις πόσο θα βοηθήσουν, αλλά τις έκαναν.

Θεωρώ ότι και στους δύο ομίλους το κλειδί είναι Λιθουανικό. Οι ήττες από Λιέτουβος και Ζαλγκίρις θα καθορίσουν κατάταξη, ενδεχομένως και πρόκριση για κάποιους. Όχι για τους δικούς μας εκτιμώ.

Νομίζω ότι τέτοιο ζόρι δεν θα έχουν. Για την κατάταξη κυρίως που ειδικά για τον Παναθηναϊκό αναμένεται να έχει μεγάλη σημασία.

Ο όμιλος που «σταυρώνει» στα ματς πρόκρισης για το φάιναλ φορ έχει μέσα Μπαρτσελόνα. Θεωρώ αδιαπραγμάτευτη την πρωτιά της, αντίθετα δεν θεωρώ δεδομένη την ομάδα που θα την ακολουθήσει αφού δεν… τολμώ να ξεγράψω την Ολίμπια έναντι της Μακάμπι.

Με πρώτους τους Καταλανούς, οικοδεσπότες του φάιναλ φορ εκτός των άλλων, ο δεύτερος του ομίλου του Παναθηναϊκού πέφτει πάνω τους με μειονέκτημα έδρας.

Καλύτερα είναι να αποφεύγονται τέτοια συναπαντήματα, από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς. Βγες πρώτος κι άστους να βγάλουν τα μάτια τους με συμπατριώτες, την Κάχα ή την Μάλαγα (λέμε τώρα γι’ αυτήν…).

Για τον Ολυμπιακό το όφελος πιθανής πρωτιάς θα είναι η έδρα. Μεγάλο, δεν το υποτιμώ στο ελάχιστο, απλά δεν βάζω στο πακέτο και τον αντίπαλό του, γιατί πολύ απλά δεν μπορώ να κάνω μαντεψιά γι’ αυτόν.

Την Ρεάλ έχουμε… βαρεθεί να την περιμένουμε να στρώσει. Από την άλλη, όλο έχεις στο μυαλό σου «ρε μήπως ήρθε η ώρα της»; Η Σιένα είναι σαφώς πιο ομάδα, ενώ και ο όμιλος συνολικά είναι ο πιο μπερδεμένος από τους τέσσερις.

Ούτε την Εφές μπορείς να ξεγράψεις, αν και την θεωρώ ασταθή και επίσης ποτέ δεν είχα εμπιστοσύνη στον προπονητή Περάσοβιτς, ούτε την Παρτιζάν μπορείς να αγνοήσεις. Μέχρι του σημείου να κάνει ζημιές θεωρώ και όχι να προκριθεί.

Ειδικά για τον Ολυμπιακό, λοιπόν, πιστεύω ότι και η δεύτερη θέση είναι… λιγότερο απαγορευτική για την περαιτέρω πρόκριση. Όχι ότι… συνιστάται κιόλας.

Και για τους δύο, ισχύει το τρίπτυχο, «απέφυγε ήττα από Λιθουανούς», «εκμεταλλεύσου την έδρα σου» και μετά «με το καλό πρώτος και άσε τους άλλους να παιδεύονται».