Τουρκική επέλαση με… στιλ αθλητικό

Άντε και για το μπάσκετ σε επίπεδο συλλόγων, να πει κάποιος το απλό «έχουν το επόμενο Φάιναλ Φορ στην Πόλη, άρα και θέλουν να αυξήσουν τις πιθανότητές τους για μια επιτυχία κοντά στον κόσμο τους». Η προσέγγιση αυτή είναι σωστή, αλλά πολύ αποσπασματική σε σχέση με την πραγματική έκταση του γεγονότος.

Οι Τούρκοι ήταν που διοργάνωσαν το περσινό Μουντομπάσκετ, οι Τούρκοι είναι που έχουν «μπουκάρει» στην Ευρωλίγκα με τις αερογραμμές τους, αλλά με αυτές έχουν πατήσει πόδι για τα καλά στο τσάμπιονς λιγκ. Επίσης οι Τούρκοι είναι που στο ποδόσφαιρο είχαν κάνει «θόρυβο» με μεταγραφές στιλ Γκούτι για παράδειγμα και άλλα πολλά.

Τα γεγονότα από μόνα τους είναι αρκετά και σημαντικά για να «ψυλλιάσουν» κάποιον ουδέτερο παρατηρητή, όμως η περσινή παρουσία όσων είχαμε ακολουθήσει την Εθνική ομάδα στο Μουντομπάσκετ επιβεβαίωνε αυτό που φαίνεται. Ο κόσμος με τον οποίο μιλούσαμε καθημερινά, δημοσιογράφοι και άλλοι άνθρωποι που ασχολούνται με τον αθλητισμό, δεν αρνούνταν ότι υπάρχει σαφής ροπή από τα πολύ υψηλά κλιμάκια της χώρας προς τον αθλητισμό.

Και η κυβέρνηση ενισχύει οικονομικά αναλήψεις διοργανώσεων και πολύ εύποροι επιχειρηματίες πείθονται να επενδύσουν στα σπορ. Ένα φαινόμενο το οποίο είχαμε ζήσει για τα καλά και στα μέρη μας πριν από χρόνια, όταν εμφανίζονταν «φτιαγμένοι» επιχειρηματίες να παίρνουν ομάδες ακόμα και αν δεν είχαν σχέση με τον αθλητισμό ή με την πόλη που πήγαιναν να αναλάβουν κάποιο μεγάλο κλαμπ και να βάλουν πολλά λεφτά.

Η εκτίμηση αυτών των ανθρώπων, που είχαν ψάξει αρκετά το θέμα και όχι επιφανειακά, ήταν ότι μέσω των σπορ επιδιώκεται η τόνωση του «ευρωπαϊκού» προφίλ της Τουρκίας. Με οδηγό το… ευ αγωνίζεσθαι δηλαδή, ότι θέλουν να ισχυροποιήσουν το κοινωνικό πρόσωπο της χώρας και να… πλησιάσουν περισσότερο στην Ευρώπη.

Το θέμα προφανώς και δεν είναι απλό. Πρώτον, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πόσο θα μείνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι στον αθλητισμό, αφού ενθυμούμενοι πάλι και τα δικά μας, θυμόμαστε ότι σε πολλές περιπτώσεις υπήρξαν ξαφνικές αποχωρήσεις και με αμέτρητα χρέη να μένουν εκκρεμή. Αυτό, βέβαια, είναι δικό τους θέμα.

Δεύτερον, κανείς δεν ξέρει αν θα αποδώσει αυτή η πολιτική το προσδοκώμενο, αν θα βοηθήσει έστω και λίγο. Όπως και να ‘χει όμως, ζούμε μια πραγματικότητα. Και η Τουρκία πλέον, για να κλείσουμε με μπάσκετ όπως αρχίσαμε, φαντάζει για πολλούς σταρ του αθλήματος σαν η επόμενη γη της επαγγελίας.