Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς

Μια μαύρη σελίδα για τον Ελληνισμό, που ολοένα και λιγότεροι δείχνουν να ασχολούνται πια…

«Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια,

σημαίνει και η Αγιά Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι

με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες,

κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος.

Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο Πατριάρχης

κι απ' την πολλή την ψαλμουδιά, εσειόνταν οι κολώνες.

Να μπούνε στο χερουβικό και να 'βγη ο βασιλέας,

φωνή τους ήρθε εξ ουρανού κι απ' Αρχαγγέλου στόμα.

Πάψετε το χερουβικό κι ας  χαμηλώσουν τ' άγια,

παπάδες πάρτε τα ιερά και 'σεις κεριά σβηστείτε,

γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψη.

Μον' στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να 'ρθουνε τρία καράβια

το 'να να πάρει το σταυρό και τ' άλλο το βαγγέλιο,

το τρίτο το καλύτερο την Αγια Τράπεζά μας

μη μας την πάρουν τα σκυλιά, μη μας την μαγαρίσουν.

Η Δέσποινα ταράχθηκε κι εδάκρυσαν οι εικόνες

«Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις

πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι».

Αυτές οι αναφορές αποτέλεσαν επί σειρά ετών καταφύγιο ελπίδας και ονείρου για τους Ελληνες της Πόλης. Τους ανθρώπους που ήταν Ελληνες σε μια πόλη που είχε κατακτηθεί από τους Τούρκους και αντιμετωπίστηκαν ως Τούρκοι από διάφορους αγράμματους που βρέθηκαν στο διάβα τους.

Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, ικανοί και θαρραλέοι, με πίστη στα ιδανικά και στις αρχές του ελληνισμού, κατάφεραν να σταθούν. Να διαπρέψουν και να κυριαρχήσουν στην ελληνική σκηνή. Να δημιουργήσουν εστίες αθλητικές, που αποτελούν σημεία αναφοράς ακόμα και σήμερα. Ακόμα κι αυτοί που ασχολήθηκαν με μη προσφυγικές ομάδες, εξελίχθηκαν σε πρωταγωνιστές εκεί που βρέθηκαν.

Σήμερα, ο μύθος της Πόλης, του μαρμαρωμένου βασιλιά, μπορεί να μοιάζει πια ξεπερασμένος. Ελάχιστοι μπορεί να προσμένουν πως οι Ελληνες θα ξαναμπούν στην Αγιά Σοφιά και ο βασιλιάς που έχει κρυφτεί πίσω από μία κολόνα του ναού της, θα εμφανιστεί ξανά. Εδώ στην Ελλάδα έχουν ήδη λησμονήσει την καταστροφή της Σμύρνης, την εξολόθρευση των Ελλήνων της Πόλης και των παραλίων της Μικράς Ασίας, πως κάπου απέναντι υπήρχαν αλύτρωτες πατρίδες. Τα πάντα στο βωμό της παγκοσμιοποίησης, τα πάντα χαμένα μέσα στη καθημερινότητα και την αμερικανοποίηση της ζωής.

Ζητώ συγνώμη αν κούρασα κάποιους και δεν ασχολήθηκα με τις «μεταγραφές» της ΑΕΚ, το πλάνο των Supporters και όσα μαγικά συμβαίνουν γύρω από την ΑΕΚ και το υπέροχο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ζητώ συγνώμη που δεν ασχολήθηκα καν με το μεγαλείο της Μπαρτσελόνα, μιας απίστευτης ποδοσφαιρικής ραψωδίας. Ωστόσο, μη ξεχνάτε και το σύνθημα των Καταλανών: Κάτι παραπάνω από μια ομάδα. Μια ολόκληρη κοινωνία, ένας άλλος πολιτισμός. Αυτό που είναι και οι Πολίτες.