Μονόδρομος η αλλαγή

Αυτό που κατάλαβα εγώ μετά την ανακοίνωση του Α.Σ. ΠΑΟΚ είναι το εξής απλό. Ο Ζαγοράκης και οι συνεργάτες του, δεν έκλεψαν. Τώρα θα μου πει κάποιος «και ποιος το πίστευε αυτό;».

Για τον Ζαγοράκη το πίστευαν ελάχιστοι, αλλά για τους υπόλοιπους ακούστηκαν πάρα πολλά. Αποδείχτηκε πως δεν ήταν έτσι και αυτό είναι μία καλή βάση για να προχωρήσεις.

Από εκεί και πέρα, βέβαια, το πόρισμα από τα όσα έχω καταλάβει δεν είναι και… κόσμημα. Έχει τις ατέλειές του, εμφανίζονται λειτουργικές αδυναμίες και η κουβέντα οδηγείται εκεί που κατά την άποψή μου πρέπει να πάει. Στην οργάνωση.

Ο ΠΑΟΚ πάσχει σε αυτό το κομμάτι και σίγουρα, στο βάθος, αντίκτυπο υπάρχει στην ομάδα. Η ΠΑΕ χρειάζεται στελέχωση ή καλύτερη εκμετάλλευση των στελεχών που βρίσκονται ήδη μέσα σε αυτή.

Χρειάζεται ενίσχυση σε τμήματα που πάσχει, χρειάζεται μεγαλύτερη εξωστρέφεια. Στη χώρα του θεαθήναι, ο ΠΑΟΚ είναι μουγγός και αυτό επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό το κοινό του.

Ο Ζαγοράκης αν νομίσει πως το πόρισμα του έδωσε το ελεύθερο να συνεχίσει όπως ήταν, θα χάσει το παιχνίδι. Όσοι τον αγαπάνε, είναι υποχρεωμένοι να του εξηγήσουν πως οι αλλαγές πρέπει να είναι ριζικές. Πως η λειτουργία του έμπαζε σε βαθμό τέτοιο, ώστε να βρεθεί ουκ ολίγες φορές με την πλάτη στον τοίχο. Δικαίως και αδίκως πολλές φορές.

Για μένα η μεγαλύτερη αλήθεια που έχω ακούσει για τον ΠΑΟΚ, είναι πως η ομάδα ξεπέρασε τον μηχανισμό του. Την διοίκησή του. Και αυτό μόνο μέσα από μία αναδιάρθρωση μπορεί να αλλάξει.

Τα πρόσωπα που θα μπούνε τα γνωρίζω. Ακόμη και δύο που δεν έχουν διαρρεύσει ακόμη, μπορώ να πω πως είναι στο ύφος που θέλω. Γνήσιοι ΠΑΟΚτσήδες, με επιχειρήσεις, παρελθόν που τους δίνει καλή βάση και με σχέσεις εμπιστοσύνης.

Αυτό που δεν βλέπω και με ανησυχεί, είναι το ότι ουσιαστική κουβέντα για το νέο πλάνο διοίκησης δεν έχω μάθει πως έχει γίνει. Σίγουρα μπορεί να γίνει αύριο το πρωί, την Κυριακή, τη Δευτέρα. Θα περιμένω μέχρι τότε λοιπόν.