Ο πιο γελοίος συνεταιρισμός
Από πού να ξεκινήσεις και πού να τελειώσεις με το ποδόσφαιρο. Το επαγγελματικό, βέβαια, γιατί στο ερασιτεχνικό υπάρχει ακόμη μία ρομαντική διάθεση λίγων παραγόντων.
Η αλήθεια είναι πως πλέον δεν υπάρχει κανένας θεσμός. Τώρα να μιλήσω για την ΕΠΟ; Να μιλήσω γι’ αυτόν τον περιβόητο συνεταιρισμό; Για τη διαιτησία; Αστεία πράγματα.
Ας αφήσω το οπαδικό και να το δω λίγο αποστασιοποιημένα. Μιλάμε για ένα προϊόν. Το οποίο κάποιοι άνθρωποι καλούνται να οργανώσουν και να πουλήσουν.
Το επίπεδο δεν είναι εντελώς αποκρουστικό, αν το ντύσει όμορφα. Θα δώσω το παράδειγμα της αναμέτρησης του περασμένου Σαββάτου στη Νέα Σμύρνη. Ποδοσφαιρικά.
Εκεί, βρέθηκε ένας διαιτητής που δεν σφύριζε πολύ, άφησε τις ομάδες να βρούνε αγωνιστικό ρυθμό και όλα καλά. Τρία γκολάκια, δοκάρι, φάσεις αρκετές, μέχρι το τελευταίο λεπτό ήσουν στη τσίτα. Έτυχε και ο Κωνσταντινέας που τον θεωρούν όλοι «τρελάκια» έκανε τα αυτονόητα. Άφησε το παιχνίδι να παίξει.
Ενώ το προϊόν ήταν μια χαρά στη συγκεκριμένη αναμέτρηση, έφαγαν ξύλο κομμάτι αυτών που κλήθηκαν να το παρακολουθήσουν, που πλήρωσαν εισιτήριο για να παρακολουθήσουν την ομάδα τους. Από ποιους; Από αυτούς που πληρώνονται αδρά για να εξασφαλίσουν την ασφάλεια του προϊόντος. Τους αστυνομικούς.
Κάποιος θα γυρίσει και θα πει πως ήταν μία κακιά στιγμή. Και τι έκανε η Λίγκα για να αποζημιώσει τους πελάτες της; Τι έκανε η Λίγκα για να δείξει την αντίθεσή της σε αυτή τη πράξη, όπου βάλλεται ξεκάθαρα το μειωμένο πελατειακό κοινό της; Πήρε καμία θέση;
Η Λίγκα είναι γελοία. Είναι ίσως ο πιο αστείος συνεταιρισμός που έχει υποπέσει στην αντίληψή μου. Πανηγυρίζουν για τη συμφωνία κεντρικής διαχείρισης, που έτσι κι αλλιώς ήταν μονόδρομος βάσει της στρατηγικής του συνδρομητικού και των υπόλοιπων καναλιών που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό. Θέλω να δω τι θα κάνουν, όταν το συνδρομητικό αγανακτήσει και αρχίζει τα χαράτσια. Πώς και πώς το περιμένω.
Πανηγύρισαν με την κεντρική συμφωνία με την ΟΠΑΠ Α.Ε., κάτι το οποίο μόνο ως κωμικό μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού το αυτοδιοικούμενο ποδόσφαιρο απέκτησε ξαφνικά «νταβατζή», λίγους μήνες μάλιστα πριν ανοίξει η στοιχηματική αγορά και τα κεφάλαια που θα μπορούσαν να απορροφηθούν θα ήταν πολύ μεγαλύτερα για τις ΠΑΕ.
Είναι ξεκάθαρο πως οι εταίροι του ποδοσφαίρου, δεν λειτουργούν επιχειρηματικά, αλλά κυρίως οπαδικά. Δεν τα βάζουν κάτω, για να αλλάξουν τις συνθήκες, αλλά βολεύονται μέσα από αυτές. Και το κοινό που διψάει για ένα σοβαρό προϊόν, δεν μπορεί να το δει πουθενά.
Κανένας δεν καταλαβαίνει πως οι γενιές που έρχονται, θα βολευτούν στη κονσόλα. Θα βλέπουν τα πρωταθλήματα που τους προσφέρουν τα συνδρομητικά, θα πίνουν το καφεδάκι τους στο sports café και δεν θα έχουν κανένα απολύτως άγχος.
Μαζί με τη Λίγκα και η ΕΠΟ. Τα έκανε μαντάρα με τους υποβιβασμούς, τα έχει κάνει μαντάρα με τη διαιτησία, με την οποία απορώ γιατί δεν πειραματίζεται λίγο. Την αφήνω ως έχει, λες και το έργο που παρουσιάζει είναι θεάρεστο. Γιατί δεν την κάνουν επαγγελματική; Γιατί δεν οδηγούνται σε ένα μοντέλο κλεμμένο από κάποιο προηγμένο πρωτάθλημα; Γιατί βολεύονται με αυτή την αηδία;
Για την Πολιτεία δεν μπορώ να πω τίποτα. Από αυτούς δεν περιμένω τίποτα σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητάς μου. Οι άνθρωποι είναι άβουλοι, ελεγχόμενοι και χωρίς ιδέες. Μάλλον ασχολήθηκαν με την πολιτική γιατί είχε κανα γκομενάκι η ΠΑΣΠ ή η ΔΑΠ. Όραμα μηδέν.
Πολλοί θα πούνε τι έχεις να προτείνεις σαν Κόλκας και είναι απλό. Να σταματήσουν οι παράγοντες να νομίζουν πως το ποδόσφαιρο είναι το παιχνίδι τους, πως αντικατέστησε το playmobil που τους έπαιρνε η μαμά τους όταν ήταν μικροί και να το αντιμετωπίσουν ως ένα πολύ δυνατό προϊόν, το οποίο μάλιστα είναι ικανό να τους ωθήσει και στις υπόλοιπες επιχειρηματικές τους δραστηριότητες.
Να αφήσουν πίσω τον εγωισμό που τους παρέχει η παρουσία «στρατού» από πίσω τους και να λειτουργήσουν με πιο ομαδικό πνεύμα.
Σε αντίθετη περίπτωση εκτός του ότι θα παραδώσουν καμένη γη, κινδυνεύουν και οι ίδιοι να δημιουργήσουν μία εικόνα για τον εαυτό τους πολύ αστεία.
