Σακελλαρίου: «Είμαστε οικογένεια στο Λαύριο»

Στον τελευταίο αγώνα του επιβλήθηκε του Φίλιππου Βέροιας, με το Βαγγέλη Σακελλαρίου να «σταματάει» στους 45 πόντους. Ο τελευταίος μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΟΚ για το κατόρθωμά του, αλλά και γενικά την κατάσταση που επικρατεί στο Λαύριο, το... μυστικό της επιτυχίας τους και τους στόχους τους. Αναλυτικά τα όσα είπε…

-Αλήθεια, έχεις πετύχει ξανά 45 πόντους σε ένα παιχνίδι;
«Μόνο όταν αγωνιζόμουν στα εφηβικά θυμάμαι να έχω σκοράρει τόσο πολύ. Στην επαγγελματική καριέρα μου δεν έχει συμβεί ποτέ. Το πιο σημαντικό, πάντως, ήταν ότι η απόδοσή μου αυτή ήρθε με τη νίκη της ομάδας μου κι αυτό εν τέλει είναι που μετράει».

-Περίμενες ότι θα κάνεις… όργια απέναντι στο Φίλιππο Βέροιας;
«Είμαι σε καλή κατάσταση το τελευταίο διάστημα. Αισθανόμουν καλά πριν από τον αγώνα και στη διάρκεια του ματς άρχισα να βάζω κάποια δύσκολα σουτ. Όταν μπήκαν τα πρώτα, μετά ένιωθα ότι σουτάροντας θα μπει στο καλάθι! Οι συμπαίκτες μου και ο προπονητής με εμπιστεύτηκαν και έγινε ό,τι έγινε στο τέλος».

-Τα πρώτα σουτ, δηλαδή, σου δημιούργησαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση…
«Πράγματι. Όταν αρχίζεις καλά έχεις μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και τα σουτ μπαίνουν πιο εύκολα. Πατούσα καλά, αισθανόμουν καλά και σκόραρα. Όμως, όλη η ομάδα είχε καλή απόδοση. Θέλω να αφιερώσω αυτή τη νίκη στον αρχηγό μας Σάκη Γιαννακόπουλο, που είναι τραυματίας».

-Περίμενες ότι έπειτα από οκτώ αγώνες θα απολαμβάνατε τη μοναξιά της κορυφής στην Α2;
«Εάν μιλούσαμε το καλοκαίρι κανείς δεν θα περίμενε ότι το Λαύριο θα ήταν τώρα στην πρώτη θέση. Έχουμε βρει τη χημεία πρώτα σαν παιδιά και μετά σαν συμπαίκτες και μπαίνουμε στο γήπεδο για να κερδίσουμε. Δεν νιώθουμε ότι έχουμε κάποιο βάρος στους ώμους. Αυτά είναι για τους… απέξω, για να συζητάνε. Εμείς απλώς κοιτάμε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά. Τίποτε άλλο. Σειρά έχει η αναμέτρηση με τον Αετό».

-Τι θυμάσαι περισσότερο από τη βραδιά, που ήταν δική σου;
«Την παρουσία του κόσμου που ήταν συγκινητικός κι ευελπιστούμε στα επόμενα παιχνίδια να είναι ακόμα περισσότερος. Σημαντική στιγμή ήταν στο τέλος οι πανηγυρισμοί στον πάγκο με τον αρχηγό μας».

-Υπάρχει κάποιο… μυστικό για ό,τι έχετε πετύχει έως τώρα;
«Θα αναφέρω ένα περιστατικό που έχω στο μυαλό μου και συνέβη προς το τέλος του αγώνα. Εκεί, η διαφορά είχε μεγαλώσει, ο αγώνας είχε κριθεί και σε ένα τάιμ άουτ αγκαλιαστήκαμε όλα τα παιδιά. Αυτό είναι το πιο σημαντικό κατά την προσωπική μου άποψη. Ότι είμαστε οικογένεια κι αυτό βγαίνει στο γήπεδο».