Παναθηναϊκός: Το νταμπλ «χρεοκοπίας» του Πατέρα και το νταμπλ «δυναστείας» του Δ. Γιαννακόπουλου

Την ώρα που ο Νικόλας Πατέρας μοίραζε δεξιά και αριστερά δεκάδες εκατομμύρια, ξοδεύοντας μπάτζετ 100 εκατομμυρίων ευρώ μέσα σε μια διετία, ο νέος ιδιοκτήτης της πράσινης ΚΑΕ, κατόρθωσε αυτό που ακόμα και οι ίδιοι οι οπαδοί του Παναθηναϊκού δεν πίστευαν, το περασμένο καλοκαίρι, όταν αναλάμβανε τα ηνία της ομάδας από τα χέρια του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου. Δεν πίστευαν, ότι θα μπορούσε να οδηγήσει τον «εξάστερο» στην απόλυτη επιτυχία με την κατάκτηση του πρωταθλήματος και του κυπέλλου.

Νταμπλ στην Ελλάδα απέναντι στην πιο επιτυχημένο Ολυμπιακό όλων των εποχών με δύο σερί κατακτήσεις της Ευρωλίγκας, ματ στους αδερφούς Αγγελόπουλους που συγκαταλέγονται επιχειρηματικά στους μεγαλύτερους οικονομικούς κολοσσούς της χώρας και πάνω απ' όλα, νίκη σε όλα τα σημεία επί της πολυμετοχικής σπατάλης και της «κατάρας» που αυτή κληροδότησε στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό.

Το «φτωχό», για τους καλοθελητές που βιάστηκαν να προεξοφλήσουν την αποτυχία, νταμπλ του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, σε τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το «χρυσό» νταμπλ του Νικόλα Πατέρα. Για πολλούς και διάφορους λόγους, που σαφώς και γνωρίζουν καλύτερα απ' τον καθένα οι ίδιοι οι οπαδοί του τριφυλλιού, οι οποίοι συνειδητοποίησαν ότι στην ομάδα μπάσκετ, μπήκαν ήδη τα θεμέλια για την απόλυτη κυριαρχία της επόμενης δεκαετίας σε Ελλάδα και Ευρώπη. Την ίδια ώρα που στο ποδόσφαιρο -παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της διοίκησης Αλαφούζου- είναι τέτοιο το βάρος της πολυμετοχικής κληρονομιάς και της διοίκησης Πατέρα, που έχει υποθηκεύσει το μέλλον της ομάδας για πολλά χρόνια.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος παρέδωσε μαθήματα σωστής οικονομικής πολιτικής, παίρνοντας και το δικό του τεράστιο ρίσκο το περασμένο καλοκαίρι. Ρίσκο, όμως, που στηριζόταν στη λογική, την οικονομική λογική, αλλά και το δικό του πάθος για τον Παναθηναϊκό, που τον οδήγησε στις απαραίτητες υπερβάσεις, διορθωτικές παρεμβάσεις και επεμβάσεις τέτοιες, που είχαν ως αποτέλεσμα ο «εξάστερος» να κατακτήσει δια περιπάτου το νταμπλ στην Ελλάδα και να διεκδικήσει μια θέση που άξιζε στο Final 4 της Euroleague, μια θέση που τελικά δεν πήρε για λόγους που είναι ήδη γνωστοί και δεν χρειάζεται να επανέλθουμε.

Ο μονομετοχικός μπασκετικός Παναθηναϊκός έβαλε με την πρώτη κιόλας χρονιά παρουσίας του Δ. Γιαννακόπουλου στο τιμόνι, τα... γυαλιά στον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό και έδειξε το δρόμο της επιβίωσης, αλλά και της ανάκαμψης προς την πλευρά της ΠΑΕ, αλλά και γενικότερα προς όλους όσοι σήμερα ασχολούνται με τον επαγγελματικό αθλητισμό στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης.

Επενδύοντας στους κατάλληλους ανθρώπους, είδε τη μια μετά την άλλη, τις επιλογές του να δικαιώνονται και την πολιτική της οικονομικής προσαρμογής της ΚΑΕ στα σημερινά δεδομένα να επιβραβεύεται πανηγυρικά.

Το μοντέλο διοίκησης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός σε όλα τα επίπεδα, πρέπει να αποτελέσει «οδηγό» επιβίωσης για τον Παναθηναϊκό στο σύνολό του, προκειμένου ο σύλλογος να βρει το δρόμο του, δίχως να αναζητά... «περαστικούς» πολυμετοχικούς διαχειριστές δεκάδων εκατομμυρίων, που απλώς θα επιχειρούν κάθε φορά να κάνουν τη «λεζάντα» τους, δίχως να ενδιαφέρονται καθόλου για την καμένη γη που παρέδωσαν, υποθηκεύοντας το μέλλον του μεγαλύτερου συλλόγου της Ελλάδας.

Αυτή και μόνο η τεράστια διαφορά ανάμεσα στο νταμπλ της «χρεοκοπίας» του Νικόλα Πατέρα με το νταμπλ της νέας «δυναστείας» του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, είναι αρκετή ώστε να μην παιχθεί ποτέ ξανά, το παραμικρό παιχνίδι στην πλάτη του Παναθηναϊκού.