Η Μαυρέλου αρνήθηκε το... Εθνικό σκουφάκι
Μέσω διαδικτύου η Βάσω Μαυρέλου γνωστοποίησε την απόφασή της να μην ξαναφορέσει το σκουφάκι της Εθνικής, αν και ήταν επιλογή του Ομοσπονδιακού τεχνικού.
Η 26χρονη πολίστρια, αποφάσισε να μην ανταποκριθεί στο κάλεσμα, του Γιώργου Μορφέση, αφήνοντας αιχμές για όσα συνέβησαν πέρυσι, με την εσπευσμένη κλήση παικτριών στην εθνική ομάδα, λίγες ημέρες πριν το Ευρωπαϊκό του Ζάγκρεμπ. Ανάλογες αιχμές άφησε πριν λίγες ημέρες και η Ντίνα Κουτέλη, η οποία δεν βρίσκεται καν στις 26 της προεθνικής ομάδας.
Η περιφερειακός του Ολυμπιακού, ήταν παρούσα στο Σαν Ντιέγκο που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο World League, αλλά «κόπηκε» πριν την αναχώρηση της ομάδας για το FINA CUP. Παρέμεινε εκτός επιλογών και για το Ευρωπαϊκό του Ζάγκρεμπ, όπου το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου, ενώ η μεγαλύτερη επιτυχία της με τα εθνικά χρώματα, ήταν η κατάκτηση του τίτλου στο World League του 2005.
Στο κείμενο της αναφέρει μεταξύ άλλων: «Ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι είμαι η καλύτερη παίκτρια ή ότι αδικούμαι, που δεν είμαι στη θέση κάποιας άλλης πολίστριας, αλλά αυτό που πιστεύω είναι ότι είμαι μία πολύ καλή αθλήτρια και θα ήθελα αυτό να το σέβονται».
Στη συνέχεια τονίζει την παρουσία κάποιων βιαστικών επιλογών: «Θεωρώ πως είναι ό, τι χειρότερο να σε ταπεινώνουν σαν αθλητή, και είναι το μόνο που δεν μπορώ να δεχτώ. Και όλα αυτά τα λέω στηριζόμενη στο γεγονός ότι, ενώ έκανα, όπως και άλλες συναθλήτριές μου, την περσινή προετοιμασία για περίπου τέσσερις μήνες, τελικά επιλέχθηκαν να είναι στην ομάδα κοπέλες που είχαν κάνει μόλις δύο μέρες προπόνηση! Και αυτός είναι ο λόγος που δε δέχτηκα να είμαι φέτος στην εθνική μας ομάδα. Βέβαια υπήρξε μία συζήτηση με τον ομοσπονδιακό προπονητή και, παρότι μου εξήγησε τους λόγους της τότε απόφασής του (τους οποίους και δέχτηκα), δεν έπαψαν να με κάνουν να νιώθω τα ίδια άσχημα συναισθήματα που με οδήγησαν στην δική μου απόφαση να αποχωρήσω από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα».
Και η Βάσω Μαυρέλου καταλήγει: «Στη ζωή μου δεν έχω μάθει να τα παρατάω... Αλλά βλέπω ότι όση προσπάθεια και να κάνω δεν έχει απολύτως καμία σημασία, γιατί η κατάσταση παραμένει αμετάβλητη. Όλο αυτό με φθείρει ψυχολογικά και δε μου δίνει το παραμικρό κίνητρο να έχω ένα στόχο ώστε να μπορώ να συνεχίσω... Μακάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα, γιατί αγαπώ πολύ αυτό που κάνω και είναι τιμή μου να αγωνίζομαι για την Ελλάδα, αλλά όταν θίγεται η αξιοπρέπειά σου είναι σαν να σου στερούν το κουράγιο και τη δύναμη για να συνεχίσεις...».
