Έχει δομές ως ομάδα, είναι ήδη «χτισμένος»

Πρώτο φιλικό, σχήματα που δε θα δούμε ούτε σε ματς Κυπέλλου χωρίς κανένα ενδιαφέρον με ομάδες μικρότερης κατηγορίας, παίκτες «σφιγμένοι» απ’ τη σκληρή δουλειά. Ένα σωρό όχι δικαιολογίες, αλλά σωστές αιτιάσεις για να μπορέσει να εξηγηθεί το αυτονόητο: Από τα φιλικά παιχνίδια, δε γίνεται να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα για καμία ομάδα. Παρά μόνο αν είσαι προπονητής και κάνεις εσύ τις δοκιμές, με συγκεκριμένη στόχευση και λογική.

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε απέναντι στην Γουότφορντ. Ομάδα που υποβιβάστηκε απ’ την Premier League και θεωρείται ξεκάθαρα ένα απ’ τα φαβορί για άνοδο ξανά. Άλλωστε είναι κλαμπ… ασανσέρ. Σημαντική διαφορά ανάμεσα τους, το γεγονός πως οι Άγγλοι έπαιξαν το τελευταίο τους φιλικό στο βασικό στάδιο προετοιμασίας, ενώ ο Παναθηναϊκός το πρώτο.

Είναι άδικο να σταθούμε σε πρόσωπα. Κυρίως στους νεοφερμένους αναφερόμαστε. Ο Τσέριν έκανε κάποια λάθη για παράδειγμα, αλλά είχε και εξαιρετικές μεταβιβάσεις στο χώρο για συμπαίκτες του, δημιουργώντας επικίνδυνες επιθέσεις. Κανένα συμπέρασμα δε βγαίνει. Τον Γκάνεα ή τον Λοντίγκιν, προφανώς τους ξέρουμε δε χρειάζεται να τους δούμε στα φιλικά. Ο Ρουμάνος παραλίγο να σκοράρει κιόλας.

Το «τριφύλλι» έστω και με αυτές τις πειραματικές συνθέσεις των φιλικών όμως, έδειξε τη δομή του ως σύνολο. Τα στοιχεία που αναζητούσε για καιρό ακόμη και μέσα στη σεζόν που μας πέρασε, παίζοντας επίσημες αναμετρήσεις δηλαδή, τα έβγαλε στο χορτάρι απ’ το πρώτο του φιλικό φέτος.

Ο Γιοβάνοβιτς έχει δώσει ταυτότητα στους «πράσινους». Βλέπεις μια ομάδα που θέλει να επιτεθεί λογικά, με «χτίσιμο» απ’ την άμυνα μέχρι την επίθεση. Βλέπεις ένα σύνολο που ξέρει πως να βγει στην κόντρα όταν κλέψει την μπάλα. Γνωρίζει πως να πιέσει. Τι να κάνει για να αποφύγει την πίεση του αντιπάλου. Ακόμη κι αν οι ελλείψεις ήταν πολλές, η ταυτότητα της ομάδας «φωνάζει» πλέον.

Φανταστείτε πως αυτό το διαπιστώνεις εύκολα, όποιοι κι αν είναι στην ενδεκάδα. Κάτι που δε σημαίνει φυσικά πως είναι ασήμαντο το ποιοι αγωνίζονται κι όλοι είναι ίδιοι. Προφανώς και η ατομική ποιότητα, ανεβάζει τον πήχη των στοιχείων που διαθέτει το «τριφύλλι» ως ομάδα.

Σκεφτείτε πως είδαμε έναν Παναθηναϊκό χωρίς τον βασικό του στόπερ (Μάγκνουσον), χωρίς δύο χαφ που θα θεωρούνται βασικές λύσεις (8άρι και 10άρι), χωρίς δύο λύσεις στα εξτρέμ, χωρίς τον βασικό φορ. Κοινώς αυτό που είδαμε τώρα, με αυτό που θα βλέπουμε στα επίσημα, δεν έχουν την παραμικρή σχέση.

Ούτε αισιοδοξία, ούτε απαισιοδοξία δε χρειάζεται στα φιλικά. Απλά τους Παναθηναϊκούς πρέπει να τους ηρεμεί το γεγονός πως αυτή η ομάδα δε «χτίζεται». Αυτό συνέβη την περασμένη σεζόν. Πλέον υπάρχει το οικοδόμημα. Έτοιμο και στιβαρό ποδοσφαιρικά. Η είσοδος όλων των βασικών λύσεων στο rotation, συν την ποιότητα των μεταγραφών που θα γίνουν (προφανώς και δεν την γνωρίζει κανείς ακόμη), μπορούν να αποτελέσουν τους έξτρα ορόφους για να ψηλώσει ακόμη περισσότερο η ομάδα.

Για τώρα αυτό που προέχει είναι τα επίσημα ματς των προκριματικών. Ο Παναθηναϊκός θα πάει σεβόμενος και στηριζόμενος στις αρχές του μέσα στο χορτάρι. Αυτές δεν αλλάζουν όποιος κι αν είναι απέναντι. Έτσι πρέπει άλλωστε για το επίπεδο του Παναθηναϊκού. Εν αναμονή φυσικά και των επόμενων μεταγραφών, που θα ορίσουν το πόσο καλύτεροι θα είναι οι «πράσινοι» τη νέα σεζόν.