Η σεζόν θέλει ρεαλισμό…

Ξεκίνημα για τον Παναθηναϊκό του 2020-21. Έτσι όπως έγιναν τα πράγματα με την πανδημία, πότε ήταν το τελευταίο ματς της περασμένης περιόδου, πότε η ήρθε η ώρα για την πρώτη μάζωξη αυτής, κανείς δεν το κατάλαβε. Σημεία των καιρών, τα οποία πρέπει να ακολουθήσεις, με τα οποία είσαι υποχρεωμένος να συμβαδίζεις. Κυρίως όμως, με τα οποία πρέπει να συμπορευτείς για να δημιουργήσεις μια ομάδα καλύτερη απ’ την περασμένη σεζόν. Μια ομάδα που θα εξελιχθεί, θα βελτιωθεί, θα κάνει το βήμα παραπάνω. Αυτός πρέπει να είναι ο πρώτος και βασικός στόχος του Παναθηναϊκού.

Υγεία να έχουν όλα τα παιδιά, όσοι δουλεύουν γύρω απ’ την ομάδα, σιδεροκέφαλοι να είναι και κουράγια. Γιατί δεδομένα θα υπάρξουν δυσκολίες, αναποδιές, σκληρές κριτικές, όπως θα υπάρξουν και καλές στιγμές θέλουμε να πιστεύουμε. Το ζήτημα είναι που θα γύρει η πλάστιγγα της ζυγαριάς στο τέλος της περιόδου.

Πρώτα απ’ όλα ο Παναθηναϊκός ως αγωνιστικό τμήμα πρέπει να συνεχίσει να κάνει αυτό που δυστυχώς έμαθε να κάνει τα τελευταία χρόνια. Να μένει εκτός από τα γύρω γύρω που αφορούν την ΠΑΕ. Αρχικά ήταν αναγκασμένο το αγωνιστικό κομμάτι να μην ασχολείται με την απουσία μεγαλομετόχου και την παύση πληρωμών. Εν συνεχεία ήταν υποχρεωμένο να μην ασχολείται με την αρνητική στάση του κόσμου και την απουσία μεγαλομετόχου σε κάθε δραστηριότητα της ομάδας. Τώρα ξαφνικά πρέπει να μάθει να ζει το ποδοσφαιρικό τμήμα, με την… ιδιοκτησιακή υπερ-κινητικότητα. Όποια συζήτηση γίνεται γύρω απ’ το ποδόσφαιρο, λίγκα, τηλεοπτικά, συναντήσεις ομάδων, ΚΕΔ κτλ, εμφανίζεται ο Γιάννης Αλαφούζος. Θα πει κανείς αυτό δεν είναι κακό. Δεν είναι και καλό όμως, επειδή αυτή η ξαφνική μεταστροφή, αυτή η ξαφνική επιστροφή, κανείς δεν ξέρει πως θα αντιμετωπιστεί απ’ τον κόσμο. Ταυτόχρονα, όλα αυτά αν η ομάδα αγωνιστικά δεν πετύχει, τι νόημα έχουν; Την προβολή μιας κατάστασης που στο τέλος της ημέρας δεν βοήθησε τον Παναθηναϊκό; Αλλά αυτό είναι κάτι που θα το δούμε στο προσεχές μέλλον. Ας μείνουμε στο αγωνιστικό…

Προβλέψεις δεν μπορούν να γίνουν. Κανείς δεν ξέρει το επίπεδο δουλειάς του Πογιάτος, κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει. Κανείς δεν ξέρει τι… ψάρια θα πιάσουν οι παίκτες που αποκτήθηκαν κι αυτοί που θα έρθουν μέχρι την ολοκλήρωση του ρόστερ. Ξεκάθαρα ο Παναθηναϊκός θα είναι σημαντικότατα αλλαγμένος. Για την ακρίβεια, ο πιο αλλαγμένος της εξάδας. Θα πει κανείς μα ο Άρης πραγματοποιεί περισσότερες αλλαγές στο ρόστερ. Έχει όμως ίδιο προπονητή, ίδια φιλοσοφία. Ο Παναθηναϊκός αυτό το καλοκαίρι, πορεύεται με νέο προπονητή, νέα φιλοσοφία, είναι το πρώτο καλοκαίρι του τεχνικού διευθυντή, ενώ υπάρχουν και οι διαφοροποιήσεις στο ρόστερ που συνεχίζονται.

Κατά κάποιο τρόπο παρατηρείται ένα φαινόμενο υπερβολικής αισιοδοξίας. Μην παρεξηγηθούμε, η αισιοδοξία ποτέ δεν έκανε κακό. Η μιζέρια κάνει, η αισιοδοξία όχι. Αλλά να μην είναι σε υπερβολικό βαθμό. Διότι αν περιμένει κανείς Πρωτάθλημα και ο Παναθηναϊκός τερματίσει δεύτερος για παράδειγμα, το πρόσημο θα είναι θετικό ή αρνητικό; Όσοι πουν αρνητικό επειδή «Παναθηναϊκός είσαι πρέπει να παίρνεις τίτλους» μάλλον δεν έχουν επίγνωση της κατάστασης.

Εντελώς ψυχρά λοιπόν, η ενίσχυση έπρεπε να είναι σημαντική ξεκινώντας απ’ τα άκρα της επίθεσης. Εκεί ήρθε ο Αϊτορ και ο Σαβιέρ. Καλές συστάσεις, καλούτσικα βιογραφικά, μέχρι εκεί οι γνώσεις. Όσα λένε αυτοί που τους έχουν δει κι όσα «δείχνουν» τα βιντεάκια. Με απλά λόγια δεν το λες και βάζω το χέρι μου στη φωτιά πως θα πάρουν τη φανέλα βασικού και θα… βγάλουν μάτια. Ίσως το κάνουν, αλλά όρκο δεν παίρνεις το μόνο δεδομένο. Συν τον αστερίσκο στην κορυφή της επίθεσης με τη… σκυτάλη να φαίνεται πως περνά απ’ τον Μακέντα στον Καρλίτος και η συνέχεια θα κριθεί στην πορεία…

Στα χαφ τώρα, η περίπτωση Βιγιαφάνιες κλέβει τις εντυπώσεις ξεκάθαρα. Ήρθε ο Αργεντινός ως 8άρι απ’ όσο ακούμε. Για να δούμε, περίεργοι είμαστε να μπορεί να ανταπεξέλθει. Παικταράς είναι, αλλά 8άρι είναι; Το ίδιο ερώτημα το κάνουμε και για τον Αγιούμπ και για τον Μπουζούκη. Ο Παναθηναϊκός έκανε κινήσεις στη μεσαία γραμμή, αλλά κεντρικά χαφ που χρειάζονται στο 4-3-3, ουσιαστικά δεν έχει. Θα «βαφτίσει» περισσότερο κάποιους καλούς παίκτες, που όμως δεν είναι «καθαρά» κεντρικά χαφ. Αντίστοιχα η προσπάθεια να μείνει ο Ανουάρ είναι σωστή. Ο Ανουάρ όμως δεν είναι 8άρι. Είναι αμυντικό χαφ. Είναι ένα παιδί… εργαλείο, να σου κάνει «βρώμικη» δουλειά. Αλλά όχι ως κεντρικό χαφ. Είναι αμυντικός μέσος. Είναι μαζί με Κουρμπέλη και Αλεξανδρόπουλο. Το ρόστερ του Παναθηναϊκού αν υποθέσουμε πως έρχεται κι ο Ανουάρ, το πιο «καθαρό» 8άρι που θα διαθέτει, θα είναι… ο Σερπέζης. Άντε κι ο Μπουζούκης λόγω τακτικής συνέπειας περισσότερο.

Περιμένουμε και τα άκρα της άμυνας που επίσης είναι κομβικές εκκρεμότητες για την ομάδα. Συν τις όποιες εκπλήξεις μπορούν να γίνουν στις μεταγραφές του Παναθηναϊκού. Γιατί κι η περίπτωση Ιωαννίδη, έκπληξη ήταν. Για να μην το κουράζουμε, ο σχεδιασμός του Παναθηναϊκού δεν δίνει την απόλυτη σιγουριά. Όχι πως φταίει ο σχεδιασμός γι’ αυτό, αλλά τόσο μπορεί ο Παναθηναϊκός. Δεν είναι σε κάποιο διαφορετικό επίπεδο απ’ αυτό που ήταν. Αν τους παίκτες που πήρε το «τριφύλλι» για τα εξτρέμ για παράδειγμα, τους ακούγατε ως αποκτήματα του Άρη ή του ΟΦΗ, θα λέγατε «πω, πω, τι παικταράδες έφεραν»; Όχι είναι η απάντηση. Άρα επίπεδο δεν έχεις ανέβει αυτόματα. Ίσως αποδειχθούν οι πιο μάγκικες κινήσεις της δεκαετίας! Ίσως κάνουν τους πάντες να… τρίβουν τα μάτια τους. Αλλά ρεαλιστικά βλέποντας το πράγμα, έχει μεν αυξημένο μπάτζετ, αλλά αυτό αντικατοπτρίζεται περισσότερο στις έξτρα λύσεις που θα έχεις και τον Βιγιαφάνιες. Τη μόνη μεταγραφή μέχρι τώρα, που πραγματικά σου δίνει το κάτι παραπάνω.

Γι’ αυτό λέμε πως η σεζόν που ξεκινά με την έναρξη της προετοιμασίας, θέλει ρεαλισμό πρώτα και πάνω απ’ όλα. Αν πλασάρουμε την χοιρινή πανσέτα για μοσχαρίσιο φιλέτο, εύκολα θα το πάρουν χαμπάρι οι πάντες και θα ενοχληθούν. Όμως κι η πανσετούλα έχει τη νοστιμιά της και μπορεί να σου προσφέρει ένα εξαιρετικό πιάτο, νόστιμο, που θα σε χορτάσει ευχάριστα! Εκεί είναι όλο το νόημα. Η σωστή διαχείριση του υλικού απ’ τον Πογιάτος, προκειμένου να πάρει τα καλύτερα και τα περισσότερα απ’ όλους. Μόνο με αυτό τον τρόπο ο Παναθηναϊκός ίσως μπορέσει να κάνει το κάτι παραπάνω απ’ αυτό που περιμένουμε. Θυμίζουμε πως το αναμενόμενο σε επίπεδο προσμονής, πρέπει να είναι η βελτίωση της ομάδας σε σχέση με την περασμένη σεζόν και η αγωνιστική εξέλιξή της τόσο ως σύνολο, αλλά και ως μονάδες.