Να ήταν μόνο ο προπονητής…

Ως σκέψη, ως ανάλυση η αντικατάσταση του Γιώργου Δώνη απ’ τον Ντάνι Πογιάτος, δεν βγάζει νόημα. Απ’ όποια πλευρά κι αν το δει κανείς, όπως κι αν το επεξεργαστεί στο κεφάλι του. Ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή αντικαθιστά έναν Έλληνα προπονητή που γνωρίζει καλύτερα απ’ τον καθένα τα δεδομένα του συλλόγου, έναν άνθρωπο που δύο χρόνια δουλεύει την ομάδα, τον πιστεύουν και τον στηρίζουν εμπράκτως οι ποδοσφαιριστές (τεράστια υπόθεση για έναν προπονητή να παίρνει το 100% των ποδοσφαιριστών), έχει προχωρήσει ένα πλάνο και δε λέει κανείς πως θα πετύχαινε την τρίτη του σεζόν αλλά δεδομένα άξιζε να την έχει τη δυνατότητα! Αυτόν λοιπόν τον αντικαθιστάς πιθανότατα με έναν προπονητή που είναι στην Κ19 της Ρεάλ Μαδρίτης (η αντίστοιχη δική μας Κ17, δηλαδή το τρίτο κλιμάκιο της ομάδας), έχοντας εξαιρετικό έργο εκεί αλλά χωρίς την παραμικρή εμπειρία απ’ την καθημερινή τριβή πρώτης ομάδας ως πρώτος προπονητής.

Όλα αυτά μάλιστα στα 46-47 του χρόνια, που στην εποχή μας είναι μια ηλικία νορμάλ για προπονητή δεν θεωρείται νεαρός δηλαδή. Λογικό όταν στους πάγκους συλλόγων προηγμένων Πρωταθλημάτων κάθονται τεχνικοί 30 something… Ίσως να πετύχει ο Ισπανός. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει, σαφώς και όσες πιθανότητες υπάρχουν να αποτύχει, άλλες τόσες υπάρχουν να πετύχει. Μακάρι να γίνει το δεύτερο για το καλό του Παναθηναϊκού. Μακάρι να βγει προπονητικά… Νάνο! Αλλά μόνο μακάρι μπορείς να πεις και όχι κάτι χειροπιαστό εδώ που τα λέμε. Χωρίς σε καμία περίπτωση να φταίει ο άνθρωπος…

Διαβάστε όλο το άρθρο στο Leoforos.gr