Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα!

Το λογικό για μια ομάδα, είναι να προσπαθεί να βρει τον κατάλληλο κορμό για να προχωρήσει. Μέσα από λάθος επιλογές, μέσα από κινήσεις που δεν πετυχαίνουν, μέσα από αναποδιές, μέσα από παιδιά που θα θέλουν να φύγουν για τους δικούς τους λόγους. Στο τέλος της ημέρας όμως, τη βρίσκεις την άκρη. Για τον Παναθηναϊκό η συγκεκριμένη διαδικασία αποδεικνύεται… mission impossible. Όχι επειδή ο Ερμής μας είναι ανάδρομος, όχι επειδή κάποιος μας καταράστηκε ή επειδή περάσαμε κάτω από σκάλα. Οι ίδιοι οι «πράσινοι» διαρκώς κάτι γίνεται και ξαναρχίζουν απ’ την αρχή. Θέλετε να το πείτε πλάνο; Θέλετε να το πείτε προσπάθεια; Θέλετε να το πείτε περιόδους «χτισίματος»; Μέσα θα είστε. Η ουσία δεν αλλάζει.

Ειδικά για το «τριφύλλι» με τα οικονομικά δεδομένα που είναι στενά επειδή βασικό ζητούμενο είναι να «σβήσει» το χρέος, αυτό το ράβε-ξήλωνε δε γίνεται να έχει αποτέλεσμα. Απλά δε γίνεται. Ακόμη και να γίνει κάποια στιγμή (μακάρι) θα είναι καθαρά από σύμπτωση! Από τότε που αρχίσαμε να χάνουμε για οικονομικούς λόγους τους παίκτες που πραγματικά μπορούσαν να σε επαναφέρουν στο σημείο που σου αξίζει (Μπεργκ, Μολέδο, Ζέκα, Βιγιαφάνιες, Λουντ κτλ), δεν έχει κατορθώσει η ομάδα να βρει μια κάποια ισορροπία στο ρόστερ της. Η σεζόν 2017-18 καλύτερα να μην αναφερθεί καν, το 2018-19 ήταν απίστευτα δύσκολο λόγω περιορισμών και ελάχιστων πόρων για να ενισχυθείς (παρ’ όλα αυτά είχες δικαίωμα για παράδειγμα να ανανεώσεις τον Λουντ, να κρατήσεις τον Λουτσιάνο, αλλά δεν το έκανες). Η τρέχουσα περίοδος πάλι καλά που δε βρήκε την ομάδα χωρίς Χατζηγιοβάνη και Μπουζούκη (θέματα ανανεώσεων) όμως η επόμενη θα μας βρει δίχως Ινσούα, Γιόχανσον, Χρήστο Δώνη. Τον Βαγιαννίδη και τον Αποστολάκη δεν τους αναφέρουμε όχι επειδή τους υποτιμούμε φυσικά, αλλά επειδή δεν ήταν στις βασικές επιλογές.

Διαβάστε περισσότερα στο Leoforos.gr