Ο Νταμπίζας είπε τη μισή αλήθεια

Όσο κι αν στραγγίζω το κεφάλι μου για να βρω τι φταίει για την άθλια εικόνα του Παναθηναϊκού στο ξεκίνημα της φετινής χρονιάς, άκρη δεν μπορώ να βγάλω. Θεωρητικά η φετινή ομάδα θα έπρεπε να είναι μια καλύτερη βερσιόν της περσινής, εφόσον ήρθαν μερικοί έμπειροι και ποιοτικοί παίκτες, η εικόνα των φιλικών ήταν πολύ ενθαρρυντική, δεν υπήρχε μείον έξι στο κάδρο, ούτε σοβαροί τραυματισμοί κομβικών παικτών στο ξεκίνημα της σεζόν. Ασφαλώς και υπάρχουν αστοχίες και κακοτεχνίες, παραλείψεις και κενά, αλλά όχι τόσα πολλά και τόσο μεγάλα που να δικαιολογούν μια τέτοια εικόνα. Διότι φυσικά και μπορεί να χάσεις και ένα και δυο και τρία ματς και περισσότερα - αλλά οφείλεις να παίξεις τουλάχιστον. Να κάνεις τις ευκαιρίες που σου αναλογούν σε ένα ολόκληρο παιχνίδι κι όχι μιάμιση ευκαιρία σε 90 λεπτά. Να μαρκάρεις, να τρέξεις, να έχεις ένα πλάνο πέρα από τις σέντρες, να βγάζεις κανέναν κρυφό φορ, να δοκιμάσεις άλλοτε ανάπτυξη από τα άκρα κι άλλοτε από τον άξονα. Μπορεί να χάσεις επειδή ο αντίπαλος ήταν καλύτερος, επειδή ήσουν άτυχος ή άστοχος κι έκανες 10 τελικές αλλά δεν βρήκες στόχο, επειδή σταμάτησε η μπάλα στα αντίπαλα δοκάρια τρεις φορές ή ο αντίπαλος τερματοφύλακας έπιανε κι αυτά που πήγαιναν έξω. Αλλά ουσιαστικά να μην κατεβαίνεις στο γήπεδο, δεν επιτρέπεται.

Τα γκολ που έχει φάει ο Παναθηναϊκός ως τώρα είναι 8 κι απ' αυτά τα 8, τα 6 είναι «δώρα» των παικτών του στους αντιπάλους. Δώρα σχολικού επιπέδου, από παίκτες άπειρους και έμπειρους, από παίκτες που περιμένεις ψυχραιμία, διαύγεια και καθαρό μυαλό. Μόνο που το μυαλό φαινόταν ότι είναι «χαλασμένο» από το προηγούμενο ματς στο ΟΑΚΑ με τον ΟΦΗ, τότε που οι παίκτες του Παναθηναϊκού, βλέποντας ότι το παιχνίδι έχει χαθεί οριστικά και αμετάκλητα, το έριξαν στις κλωτσιές. Τότε που ακόμα και ο αρχηγός, ο Δημήτρης Κουρμπέλης, αποβλήθηκε με απευθείας κόκκινη λόγω τσαντίλας. Θυμάστε ανάλογα φαινόμενα την περσινή χρονιά, είτε στο πρώτο της κομμάτι, όταν η ομάδα ξεπέρασε κάθε προσδοκία, είτε όταν άρχισε η κάμψη; Ούτε κατά διάννοια: οι παίκτες έπαιζαν το παιχνίδι τους, έπαιρναν αυτό που τους αναλογούσε βάσει της απόδοσής τους και την άλλη μέρα πήγαιναν στο Κορωπί για να δουλέψουν και να διορθώσουν τα λάθη τους.

Ο Νίκος Νταμπίζας, στην ξεχεστήρια ομιλία προς τους παίκτες, απόντος του Γιώργου Δώνη, έριξε πάνω τους όλο το φταίξιμο. Έχει δίκιο σε μεγάλο βαθμό, αλλά όχι απόλυτα: όταν πέρυσι η ομάδα ξεκίνησε με 5 νίκες, κανείς δεν είπε ότι αποκλειστικά υπεύθυνοι γι' αυτές ήταν οι παίκτες, αλλά και ο προπονητής και ο Νταμπίζας που με λίγα χρήματα στελέχωσε μια ελπιδοφόρα ομάδα. Τώρα που όλα είναι στραβά κι ανάποδα, γιατί να φταίνε μόνο οι παίκτες; Φταίει κι αυτός που τους έφερε και αντίστοιχα δεν έφερε και δεν κράτησε κάποιους άλλους, φταίει κι αυτός που τους προπονεί και διαλέγει 11άδα και διάταξη. Όλοι φταίνε στις αποτυχίες, όλοι έχουν το κομμάτι που τους αναλογεί στις επιτυχίες, άσχετα αν σχεδόν πάντα την πληρώνει ο προπονητής ή/και ο τεχνικός διευθυντής, διότι είναι πιο εύκολο να διώξεις έναν ή δυο ανθρώπους, παρά καμιά δεκαριά παίκτες.

Ο Παναθηναϊκός στα τρία πρώτα παιχνίδια δοκίμασε πολλά και διάφορα πράγματα, χωρίς την παραμικρή επιτυχία. Και σχεδόν αυτούσια την περσινή ομάδα με μόνη διαφοροποίηση τον Ζαχίντ στο ματς με τον Άρη και 4-3-3 και 3-4-3 και διαφορετικά δίδυμα στην άμυνα στα δυο πρώτα ματς και τριάδα στο τρίτο. Ό,τι όμως κι αν προσπαθεί να κάνει ο Δώνης, δεν δείχνει να έχει κανένα αποτέλεσμα. Κι αν η εικόνα ήταν προβληματική μόνο στα παιχνίδια που μπήκε να παίξει ο Νούνιες, ο Μολό ή ο Κολοβός, θα έλεγε κανείς ότι οι καινούργιοι παίκτες δεν έχουν αφομοιώσει ακόμα τη φιλοσοφία του προπονητή. Αλλά όταν βλέπεις τους «παλιούς» να θυμίζουν τα φαντάσματα των παικτών που ξέρουμε, όταν βλέπεις πραγματικά αγνώριστο τον Ινσούα ή τον Γιόχανσον για παράδειγμα, παίκτες που ξεχείλιζαν πάθος και ποιότητα πέρυσι, καταλαβαίνεις ότι το πρόβλημα είναι βαθύτερο.

Σε τι βάθος φτάνει το πρόβλημα και τον τρόπο που μπορεί να λυθεί, θα τον βρουν ο Δώνης με τον Νταμπίζα και θα μπει πάλι η ομάδα σε μια κανονικότητα ή δεν θα το βρουν και θα πρέπει άλλοι άνθρωποι να αναλάβουν και να κάνουν την προσπάθειά τους. Άσχημο για τον Παναθηναϊκό ότι σε αυτή τη φάση έχει να δώσει ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, αλλά αυτό είναι το πρόγραμμα και οφείλει να αντεπεξέλθει, να συνέλθει, να αντιδράσει, να μαζέψει τα κομμάτια του και να εμφανίσει μια κανονική ομάδα κι όχι ένα σκορποχώρι με πράσινες φανέλες στο χορτάρι. Ίσως το όνομα και η ποιότητα του Ολυμπιακού, να δώσει το έξτρα κίνητρο που χρειάζεται η ομάδα, να προκαλέσει συσπείρωση και να δούμε ένα κανονικό ντέρμπι στο ΟΑΚΑ.