«Ξαναζεσταμένος» Μάτος

Δεδομένου ότι χρόνια βασανιζόταν να βρει έναν αξιόλογο αμυντικό χαφ, ο οποίος θα έδενε την ραχοκοκαλιά του, o Παναθηναϊκός, όταν απέκτησε το καλοκαίρι του 2007,  το Μαρσέλο Μάτος από την Κορίνθιανς  πίστεψε ότι είχε κάνει την τύχη του.

Το βιογραφικό του ποδοσφαιριστή (μέλος της εθνικής Νέων), η ηλικία του (23), η εμπειρία που είχε από πρωταθλητισμό (2005), το μικρό σχετικά τίμημα  (δανεισμός έναντι 500.000 ευρώ), όλα αυτά τα στοιχεία προϊδέαζαν για μια πολύ καλή επιλογή.

Ήταν και εκείνες οι δηλώσεις του Ντανιέλ Πασαρέλα, που κυκλοφορούσαν στο διαδίκτυο, που όποιος τις διάβαζε πίστευε μεμιάς ότι ο Παναθηναϊκός στην περίπτωση του Μάτος χτύπησε… φλέβα χρυσού, πρώτος από όλες τις άλλες ομάδες

Ο Πασαρέλα ήταν προπονητής της Κορίνθιανς, στην άκρως επιτυχημένη σεζόν του 2005 και όταν του είχαν ζητήσει ένα σχόλιο για την αποχώρηση του  Χαβιέρ Μασεράνο δεν είχε διστάσει να πει (ο αθεόφοβος) πως «η ομάδα που έχει έναν ποδοσφαιριστή όπως ο Μάτος δεν χρειάζεται τον Μασεράνο».

Έξι χρόνια μετά ο «άχρηστος» Μασεράνο, αφού πρώτα πέρασε από τη Λίβερπουλ, τώρα είναι στη Μπαρτσελόνα, ενώ ο «πολύτιμος» Μάτος, έχοντας αποτύχει στην πρώτη θητεία του στον Παναθηναϊκό, παίζει τώρα δανεικός στη Μποταφόγκο.

Αλλά έτσι είναι η ζωή. Αμφότεροι οι ποδοσφαιριστές ανήκαν στην εταιρία ΜSI του Ισραηλινού μεγαλοατζέντη, Πίνι Ζάχαβι, ο οποίος επένδυσε πάνω τους από νωρίς ελπίζοντας να κερδίσει πολλαπλάσια χρήματα κάποια στιγμή στο μέλλον.

Και είναι αλήθεια ότι από τον Μασεράνο κέρδισε πολλά πουλώντας τον στην Γουέστ Χαμ έναντι 14 εκ ευρώ. Έβγαλε αρκετά και από τις επόμενες μεταγραφές του Αργεντινού (σε Λίβερπουλ, Μπαρτσελόνα) οι οποίες κόστισαν πάνω από 20 εκατ. η καθεμιά.

Μπροστά σε αυτά, τα όσα κέρδισε από τον Μάτος ήταν ψίχουλα γι’ αυτόν. Γιατί τα 3,5 εκατ. ευρώ που έδωσε ο Παναθηναϊκός το 2008 για να αποκτήσει το 85% των δικαιωμάτων του (συν τα 500 χιλιάρικα της πρώτης χρονιάς) ήταν πολλά λεφτά ακόμη και για τον πολυμετοχικό.

Με τον Πεσέιρο προπονητή ο Μάτος στην πρώτη του χρονιά στον Παναθηναϊκό πήγε σχετικά καλά στα 27 ματς που έπαιξε στο πρωτάθλημα, κρατώντας τις καλύτερες εμφανίσεις του για το τέλος της σεζόν, στους αγώνες με την ΑΕΚ στα πλέι-οφ.

Μετά ήρθε ο Τεν Κάτε (και ο Ζιλμπέρτο) και «τον έφαγε το μαύρο σκοτάδι». Η αλήθεια ήταν ότι ήταν και άτυχος. Τραυματίστηκε δυο-τρεις φορές και έμεινε αρκετό καιρό έξω (οι συμπαίκτες του ακόμη θυμούνται το κλάμα του όταν έπαθε υποτροπή σε ένα φιλικό με τον Ηλυσιακό).

Κάπως έτσι έπαιξε ελάχιστα (14 ματς, στα περισσότερα ως ρεζέρβα) και το καλοκαίρι του 2009, στα πλαίσια της ελάφρυνσης του ρόστερ, δόθηκε δανεικός στην Κορίνθιανς. Κι εκεί όμως ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς και δεν φάνηκε.

Καθώς το επόμενο καλοκαίρι στον Παναθηναϊκό στην ομάδα ήταν ακόμη ο Τεν Κάτε (αλλά και ο Ζιλμπέρτο) η διοίκηση αποφάσισε να επεκτείνει το δανεισμό του. Στο… προσκλητήριο, που σήμανε ανταποκρίθηκε η Μποταφόγκο…

Στη Μποταφόγκο ο Μάτος έκανε καλύτερη χρονιά αλλά μη νομίζετε κιόλας ότι θάμπωσε με την απόδοσή του. Τώρα, λοιπόν, που δεν υπάρχει Τεν Κάτε και το καλοκαίρι φεύγει και ο Ζιλμπέρτο, συζητείται ευρέως το θέμα της επιστροφής του στον Παναθηναϊκό.

Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Είναι ο παίκτης που έχει ανάγκη η ομάδα; Μπορεί να καλύψει το κενό του Ζιλμπέρτο; Έχει την προσωπικότητα, που απαιτείται για να αναλάβει έναν τόσο σημαντικό ρόλο, όπως είναι αυτός του αμυντικού χαφ στο μοντέρνο ποδόσφαιρο;

Θα πει κάποιος ότι και ο Ζιλμπέρτο υστερούσε σε ταχύτητα. Ναι αλλά εκείνος είχε… πλάκα τα παράσημα από την θητεία του στην Άρσεναλ και στην εθνική Βραζιλίας. Κάλυπτε το μειονέκτημά του αυτό με το συνεχές τρέξιμο και τις σωστές τοποθετήσεις του στο τερέν.

Ο Μάτος, στα 27 του το ερχόμενο καλοκαίρι, θα είναι ασφαλώς πιο ώριμος απ ότι ήταν πριν από 3 χρόνια. Όμως είναι αρκετό αυτό για να πετύχει τούτη τη φορά στον Παναθηναϊκό;  Το ξαναζεσταμένο φαγητό τρώγεται. Αλλά δεν έχει τη γεύση του φρεσκομαγειρεμένου…