Τα… καρύδια του Καράμπελα
Για τα καρύδια του Καράμπελα μιλάμε από μικρά παιδιά, δεν υπάρχει έλληνας που να μην έχει χρησιμοποιήσει την συγκεκριμένη έκφραση.
Αντιγράφω από το «Goal News της Δευτέρας»: Ο ισπανός τεχνικός σε μια προσπάθεια του να τους αφυπνίσει και να τους κάνει να παίξουν με περισσότερο πάθος, τους είπε: «Δεν έχετε τα καρύδια του Καράμπελα», επιβραβεύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο τον ακραίο αμυντικό της ΑΕΚ, που ανεξαρτήτως αν του έβγαιναν οι προσπάθειές του, τουλάχιστον είχε… σκυλιάσει.
Καταλαβαίνετε όλοι πως μια μιλάμε για μια ιστορική στιγμή, μια στιγμή που δεν έχει προηγούμενο. Για τα καρύδια του Καράμπελα μιλάμε από μικρά παιδιά, δεν υπάρχει έλληνας που να μην έχει χρησιμοποιήσει την συγκεκριμένη έκφραση. Κι έρχεται το 2011, ένας ισπανός που δουλεύει στη χώρα μας, να την χρησιμοποιήσει κι αυτός, χωρίς να ξέρει ο έρμος, τι ακριβώς λέει.
Αν ήξερε τι σημαίνει, τότε αποκλείεται να το έλεγε στους παίκτες του στο ημίχρονο. Κι αν μάθαινε αργότερα από κάποιον τη σημασία της έκφρασής του, τότε θα φρόντιζε να επανορθώσει μετά την λήξη της αναμέτρησης: «Στο ημίχρονο σας είπα πως δεν έχετε τα τέτοια του Καράμπελα. Έκανα λάθος. Μετά το 0-4, όλοι μας τα έχουμε».
Για να πάμε και στα σοβαρά, το θέμα για την ΑΕΚ δεν είναι αν όντως κάποιοι δεν είχαν το πάθος του Καράμπελα. Το τραγικό για την ΑΕΚ είναι πως αυτός που είχε το πάθος και την θέληση, ήταν αυτός που κυνηγάει ανεπιτυχώς σε δυο γκολ. Ειδικά στο γκολ του Μόνχε, ο παθιασμένος Καράμπελας δεν μπορεί να φτάσει τον Μπρέσκα σε σπριντ που κάλυψε το μισό γήπεδο.
Έχω εκφράσει και στο παρελθόν την αντίθεση μου με την επίθεση που δέχονται οι παίκτες της ΑΕΚ. Τώρα τα πρωτοσέλιδα τους λένε πως θα πρέπει να ντρέπονται, πως είναι σ’ άλλο πλανήτη. Γιατί να ντρέπεται ο Καράμπελας; Αυτός φταίει που ακόμα και όταν τα δίνει όλα, δεν φτάνουν ούτε για ζήτω; Δεν ήρθε μόνος του στην ομάδα, κάποιος τον έφερε, όπως και τον Γιάχιτς. Κι οι δύο δεν κάνουν για να παίζουν στην ΑΕΚ, αλλά γιατί να ντρέπονται γι’ αυτό;
Δεν είναι κακό να είσαι μέτριος ποδοσφαιριστής. Δεν είναι πως είσαι γιατρός ή πιλότος, και θα χαθούν ζωές απ’ την ασχετοσύνη σου. Μπάλα παίζεις, απλώς δεν το κάνεις πολύ καλά και είσαι για πιο κάτω. Εφόσον προσπαθείς και τα δίνεις όλα, κανείς δεν μπορεί να σου πει το παραμικρό. Εκτός κι πιστεύετε πως ο Γιάχιτς μπορεί να κόψει, αλλά δεν το κάνει, και πως ο Καράμπελας μπορούσε να προλάβει Ούμπιντες και Μόνχε, αλλά δεν το διάλεξε.
Ο Δέλλας κι ο Λυμπερόπουλος γιατί να ντρέπονται; Ήρθαν για να δώσουν εμπειρία και μερικά καλά ματς κι έφτασαν να τραβάνε το κουπί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Ο Δέλλας φταίει που έχει παίξει 25 ματς κι ήταν πραγματικός Κολοσσός; Ο Λύμπε φταίει που είναι 36 κι η ομάδα τον χρειάζεται να παίξει λες κι είναι 30; Ο Μάκος γιατί να ντραπεί, όταν κάνει το καλύτερο πρωτάθλημα της καριέρας του;
Τα ίδια ισχύουν λίγο ως πολύ για τους περισσότερους. Κι αν για κάποιον μπορεί να γίνει μια κουβέντα, αυτός είναι ο Σκόκο. Κι αυτό γιατί είναι ο μοναδικός που μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως πολλές φορές δεν τα δίνει όλα, δεν έχει δηλαδή το άλλοθι των υπολοίπων. Ναι, ο Σκόκο μπορεί να συγκεντρώσει μια κριτική. Αλλά, σίγουρα, την τεσσάρα δεν την έφερε η όποια αδιαφορία του. Κι επιπλέον, δεν φταίει ο Σκόκο που κερδίζει ανανεώσεις συμβολαίων με 3-4 καλά σουτ τον χρόνο και κανείς δεν του λέει κουβέντα.
Για τους αιώνιους δεν υπάρχουν και πολλά να πεις. Αμφότεροι πήραν γελοία πέναλτι, αμφότεροι φανέρωσαν πάνω-κάτω το αναμενόμενο πρόσωπο. Ο μεν Ολυμπιακός έβγαλε τις γνωστές αρετές του, έστω και σε μικρότερη απ’ το συνηθισμένο δόση, ο δε Παναθηναϊκός έβγαλε τα γνωστά προβλήματα. Ουδέν νεώτερον, εκτός από μια μεγάλη επιτυχία τους.
Γιατί μόνο επιτυχία μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός πως κατάφεραν αυτό που ήθελαν. Να παίρνουν πέναλτι σε κάθε φάση. Όχι μόνο σε αυτές που είναι στην κρίση του διαιτητή, όχι μόνο σ’ αυτές που παίρνει το σφύριγμα η μεγάλη ομάδα, αλλά ακόμα και σε περιπτώσεις που δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Τεράστια επιτυχία, αλλά όχι η μόνη.
Τα πέναλτι ήρθε να συνοδεύσει κι η στάση των σπίκερ. Ούτε σε Τρίπολη ακούσαμε το «δεν υπάρχει πέναλτι», ούτε στην Νέα Σμύρνη. Ντετέκτιβ δεν είμαστε, κι έτσι δεν ξέρουμε ούτε αν αυτό ήταν σύμπτωση, ούτε αν αποτελούσε προσωπική επιλογή ή απλώς ακολουθούσαν οδηγίες. Σε κάθε περίπτωση, οι «αιώνιοι» και τα σφυρίγματα πήραν και είδαν να εφαρμόζεται κι η λογική που υποστήριζε ο Γιώργος Βαρδινογιάννης. Απολαύστε εικόνα και ήχο (ή μάλλον σιωπή) απ’ τις δύο περιπτώσεις:
