Το απαράμιλλο στυλ του Ρικ Πιτίνο

Πριν λίγες μέρες χάζευα στο Netflix ένα επεισόδιο του "Luke Cage", ενός ήρωα της Marvel. Μέσα στο μπαρμπέρικο του "Ποπ", στην καρδιά του Χάρλεμ, έχουν πιάσει μπασκετοκουβέντα. Για Νικς, για Λέικερς, για Σέλτικς. Αναφέρονται σε θρύλους των πάγκων, κάνουν κριτική στον Φιλ Τζάκσον για όσα κατάφερε ή δεν κατάφερε μετά τους Μπουλς, μιλούν για τον Πατ Ράιλι. Και μέσα σε όλα τα ονόματα σπουδαίων παικτών και προπονητών, "περνάει" το όνομα του Ρικ Πιτίνο. Διακρίνεις τον θαυμασμό στη φωνή τους. Το θαυμασμό όταν τον αναφέρουν. Στο "μαύρο" Χάρλεμ. Στο μπαρμπέρικο του "Ποπ". 

Θεωρώ σίγουρο πως αν υπήρχε το συγκεκριμένο μπαρμπέρικο και βόλευε στο δρομολόγιο του Πιτίνο, θα πέρναγε μια στο τόσο για ένα κούρεμα και ένα ξύρισμα με τη φαλτσέτα. Κυρίως για να διηγηθεί ιστορίες και να κάνει πλάκα με τις "μορφές" που συχνάζουν σε τέτοια υπέροχα μέρη, που είναι λες και τα ξέχασε ο χρόνος και δεν τα ακούμπησε ποτέ, δεν τα άφησε ποτέ να γεράσουν, αλλά παραμένουν όπως ήταν όταν άνοιξαν, πριν από 50 ή 70 χρόνια. Κι αν έπρεπε να στοιχηματίσω, θα έβαζα το μισθό μου χωρίς δισταγμό στο ότι ο Ρικ σε κάποιο τέτοιο μέρος πάει για κούρεμα και μπασκετοκουβέντα και όχι σε καμιά "μοντερνιά" κομμωτήριο - κι ας είναι πιο πιθανό στο δεύτερο, να πει δυο γλυκές κουβέντες στο όμορφο κορίτσι που θα τον λούσει. 

Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr