Η επέτειος της Βουλιαγμένης (video)

Ήταν 22 Μαρτίου 1997, μία από τις κορυφαίες ημέρες της ελληνικής υδατοσφαίρισης. Η Βουλιαγμένη επικράτησε με 7-6 της Ρόμα –το πρώτο παιχνίδι στη Ρώμη είχε λήξει 9-9- και κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων, το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο για την ελληνική υδατοσφαίριση.

Οι «μπέμπηδες», δηλαδή οι 12 γηγενείς παίκτες της Βουλιαγμένης με μοναδικό ξένο τον Σέρβο Πέταρ Τρμπόγεβιτς και τεχνικό δίδυμο, τον Γιάννη Γιαννουρή και βοηθό τον Δημήτρη Μαυρωτά κατάφεραν το μέχρι τότε… ακατόρθωτο.

Οι Γιώργος Ρέππας, Γιώργος Αφρουδάκης, Δημήτρης Μάζης , Τόνι Κουτσογιάννης, Γιώργος Μαυρωτάς (αρχηγός), Βασίλης Λαμπάτος,, Τζώρτζης Μουριάδης, Τεο Λοράντος, Σπύρος Μπουλουγουράς, Ζάχος Αφρουδάκης, Δημήτρης Τσίκλος, Νίκος Καφετζόπουλος , Διονύσης Σταθόπουλος και ο Πέταρ Τρμπόγεβιτς που είχε προσβληθεί από λοιμώδη μονοπυρήνωση και είχε μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν οι πολίστες που είχαν στεφθεί το 1997 Ευρωπαίοι Κυπελλούχοι!

Πρόεδρος του ΝΟΒ ήταν ο Χρήστος Ζούπας και γενικός αρχηγός Αθλητικών τμημάτων ο αείμνηστος Σωτήρης Αντωνιάδης.

«Ζήσαμε μοναδικά συναισθήματα τότε. Ξέραμε τις δυσκολίες του αγώνα κι εγώ τον φοβόμουν πολύ αφού η Ρόμα διέθετε έμπειρους παίκτες όπως ο Μπένεντεκ, ο Φερέτι , ο Αβεράϊμο κι άλλους. Όμως με αυτό τον κόσμο στο πλευρό μας δεν είχαμε τίποτα να φοβηθούμε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν το σκορ ήταν 7-6 κι έφυγαν οι Ιταλοί 3-2 στην κόντρα κι έκαναν ένα σουτ άουτ είπα από μέσα μου, «τώρα αυτό ήταν, ο Θεός θέλει να το πάρουμε εμείς», δήλωσε στο σάιτ της Βουλιαγμένης ο τότε αρχηγός της ομάδας, Γιώργος Μαυρωτάς.

Ο Γιώργος Ρέππας, ο τότε τερματοφύλακας των «μπέμπηδων» και νυν του Παναθηναϊκού, είπε: «Ήταν η πιο μεγάλη ελληνική επιτυχία με κεφαλαία γράμματα, ομάδας. Εκείνη τη χρονιά λειτούργησαν όλα ρολόι. Κάθε φάση λέγαμε, άντε να προχωρήσουμε λίγο παρακάτω. Αυτό που θυμάμαι έντονα ήταν τις μέρες που συζητούσαμε που θα γίνει ο τελικός (εμείς παίζαμε στη Νέα Σμύρνη τα εντός) και ήρθε ο Γιαννουρής να μας πει ότι θα παίξουμε στο ΟΑΚΑ. Μας κόπηκαν τα πόδια γιατί πιστεύαμε ότι και με δυο χιλιάδες κόσμο δεν είναι έδρα. Όταν φτάσαμε και είδαμε τα 2/3 του κολυμβητηρίου γεμάτα δεν το πιστεύαμε κι εκεί αισθανθήκαμε ότι η στιγμή μας ξεπερνάει και δεν θα το χάσουμε. Οι Ιταλοί μέχρι τα μισά ήταν σαν χαμένοι ενώ εμείς είχαμε όλο αυτό τον κόσμο στο πλευρό μας».

Ο νυν τεχνικός της Βουλιαγμένης και τότε παίκτης, είπε: «Μια μικρή πόλη πέτυχε ένα τόσο μεγάλο κατόρθωμα. Ήταν μια κατάκτηση βουλιαγμενιώτικη με 13 Έλληνες παίκτες. Ξεκινήσαμε βήμα βήμα για να φτάσουμε σε αυτό που ούτε τώρα το πιστεύουμε. Η επιτυχία αυτή άνοιξε το δρόμο για να φτάσει η ελληνική υδατοσφαίριση στην κατάκτηση κι άλλων ευρωπαϊκών τίτλων στο μέλλον».

Ο τότε παίκτης των «μπέμπηδων» Τόνι Κουτσογιάννης θυμάται: «Θέλω να το ξαναζήσω. Μακάρι να μπορούσαμε να ξαναβιώσουμε όσα ζήσαμε εκείνη την ημέρα. Ακόμη και τώρα δεν μπορώ να το πιστέψω. Θυμάμαι ότι στην παρουσίαση των ομάδων και με τον κόσμο να μας υποστηρίζει οι σφυγμοί είχαν χτυπήσει κόκκινο. Η αγωνία ήταν μεγάλη αλλά με το που ξεκίνησε το παιχνίδι τα ξεχάσαμε όλα και το μόνο που βλέπαμε ήταν πως θα κατακτήσουμε το Κύπελλο. Κάθε φορά που νιώθω κάπως πεσμένος βλέπω το βίντεο και ανεβαίνω ψυχολογικά».