Ορεστειάς Ποριάς: Μια ωραία ποδοσφαιρική ιστορία (photos)

Η πιο λαμπρή στιγμή της ομάδας από την Καστοριά, ήταν όταν το 1998 ανέβηκε στη Δ’ Εθνική, εκπροσωπώντας ένα μικρό χωριό σε εθνική κατηγορία. Δυστυχώς η επιστροφή της στα τοπικά σήμανε και την αρχή του τέλους της, καθώς το 2008 έπαψε να υφίσταται.

Ιδρύθηκε το 1975, ωστόσο το ποδοσφαιρικό της ταξίδι ξεκίνησε το 1978, περίοδος που ιδρύθηκε η ΕΠΣ Καστοριάς συμμετέχοντας στην Γ’ κατηγορία. Την περίοδο 1980-81 παίρνει τον πρώτο της τίτλο καθώς αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Γ’ κατηγορίας και ανήλθε στην Β’ κατηγορία στην οποία παρέμεινε για 4 χρόνια. Έτος σταθμός στην ιστορία της το 1984-85, όταν κατάφερε με δραματικό τρόπο να στεφτεί πρωταθλήτρια Β’ κατηγορίας. Ήταν τελευταία αγωνιστική με αντίπαλο τον ΠΟ Πευκοφύτου ματς που έκρινε την άνοδο και τω δύο ομάδων. Ήταν ένα ματς-θρίλερ που κρίθηκε στην εκπνοή και χάρισε την άνοδο στην ομάδα της Ποριάς η οποία από την κόλαση βρέθηκε στον παράδεισο, αφού μέχρι το 90’ έχανε με 0-1 και την άνοδο μαζί, λεπτό όπου και ισοφάρισε σε 1-1, γκολ που την έστειλε για πρώτη φορά στα σαλόνια της Α’ κατηγορίας.

Από το 1985 μέχρι και το 1998 συμμετείχε ανελλιπώς στα πρωταθλήματα της Α’ κατηγορίας μα πολύ καλή μάλιστα παρουσία και έντονο πρωταγωνιστικό ρόλο τις περισσότερες χρονιές. Τέσσερις φορές τερμάτισε στην 3η θέση, δύο φορές στην 4η και από μία φορά στην 1η, 2η, 5η, 6η, 7η και 9η. Το πλήρωμα του χρόνου λοιπόν ήρθε το 1998 έστω αν και αυτός ο τίτλος ο σημαντικότερος στην ιστορία της κρίθηκε την τελευταία αγωνιστική όταν ισοβάθμησε με τον Παναργειακό με 81 β, αλλά υπερτερούσε στα μεταξύ τους παιχνίδια (3-1 και 1-1), κατακτώντας το πρωτάθλημα.

Παράλληλα την περίοδο εκείνη (1997-1998) η ομάδα της Ποριάς κατέρριψε τα ρεκόρ όλων των εποχών της εποχής εκείνης. Ρεκόρ βαθμών (81 με 26 νίκες, 1 ισοπαλία και 1 ήττα), ρεκόρ τερμάτων (119)!!!, ρεκόρ καλύτερης άμυνας (15), ρεκόρ πρώτου σκόρερ Τάσου Νικολόπουλου (45)!!!

Την επόμενη χρονιά (1998-1999) κάνει την παρθενική της εμφάνιση στη Δ’ Εθνική σε έναν δύσκολο όμιλο (6 όμιλοι των 16) με ισχυρές ομάδες (Αγρ. Αστέρας, Εθνικός Κατερίνης, ΠΑΟ Κουφαλίων, Αναγέννηση Γιαννιτσών, Ποσειδών Ν. Πόρρων, Απόλλων Λάρισας, Αλμωπός Αριδαίας). Το πρωτάθλημα ήταν εξαιρετικά δύσκολο συναρπαστικό σε κορυφή και βάση, ενώ υποβιβάστηκαν οι μισές ομάδες, δηλαδή οκτώ. Η Ορεστειάς Ποριάς παρά τον υποβιβασμό της είχε αξιόλογη παρουσία καθώς τερμάτισε στην 10η θέση (15 νίκες – 8 διπλά - , 3 ισοπαλίες και 16 ήττες με συντελεστή τερμάτων 50-52.

Ωστόσο, την ίδια περίοδο την πικρία του υποβιβασμού την έσβησε η χαρά της κατάκτησης –για πρώτη φορά στην ιστορία της- του Κυπέλλου ΕΠΣ Καστοριάς. Ένας τελικός πραγματικά αξέχαστος που κρίθηκε στα πέναλτι. Αντίπαλός της ο Παναργειακός που επιδίωκε να πάρει την εκδίκηση από την απώλεια του τίτλου της περσινής περιόδου. Στον μεγάλο αυτόν τελικό που προσέλκυσε πάνω από 3000 φιλάθλους ο Παναργειακός που ήταν πρωτοπόρος και αήττητος για 15 μήνες στην Α’ κατηγορία (είχε στεφτεί πρωταθλητής) ήταν αγκαλιά με το κύπελλο αφού μέχρι το 120’ της παράτασης προηγούνταν στο σκορ με 2-1. Στο λεπτό εκείνο με γκολ του Θόδωρου Βόλτση η Ποριά ισοφάρισε σε 2-2 και έτσι ο τελικός έγινε ακόμη πιο δραματικός καθώς οδηγήθηκε στην διαδικασία των πέναλτι, στην οποία η ομάδα της Ποριάς επικράτησε με σκορ 5-4, κατακτώντας για πρώτη φορά στην ιστορία της το Κύπελλο ΕΠΣ Καστοριάς.

Το ίδιο καλοκαίρι (1999) αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την συμπαθητική ομάδα της Ορεστειάς Ποριάς, καθώς ο επί σειρά ετών (από το 1983) πρόεδρός της Παναγιώτης Σπυρόπουλος μαζί με άλλους φίλους και επιχειρηματίες της πόλης στρέφουν το ενδιαφέρον τους να  αναλάβουν την ιστορική ομάδα της Καστοριάς, η οποία βρισκόταν ένα χείλος από την διάλυσή της. Πήραν την διαλυμένη τότε στην κυριολεξία ομάδα της Καστοριάς την τελευταία στιγμή από το πρωτοδικείο Καστοριάς και προκειμένου να την στελεχώσουν και να δηλώσουν συμμετοχή στο πρωτάθλημα της Δ’ Εθνικής, μετέφεραν με μεταγραφές όλο σχεδόν το έμψυχο δυναμικό της Ορεστειάς Ποριάς στην Καστοριά.

Ουσιαστικά η ομάδα της Ποριάς εκείνη την εποχή θυσιάστηκε για την ιστορική Καστοριά. Έτσι κάπου εκεί κλείνει και ο κύκλος της Ορεστειάς Ποριάς  που είχε συμπληρώσει 21 χρόνια προσφοράς και συμμετοχής στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο της Καστοριάς. Ωστόσο, την ίδια περίοδο (1999-2000) με νέα διοίκηση η Ορεστειάς Ποριάς συνέχισε την ιστορία της συμμετέχοντας με νέα παιδιά στην Α’ κατηγορία, όμως όπως ήταν φυσικό λόγω απειρίας υποβιβάστηκε στην Β’ κατηγορία.

Την επόμενη περίοδο (2000-2001) η Ορεστειάς Ποριάς δεν δηλώνει συμμετοχή στο πρωτάθλημα και για πρώτη φορά απουσιάζει από τον ποδοσφαιρικό χάρτη της ΕΠΣ Καστοριάς, δίνοντας την εντύπωση οριστικού τέλους της ιστορίας της. Ωστόσο, αυτό διαψεύστηκε αφού την επόμενη χρονιά (2001-2002) όταν και πάλι νέοι άνθρωποι από το χωριό θέλησαν να δώσουν και πάλι ζωή στην ομάδα τους συμμετέχοντας μετά από 22 χρόνια στην Γ’ κατηγορία όπου μετά από αγώνα μπαράζ (2-1 τα Λακκώματα) επιστρέφει στην Β’ κατηγορία. Κάπου εκεί αρχίζει το ασανσέρ καθώς το 2002-2003 έπαιξε στη Β’ κατηγορία και υποβιβάστηκε μετά από αγώνες play out με τον ΠΑΣ Κορεστείων.

Το 2003-2004 συμμετείχε στη Γ’ κατηγορία όπου πήρε την άνοδο και από το 2004 μέχρι και το 2008 (4 χρόνια συμμετείχε ανελλιπώς στην Β’ κατηγορία).

Το τραγικό φινάλε της  Ορεστειάς Ποριάς που έχει σίγουρα μία ξεχωριστή παρουσία στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, καταγράφεται στις 11 Μαϊου 2008 στην Β’ κατηγορία (6η θέση) κλείνοντας νικηφόρα (3-1 τον ΠΑΣ Λεύκης) την 29χρονη ιστορία της. Έκτοτε το «κοκκινόμαυρο» σωματείο έπαψε από την ποδοσφαιρική δράση…

Ευχαριστούμε την εφημερίδα «Σέντρα» και τον Δημήτρη Κουτσή για τις πληροφορίες και το αρχείο των φωτογραφιών.