«Βρε, μπαγάσα…»

Πως αλλάζουν οι καιροί. Τον Παναθηναϊκό, κάποτε, τον ήθελαν όλοι. Και «σκοτώνονταν» για να πάρουν τις τύχες του στα χέρια τους. Τώρα δεν τον θέλει κανείς και τον αντιμετωπίζουν σαν το μίασμα. Από φόβο μήπως «μολυνθούν», τον αποφεύγουν όλοι…

Ο Ανδρέας Βγενόπουλος ανακοίνωσε σήμερα την απόφασή του να μην προχωρήσει στην απόκτηση του πλειοψηφικού πακέτου της ΠΑΕ, όπως είχε συμφωνήσει με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη εκείνη την ιστορική, όπως είχε χαρακτηριστεί τότε, μέρα του περασμένου Οκτωβρίου.

Κι όχι μόνο αυτό αλλά κλείνοντας τα αυτιά του στο κάλεσμα για ενότητα και συσπείρωση, που έκανε εναγωνίως την Κυριακή το βράδυ ο Νικόλας Πατέρας, αποκάλυψε την πρόθεσή του να απέχει από τούδε και στο εξής παντελώς από τα δρώμενα στον Παναθηναϊκό.

Τους λόγους, που τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση, δεν τους εξήγησε. Θεωρεί πως μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο από τη στιγμή, που έχει δαπανήσει γύρω στα 22 εκ ευρώ για την ομάδα και ισχυριζόμενος ότι έχει δεχτεί τόνους λάσπη κατά την  3χρονη ανάμιξη του με τα κοινά του «τριφυλλιού».

Ας κρατήσει τους λόγους της υποχώρησης για τον εαυτό του, λοιπόν. Έτσι κι αλλιώς μικρή σημασία έχει το γιατί φεύγει. Σημασία έχει ότι φεύγει αφήνοντας πίσω του συντρίμμια. Πραγματικά και μεταφορικά. Την ΠΑΕ σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, τους οπαδούς προδομένους…

Προδομένοι επειδή πίστεψαν στο «όραμά» του και βγήκαν στους δρόμους. Προδομένοι γιατί πείστηκαν από τα λόγια του και έτρεξαν να αγοράσουν «διαρκείας». Προδομένοι, που παρασύρθηκαν σε όνειρα γεμάτα… Αμπράμοβιτς…

Αναφέρομαι σε όλους εκείνους τους ανθρώπους- πράσινες καρδιές (για να χρησιμοποιήσω έναν όρο πολύ της μόδας πριν από 3 σχεδόν χρόνια)  και όχι στους σαλταδόρους των γηπέδων ή τους χειροκροτητές κατά παραγγελία, που φυτρώνουν πάντοτε δίπλα σε κάθε δυνατό κάθε εποχής.

Αυτοί οι άνθρωποι, των οποίων την πλάτη έχει κάνει τραπέζι για να παίζει μπιλιάρδο ο κάθε φιλόδοξος παράγοντας του ποδοσφαίρου- και όχι μόνο, βλέπουν τον τελευταίο καιρό την μία μετά την άλλη τις κεφαλές της ομάδας τους, να αποτραβιούνται…

Άλλος αηδιασμένος από την στάση των οπαδών, όπως ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, άλλος απογοητευμένος από την συμπεριφορά των μετόχων , όπως ο Παύλος Γιαννακόπουλος, άλλος προδομένος από συνεργάτες και κόσμο, όπως ο Νικόλας Πατέρας, άλλος γιατί…  «έτσι», όπως ο Ανδρέας Βγενόπουλος…

Φεύγουν ένας-ένας κι αφήνουν πίσω τους τον προδομένο οπαδό να ψιθυρίζει τον στίχο του Νικόλα Άσιμου: «Για το χαμένο μου αγώνα, που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν». Μπαγάσας, είναι ο τίτλος του τραγουδιού. Ό,τι πρέπει για το σημερινό θέμα μας…