Δύο διαπιστώσεις του προπονητή που δίνουν αισιοδοξία!

Ο Παναθηναϊκός έχει και πρέπει να κάνει πολλά βήματα για να γίνει ομάδα Πρωταθλητισμού. Θέλει δουλειά, θέλει λεφτά, θέλει λιγότερη μιζέρια που τον έχει… ποτίσει. Δικαίως έχει συμβεί αυτό, δεν ευθύνεται η διάθεση του κόσμου, καθώς κι εκείνη διαμορφώθηκε μέσω των ακατανόητων και «εγκληματικών» κινήσεων των τελευταίων ετών. Κινήσεων που όσο κι αν θέλει ο καθένας να τις… μοιράσει ανάμεσα σε παίκτες, προπονητές, τεχνικούς διευθυντές κτλ, είναι 99% της διοίκησης-ιδιοκτησίας και 1% όλων των άλλων!

Ο καταμερισμός έρχεται με απλό τρόπο. Απλά εξετάζεις τη φύση των προβλημάτων, το πώς «γεννήθηκαν», το πώς γιγαντώθηκαν και πάει λέγοντας. Ε, όλα αυτά δεν ξεκίνησαν και δεν προχώρησαν επειδή ο Αϊτόρ δεν είναι καλό εξτρέμ και επειδή ο Πογιάτος ήταν ένα… τρομαγμένο περιστεράκι για το επίπεδο του Παναθηναϊκού.

Υπάρχει, όμως, η έναρξη της φετινής προσπάθειας. Γελάτε, ξέρουμε, επειδή έχετε βαρεθεί τις νέες προσπάθειες, τα νέα πλάνα κτλ. Συμφωνούμε. Όμως το δεδομένο είναι αυτό. Η εποχή του Ιβάν Γιοβάνοβιτς που βρίσκεται στην αρχή της. Με τον Σέρβο να έχει πάρει πάνω του τις ευθύνες για τη δημιουργία μιας ομάδας, με τα εχέγγυα και τις δυνατότητες που το παρέχει η ιδιοκτησία φυσικά!

Στη δική μας λογική (όποια κι αν είναι αυτή τέλος πάντων), η κίνηση με την απόκτηση του Κώτσιρα αποτελεί αναβάθμιση για τον Παναθηναϊκό. Γιατί; Επειδή είναι μπακ, είναι παιδί που ως χαρακτήρας «δένει» στο dna του Παναθηναϊκού, είχε καλές σεζόν και διαθέτει ποδοσφαιρικά στοιχεία που δεν τα είχες. Ένα ψηλό δυνατό μπακ, με ισορροπία ανασταλτικά και δημιουργικά. Αν θα «πιάσει» δεν μπορεί να το προβλέψει κανείς, αλλά πάντα κρίνονται οι προϋποθέσεις που… γεμίζει ο καθένας μέσω των στοιχείων που διαθέτει. Να το πούμε και πιο απλά; Απ’ το να έχεις βασικό μπακ τον Μολό, δέκα φορές καλύτερα να έχεις τον Κώτσιρα.

Ίσως ο Κώτσιρας να μην είναι ο παίκτης που θα σου δώσει επίπεδο Πρωταθλητισμού ως μπακ, αλλά σε σχέση με την περασμένη σεζόν είσαι σαφώς αναβαθμισμένος. Και ίσως να δεις έναν παίκτη που θα σου «βγει» σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ όσο περιμένεις. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όταν ο Ουζουνίδης επέμενε και έφερε στο «τριφύλλι» τον Κουρμπέλη, οι μισοί έκραζαν επειδή δεν ήταν σταθερός στην ενδεκάδα του Αστέρα και οι άλλοι μισοί επειδή πληρώθηκε η ομάδα του Μποροβήλου.

Πέρα απ’ τον Κώτσιρα, τα ρεπορτάζ αναφέρουν πως μέχρι να φύγει η ομάδα για την Ολλανδία (μέσα Ιουλίου) θα έχουν αποκτηθεί άλλοι δύο παίκτες. Προτεραιότητα είναι ο χαφ και ο στόπερ. Οκ, αυτό θα το δούμε, συνήθως τέτοιου είδους προβλέψεις στις μεταγραφικές περιόδους δεν γίνονται πράξη. Είτε επειδή κάποιες υποθέσεις… τραβάνε χρονικά, είτε επειδή στην πορεία προκύπτει κάτι που θεωρείται με ευκαιρία και γίνεται μια κίνηση σε άλλη θέση κτλ.

Το πιο σπουδαίο για τον Παναθηναϊκό, είναι η επιθυμία και η διαπίστωση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς για δύο ζητήματα. Πρώτα απ’ όλα στα χαφ. Τι θέλει ο Σέρβος; Έναν παίκτη που θα παίζει στο «6» και στο «8» και θα μπορεί να κάνει όσα χρειάζεται μια σύγχρονη ομάδα. Θα έχει ένταση, τρεξίματα, δυναμισμό. Δε θυμόμαστε κι εμείς πόσα χρόνια χρειάζεται αυτή η ομάδα κάτι τέτοιο. Τι δηλαδή; Έναν Ζέκα. Όχι τον ίδιο τον Ζέκα επειδή δε γίνεται, αλλά κάποιον παίκτη με τα δικά του χαρακτηριστικά. Ένας ποδοσφαιριστής που θα «κουμπώσει» ιδανικά ως δίδυμο τόσο με τον Κουρμπέλη (σε πιο ανασταλτικά σχήματα), αλλά κυρίως με τον Μαουρίσιο που αν απελευθερωθεί λίγο περισσότερο, θα χρησιμοποιεί με μεγαλύτερη ευκολία το τεράστιο ποδοσφαιρικό μυαλό του. Που όμως δεν ακολουθείται πλέον απ’ την σωματική ταχύτητα και δύναμη που είχε παλιότερα.

Θα μας πείτε, σιγά το αυτονόητο κατάλαβε ο Γιοβάνοβιτς! Κι όμως το κατάλαβε και είναι ο πρώτος που το έκανε εδώ και πολλά χρόνια (μέχρι κι ο Στραματσόνι που είχε μπάτζετ θεωρητικά, έφερε τον Λεντέσμα στα τελειώματά του). Κι όλα αυτά σε ένα Ελληνικό Πρωτάθλημα που ναι μεν δεν είναι εύκολο για μια ομάδα όπως ο τωρινός Παναθηναϊκός, αλλά με απλά στοιχεία κάνεις τη διαφορά! Η ταχύτητα και η δύναμη στα χαφ, κάνουν τη διαφορά! Δείτε ως παράδειγμα τον Άρη που με Σάσα και Τζέγκο απλά και μόνο επειδή είχε αυτά τα στοιχεία, έκανε την καλύτερη σεζόν του εδώ και 40 χρόνια.

Η δεύτερη διαπίστωση του Γιοβάνοβιτς που μας έκανε να σηκωθούμε και να φωνάξουμε «επιτέλους», αφορά τα εξτρέμ! Ο προπονητής του «τριφυλλιού» θεωρεί πως απ’ όσα είδε μόνο ο Χατζηγιοβάνης είναι ικανός να βοηθήσει σημαντικά την ομάδα στα «φτερά». Και θέλει να αποκτηθούν δύο ακραίοι.

Εκεί κι αν ο Παναθηναϊκός… φωνάζει πως θέλει ποιότητα! Και πως να μη… φωνάζει, όταν για εξτρέμ τα τελευταία χρόνια έρχονταν παίκτες όπως ο Καμπέσας, ο Άλτμαν, ο Μουνιέ, ο Μπεκ, ο Μολό, ο Σαβιέρ, ο Αϊτόρ κι ο Ενγκμπακοτό. Παίκτες δηλαδή που αν τους έλεγες «ρε φιλαράκι θα σου βάλω τρεις κώνους απλά προσπάθησε να περάσεις με ταχύτητα ανάμεσά τους», θα… στούκαραν στον μεσαίο! Οι «πράσινοι» θέλουν το ένας με έναν, την ντρίπλα για να το πούμε απλά και την απειλή απ’ τα άκρα τους, όπως ο ερημίτης θέλει το νερό! Με ημίμετρα όπως τα υπάρχοντα, ομάδα δεν μπορεί να φτιαχτεί! Χατζηγιοβάνης λοιπόν κι άλλοι δύο που πρέπει να είναι όχι απλά καλοί παίκτες, αλλά τα σημεία αναφοράς σου όλη τη σεζόν.

Διότι οι ακραίοι βοηθούν και στην πίεση, οι ακραίοι δίνουν νόημα στις επιθετικές μεταβάσεις, οι ακραίοι δίνουν πλάτος για να ανοίξουν κλειστές άμυνες, ενώ συγχρόνως οι ακραίοι πρέπει να κάνουν την απρόβλεπτη κίνηση που θα… ξεκλειδώσει τον αντίπαλο στα δύσκολα. Ε, με τον Ενγκμπακοτό, τον Αϊτόν που είδαμε (έστω και λίγο καλύτερο), ή με λύσεις όπως τον Καμπετσή στα άκρα, δεν υπάρχει καμία ελπίδα!

Οι δύο αυτές διαπιστώσεις του Γιοβάνοβιτς (χαφ με ένταση στο παιχνίδι του, εξτρέμ με ποιότητα και ικανότητα στο ένας με έναν κυρίως), είναι τα πλέον αισιόδοξα στοιχεία για τον τρόπο με τον οποίο θα «χτιστεί» ο Παναθηναϊκός της ερχόμενης σεζόν απ’ τον Σέρβο. Φυσικά απ’ τη διαπίστωση μέχρι την πράξη, έχει απόσταση. Όμως πρώτα πρέπει να εντοπιστεί το πρόβλημα και μετά να λυθεί. Εδώ τουλάχιστον εντοπίστηκε, γιατί τόσα χρόνια υπάρχει κι εμείς ψάχναμε να φέρουμε έξτρα επιθετικούς ή έξτρα ακραία μπακ! Όπου εμείς οι προηγούμενοι τεχνικοί διευθυντές και προπονητές, που έκαναν και τις επιλογές αυτές, με το μικρό μπάτζετ που είχαν στη διάθεσή τους φυσικά.

Υ.Γ. Η ιστορία των αποχωρήσεων μόνο στεναχώρια μπορεί να προκαλέσει στον Παναθηναϊκό. Είναι αδιανόητο οι «πράσινοι» να μην έχουν ούτε έναν παίκτη που να μπορεί να φέρει πρόταση από μεγαλύτερη ομάδα απ’ αυτούς. Μεγαλύτερη απ’ την τωρινή τους κατάσταση, που είναι 5οι στην Ελλάδα και εκτός Ευρώπης! Όχι ιστορικά, εκεί δεν το πιάνουμε καν!

Υ.Γ.1: Η πίκρα του κόσμου είναι τόσο μεγάλη που δυστυχώς δείχνει να μην έχει κανένα ενδιαφέρον για την ομάδα του πλέον. Αυτό είναι χειρότερο απ’ την οργή ή το απλό ξενέρωμα.