«Δεν έχω Ολυμπιακούς Αγώνες καρδιά μου»...

Έτοιμη να ανακοινώσει την απόφασή της για το αν η Ρώμη θα θέσει τελικά υποψηφιότητα προκειμένου να διεκδικήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024, είναι η δήμαρχος της πόλης, Βιρτζίνια Ράτζι.

Η ίδια θα έχει σήμερα, Τετάρτη (21/9), συνάντηση με την Ολυμπιακή Επιτροπή της χώρας, προκειμένου να ληφθεί μια οριστική απόφαση για το αν τελικά η «αιώνια πόλη» θα είναι μεταξύ των υποψηφίων που θα «μονομαχήσουν» για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024.

Η 37χρονη δικηγόρος εμφανίζεται εδώ και καιρό διστακτική, αφού ισχυρίζεται ότι η Ρώμη έχει οικονομικά προβλήματα και μια τέτοια διοργάνωση θα είχε αρνητικές συνέπειες για την οικονομία της πόλης η οποία είναι επιβαρυμένη εδώ και αρκετά χρόνια εξαιτίας της διαφθοράς που επικρατούσε στην ιταλική πρωτεύουσα. Μάλιστα η ίδια υποστηρίζει ότι η Ρώμη είναι μια υπερχρεωμένη πόλη και δεν θα μπορέσει να αντέξει το βάρος μια τέτοιας δαπάνης, σε μια περίοδο που δεν υπάρχουν χρήματα ούτε για τις κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου.

Τα ιταλικά Μέσα μάλιστα κάνουν ήδη λόγο για την απόσυρση της υποψηφιότητας, επισημαίνοντας ότι η Ράτζι δεν έχει πρόθεση να δώσει τη συγκατάθεσή της σε μια τέτοια δαπάνη. Ωστόσο τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πριν τις τελικές ανακοινώσεις που αναμένονται εντός της ημέρας. Πάντως η ίδια πριν εκλεγεί Δήμαρχος, είχε επισημάνει ότι η Ρώμη έχει σημαντικά οικονομικά προβλήματα και δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει ένα τόσο φαντασμαγορικό γεγονός, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Μάλιστα σε κάθε της εμφάνιση τόνιζε ότι προτεραιότητα για τον δήμο αποτελεί το θέμα της διαφθοράς, αλλά και η ανακατασκευή του αεροδρομίου της πόλης και το θέμα των σκουπιδών που «έπνιγαν» την Ρώμη.

Αν τελικά η Ρώμη δεν διεκδικήσει τους Αγώνες, οι τρεις χώρες που θα απομείνουν για τη διεκδίκησή τους θα είναι το Λος Άντζελες, το Παρίσι και η Βουδαπέστη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2012, ο τότε πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Μόντι, είχε αποσύρει την υποψηφιότητα της Ρώμης για τους Ολυμπιακούς του 2020, επικαλούμενος και αυτός το μεγάλο κόστος μιας τέτοιας διοργάνωσης.

Η χώρα του τότε βρισκόταν σε οικονομική κρίση, με τον Μόντι να υποστηρίζει ότι«σε μια τέτοια φάση ύφεσης, η Ιταλία δεν μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό την πολυτέλεια να μπει στην διαδικασία την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων».