Κύριοι δείξτε λίγο σεβασμό...

Διότι η φετινή πορεία του «τριφυλλιού», με τα δεδομένα που υπήρχαν σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, σε αναγκάζει να την αντιμετωπίσεις τουλάχιστον με σεβασμό. Να της αναγνωρίσεις την προσπάθειά που έκανε κόντρα σε θεούς και δαίμονες, με όλες τις ατυχίες μαζεμένες στη διάρκεια του «μαραθωνίου», με μπάτζετ κατά πολύ μικρότερο του βασικού ανταγωνιστή της, με τους α-μετόχους να σφυρίζουν αδιάφορα και με... νεροπίστολα απέναντι σε... πυρηνικά.

Ο Ζεσουάλδο Φερέιρα πρωτίστως, οι συνεργάτες του και οι ποδοσφαιριστές της ομάδας, όλοι όσοι ασχολήθηκαν με τον Παναθηναϊκό φέτος αξίζουν το σεβασμό όλων.

Κι είναι αμαρτία απ' το Θεό να βιώνει το ποδοσφαιρικό τμήμα αυτήν την τραγική κατάσταση, να υπάρχει αυτό το -άνευ προηγουμένου- παράτημα.

Από εκεί και πέρα, στο ματς με τον Παναιτωλικό δεν θα σταθώ τόσο στο σκορ, ούτε στο γεγονός ότι το «τριφύλλι» απέκτησε σοβαρό προβάδισμα έναντι όλων των αντιπάλων του στα πλέι οφ (4-0-0-0 η ειδική βαθμολογία).

Αλλά στη νοοτροπία των παικτών που ήταν ανάλογη της βαριάς φανέλας του συλλόγου και δη στην παρουσία του Γιώργου Καραγκούνη.

Του φυσικού αρχηγού αυτής της ομάδας, του παίκτη που πολλοί θεώρησαν τελειωμένο στη διάρκεια της χρονιάς και είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη ο μοναδικός εκ των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού που αδικήθηκαν από τον Πορτογάλο τεχνικό.

Ως προς την αξιοποίηση και την εν γένει αξιολόγησή του από τον Φερέιρα και τον προπονητικό τιμ, από το ρόλο που είχε στην ομάδα σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος, ρόλος που δεν ήταν ανάλογος με την ποιότητα, την προσφορά και την εμπειρία που διαθέτει. Ανεξαρτήτως του τι μπορεί να πιστεύει κανείς για τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία του παιχνιδιού του, ο Κάρα είναι ηγετική μορφή και τα επιτεύγματά του όλα αυτά τα χρόνια στον Παναθηναϊκό, η απίστευτη προσφορά του στο σύλλογο, αξίζουν τουλάχιστον την αναγνώριση...

Ο «τυπάρας» μαζί με τον Ζέκα, σε ρόλο εσωτερικών μέσων μπροστά από τον Βιτόλο, ήταν τα «κλειδιά» της καλής κυκλοφορίας της μπάλας στη μεσαία γραμμή, ενώ οι Κουίνσι και Ρούντολφ βοήθησαν σημαντικά στο να υπάρχουν διαρκώς ρήγματα (και ταχύτητα με και χωρίς τη μπάλα) στα άκρα της αντίπαλης άμυνας.

Ανασταλτικά ο Βιτόλο μπορεί να μην είναι Σιμάο όταν παίζει μόνος του, να μη γεμίζει δηλαδή με την παρουσία του στο «1» τόσο πολύ όσο ο Μοζαμβικανός τη μεσαία γραμμή στο ρόλο του «κόφτη», είναι εντούτοις ικανός να αντεπεξέλθει σε αυτό το επίπεδο, όντας... γεννημένος πολεμιστής.

Στο δεύτερο ημίχρονο το σκορ... άνοιξε εξαιτίας του γεγονότος ότι ο Παναιτωλικός ανέβασε ψηλά την άμυνά του και έδωσε τη δυνατότητα στον Παναθηναϊκό να βρει χώρους και να παίξει εξαιρετικά στην κόντρα, όπως κάνει σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς όταν έχει αυτή τη δυνατότητα.

Οι Αγρινιώτες ήταν συνεπώς... ανοιχτοί ανασταλτικά, παρότι βελτίωσαν την επιθετικότητά τους και γενικώς στο ματς δικαιούνταν τουλάχιστον του γκολ της τιμής.
Οπως επίσης εκτιμώ ότι άξιζαν ως ομάδα να παραμείνουν στη μεγάλη κατηγορία της χώρας κρίνοντας από την εικόνα που είχαν στο πρωτάθλημα και το υλικό που διέθεταν.